Орби́та (от лат. orbita «колея, дорога, путь») — траектория движения материальной точки в заранее заданной системе пространственных координат для заданной в этих координатах конфигурации поля сил, которые на неё действуют. Термин был введён Иоганном Кеплером в книге «Новая астрономия» (1609)[1].
Orbita (1).png
В небесной механике это траектория небесного тела в гравитационном поле другого тела, обладающего значительно большей массой (планеты, кометы, астероида в поле звезды). В прямоугольной системе координат, начало которой совпадает с центром масс, траектория может иметь форму конического сечения (окружности, эллипса, параболы или гиперболы).[2] При этом его фокус совпадает с центром масс системы.
Объяснение:
я не уверена
Объяснение:
Орбита (лат. orbіta – жол, із), траектория – планеталардың, планета серіктерінің, ЖЖС-нің, т.б. денелердің массалар центрінің орталық дене айналасындағы қозғалыс траекториясы. Орбита бірінші жуықтауда Кеплер заңымен анықталады. Оны дәл анықтау үшін қозғалыстың аналитикалық теориясы қолданылады. Жасанды серіктердің орбитасы әр түрлі сыртқы күштердің әсерінен үнемі аздап өзгеріп отырады. Сондықтан олардың орбитасы белгілі уақыт өткен сайын өлшеніп, өлшеу нәтижесі негізінде орбиталық түзетулер енгізіледі.
Гибридті орбиталдардың кеңістікте орналасуы өзара электрон бұлттарының приципіне бағынады.
Zn(oh)2+2HNO3=Zn(NO3)2+2H2O
CuO+2HCI=CuCI2+H2O
Cu(OH)2+2HCI=CuCI2+2H2O
CuSo4+BACi2=BaSO4+CuCI2