Нұрсұлтан Назарбаев 1940 жылдың 6 шілдесінде Қазақ КСР-і, Алматы облысы, Қаскелең ауданы, Шамалған ауылында Әбіш (1903–1971) пен Әлжанның (1910–1977) отбасында дүниеге келді. 1957 жылы Қаскелең қаласында Абай атындағы қазақ орта мектебін бітірді.
Теміртаудағы металлургиялық комбинат құрылысына бүкіл одақтан комсомолдарды жинап жатқанын естіп, Нұрсұлтан Назарбаев металлург болуға бел буды. 1958 жылдың алғашқы екі айында Қарағанды облысында Теміртау қаласынан 15 км жердегі Токаревка ауылында жатақханада тұрды. Украинаның Днепроджерсинск қаласындағы Днепр металлургиялық зауытындағы №22 Кәсіптік-техникалық училищеде оқып, 1960 жылы тәмамдады. 1960 жылы Теміртау қаласында «Казметаллургстрой» трестінің құрылыс басқармасына жұмысшы болып орналасты. 1960 жылы 3 шілдеде Қазақстан және Орталық Азиядағы алғашқы домна пеші іске қосылды, Назарбаев алғашқы қазақстандық шойын қайнатуға қатысты. Содан кейін Қарағанды металлургиялық комбинатында құю машинасының шойыншысы, домна пештің горновойы, домна цехтың диспетчері, газшысы, аға газшысы болып істеді. 1967 жылы Қарағанды металлургиялық комбинатындағы Жоғарғы техникалық оқу орнын бітірді.
1969 және 1973 жылдары Теміртау қаласында партиялық комсомолдық қызмет атқарды. 1973–1978 жылдары Қарағанды металлургиялық комбинаты партия комитетінің хатшысы болды. Турасын айтқанда Назарбаев кәсіпорында комбинат директорынан кейінгі екінші тұлға еді. Бұл жерде 30 мың адам жұмыс істейтін. Назарбаев естеліктерінде менмен амбициясының болмағанын, басқарушы лауазымдарға құмар болмағанын айтады, бірақ жас күнінен әрқашан да бірінші болу керек деген дағды қалыптасқан. Осы кезеңде ол басшы ретінде цех басшылары мен министрлерге дейін қарым-қатынас жасау тәжірибесін жинақтады.
Природа-это все, что не создано деятельностью человека. Но она материальна, и окружает нас повсюду. Настоящую природу можно увидеть и соприкоснуться с ней, если выехать за пределы города. Необходимо помнить о том, что она прекрасна, волшебна и многообразна. Но так как мы загружены заботами и работой, то порой очень часто не замечаем красоту окружающего мира, а это очень плохо. Человек не может жить вне природы, он должен всегда обращать на нее внимание. О природе необходимо постоянно помнить и находить время для общения с ней. Весной обязательно выезжать в лес, чтобы увидеть красоту распускающихся почек на деревьях, а так же первые цветы: хохлатки, гусиный лук, и нежно пахнущие медуницы, послушать пение соловьев. Летом позагорать на речке, и поплавать в ласкающей теплой воде. Сходить в лес за земляникой или малиной. Осенью полюбоваться заметным преображениям происходящим в природе. Побывать в разноцветном лесу, собрать букеты из листьев и заодно осенние грибы. А зимой покататься на лыжах с горок. Послушать завывание вьюги, понаблюдать за летящими сверкающими снежинками, рассмотреть их формы и точность геометрического строения. Во время прогулок необходимо быть внимательными, прислушиваться к различным звукам: шелесту листвы и травы, шороху в кустах, пению птиц, жужжанию насекомых и стрекотанию кузнечиков. Рассмотреть окружающие растения, увидеть их большое многообразие. Любоваться широтой полей, и вдыхать ароматы цветущих лугов. Человек и природа является единым целым. Заботясь о ней, мы стараемся прежде всего для самих себя. Но очень часто происходит обратное, благодаря наличию предприятий, химических заводов, происходит загрязнение воздуха отходами их деятельности. Большое количество транспорта загрязняет воздух выхлопными и парниковыми газами. От этих отходов погибают растения, дикие животные, рыбы и птицы. Особенно много отходов нефти, пластика выкидывают в водоемы, не думая о водных обитателях. Разрушая экосистему, человек уничтожает свой родной дом. Ведь планета – это колыбель всех людей
Объяснение: