Менің отбасым өте үлкен. Біздің үйде атам, әжем, әкем, анам, ағам, қарындасым және мен бәріміз бірге тұрамыз. Әр отбасының өзіндік ережелері мен дәстүрлері болады. Біздің отбасымыздың жақсы дәстүрлері қатарына отбасы болып демалу мен қонақжайлылықты жатқызатын едім.
Атамыз қазақ қашан да тағамды аса бағалап, қадір тұтқан. Әжем мен анам үйге келген кісіні ең болмаса нан ауыз тигізбей жібермейді және үнемі «Астан үлкен емессің» біздің құлағымызға қазірден бастап құйып отырады. Бұл дегеніміз - қонақжайлылық пен жайсаңдық, өнегелі тәрбие бастауы. Бұрынғы заманнан-ақ қазағымның дастарханы үйге келімді - кетімді кісінің бәріне жайылып, бар тәтті осы кісілерге ұсынылған.
«Үлкен кісі - шежіре» демекші атам мен әжем әрқашан бізге ақылдары мен өсиеттерін айтып, тәрбиелеп отырады. Атам мен әжем өте қонақжай кісілер. Біздің үйге қонақ жиі келеді. Қонақ күткенді бәріміз ұнатамыз. Алыс жақындағы туған - туыстардың бәрі біздің қалаға жолдары түссе, біздің үйге келіп, ат басын тірейді. Ас үйіміздің қақ ортасында үлкен, дөңгелек үстел бар. Осы үстелдің басында барлығымыз жиналып шай ішіп, әңгімелескенді ұнатамыз. Қонақжай қазақ болғандықтан дастарқанымыз жиылмай, қонақ келіп қалса, үнемі дайын тұрады. Біздің отбасымыз өте тату. Мен отбасымда жақсы көремін!
Жақсы аттанды демессің сүйем десем, Табынатын тәңірім, ием де - сен. Адам болып күн кешу қиын маған. Арқа тұтып, өзіңе сүйенбесем. Сен менің сүйегім мен қанымдасың, Жанымдасың, ұятым, арымдасың. Саған деген махаббат дамылдасын, Тек сенің топырағыңды жамылғасын. Өзіңше түсің де ерек,ісің де ерек, (Сырым бар саған айтар ішімде көп.) Қомағай көзімді бір тойдыра алмай, Қорқамын бәрі осының түсім бе деп. Қазақстан! Пай, пай, пай! Ардағым-ай! Сен менің Шолпанымсың, жанған ұдай, Өзіңде өмір сүрген қандай бақыт, Өлмейтін махаббатым, арманым-ай!...
Жақсы аттанды демессің сүйем десем, Табынатын тәңірім, ием де - сен. Адам болып күн кешу қиын маған. Арқа тұтып, өзіңе сүйенбесем. Сен менің сүйегім мен қанымдасың, Жанымдасың, ұятым, арымдасың. Саған деген махаббат дамылдасын, Тек сенің топырағыңды жамылғасын. Өзіңше түсің де ерек,ісің де ерек, (Сырым бар саған айтар ішімде көп.) Қомағай көзімді бір тойдыра алмай, Қорқамын бәрі осының түсім бе деп. Қазақстан! Пай, пай, пай! Ардағым-ай! Сен менің Шолпанымсың, жанған ұдай, Өзіңде өмір сүрген қандай бақыт, Өлмейтін махаббатым, арманым-ай!...
Біздің отбасымыздағы қонақ күту дәстүрі.
Менің отбасым өте үлкен. Біздің үйде атам, әжем, әкем, анам, ағам, қарындасым және мен бәріміз бірге тұрамыз. Әр отбасының өзіндік ережелері мен дәстүрлері болады. Біздің отбасымыздың жақсы дәстүрлері қатарына отбасы болып демалу мен қонақжайлылықты жатқызатын едім.
Атамыз қазақ қашан да тағамды аса бағалап, қадір тұтқан. Әжем мен анам үйге келген кісіні ең болмаса нан ауыз тигізбей жібермейді және үнемі «Астан үлкен емессің» біздің құлағымызға қазірден бастап құйып отырады. Бұл дегеніміз - қонақжайлылық пен жайсаңдық, өнегелі тәрбие бастауы. Бұрынғы заманнан-ақ қазағымның дастарханы үйге келімді - кетімді кісінің бәріне жайылып, бар тәтті осы кісілерге ұсынылған.
«Үлкен кісі - шежіре» демекші атам мен әжем әрқашан бізге ақылдары мен өсиеттерін айтып, тәрбиелеп отырады. Атам мен әжем өте қонақжай кісілер. Біздің үйге қонақ жиі келеді. Қонақ күткенді бәріміз ұнатамыз. Алыс жақындағы туған - туыстардың бәрі біздің қалаға жолдары түссе, біздің үйге келіп, ат басын тірейді. Ас үйіміздің қақ ортасында үлкен, дөңгелек үстел бар. Осы үстелдің басында барлығымыз жиналып шай ішіп, әңгімелескенді ұнатамыз. Қонақжай қазақ болғандықтан дастарқанымыз жиылмай, қонақ келіп қалса, үнемі дайын тұрады. Біздің отбасымыз өте тату. Мен отбасымда жақсы көремін!