Васютка – главный герой рассказа Виктора Астафьева «Васюткино озеро», мальчик лет тринадцати, сын бригадира рыбаков Григория Шадрина. Это храбрый и смекалистый мальчик, который родился и вырос в таёжном краю. Он рано стал самостоятельным и старался во всём следовать «таёжным законам», что пригодилось ему в жизни. В свои тринадцать лет он уже многое знал и умел. Отец часто брал его на промысел, где он знакомился с образом жизни рыбаков. Когда работы было мало, рыбаки любили собираться и рассказывать друг другу всякие небылицы, щёлкая кедровые орешки. Васютке было скучновато, поэтому он бегал в лес за орешками или просто побродить. Для того, чтобы не заблудиться, он ориентировался по зарубинам и пометкам на деревьях.
Но однажды, погнавшись за глухарём, всё-таки заблудился. Пять дней его искали родные и уже потеряли всякую надежду, но Васютка сумел выжить в глухой тайге, благодаря пониманию природы. Он знал, что лучше идти на север, а не на юг, где километровая тайга без конца и без края. Обнаружив безымянный водоем, по обилию белой рыбы, он понял, что это проточное озеро, впадающее в какую-нибудь речушку, ведущую к Енисею. С вот таких знаний, он искал дорогу к реке, где было его Васютке пришлось пройти трудный путь в темноте и холоде, но к Енисею он все-таки смог выйти, а там его вскоре подобрала шлюпка.
Дома он рассказал про озеро, в котором было много рыбы. Рыбакам это озеро очень понравилось, и решили они его назвать Васюткиным.
Объяснение:
Васютка — тринадцатилетний мальчик, живущий на Енисее рядом с тайгой, сын начальника рыбацкой бригады. Внешне он похож на коренастого маленького мужичка: в сапогах, в телогрейке, кепке и «с ружьём на плече и патронташем на поясе». В тайге без ружья не обойтись, и с малолетства паренёк умел обращаться с оружием. Летом он был занят добычей кедровых орехов для бригады рыбаков.
Васютка — самостоятельный, смышлёный мальчуган. В школе он не отличался примерным поведением: и хулиганил, и покуривал. Но всё это не по злому нраву, а по живости характера. Прилежанием в учёбе герой тоже не мог похвастаться, хотя был любознательным и многое собирался узнать в жизни.
Васютка любил бродить по лесу, он многое знал о жизни леса, о птицах, рыбах и зверье, умел определять стороны света в лесу. Однажды, увлёкшись добычей глухаря, он заблудился в тайге. Ему было страшно, одиноко, но он вспомнил слова отца и деда о том, что тайга хлипких не любит. Эти слова ему собраться с духом, вспомнить всё, чему его учили.
Смекалка, знание природы и стойкий характер подростку выйти из тайги к реке. В тайге он наткнулся на озеро, в котором оказалось много белой рыбы. А белая рыба — признак проточности озера. Васютка это знал. Так он, падая от усталости, вышел к Енисею, на берегу которого развёл костёр и палил из ружья, завидев бот.
В образе Васютки автор показывает единение человека и природы, подчёркивает необходимость уважения законов природы, описывает своего героя с большой симпатией.
Объяснение:
1. Раскажыце пра свае ўражанні ад прачытанай казкі.
Твор пакінуў у мяне моцныя ўражанні. Цяжка уявіць, што былі такія часы, калі дзеці кідалі сваіх бацькоў у лесе. Гэта жорстка і непачалавечы. Нажаль, і сёння сустракаюцца такія выпадкі, калі дзеці не хочуць даглядаць сваіх бацькоў.
2. Калі адбываецца дзеянне ў творы? Што гэта былі за часы?
Падзеі ў творы адбываюцца “так даўно, што Месяц толькі-толькі яшчэ з’явіўся на нашым небе.” Гэта былі дзікія часы, калі панавалі законы выжывання любой цаной. Такія былі законы, калі за іх не трымаліся, чалавека маглі забіць.
3. Якога закону трымаліся дзікія людзі? Чаму Пятро парушыў яго?
У дзікіх людзей быў закон — паганы звычай: не карміць старых бацькоў. Як толькі бацька ці маці не могуць працаваць, іх адвозілі ў лес і пакідалі там на верную смерць. Пятро парушыў гэты закон, таму шта шанаваў і любіў свайго бацьку.
4. Прыгадайце, якія выпрабаванні выпалі на долю вёскі?
На долю вёскі выпадала шмат цяжкіх выпрабаванняў: вайна за яду з суседзямі, нядобрыя ўраджаі, злы Велікан.
5. Як Пятро змог падказаць сялянам выйсце з цяжкага становішча?
Пятро падказваў суседзям выйсце з цяжкіх сітуацый дзякуючы бацьку, які даваў яму парады зыходзячы з свайго вопыту.
6. Што за чалавек быў Гнат? Чаму Пятро не мог з ім паразумецца.
Гнат — злы, зайздросны, нядобры чалавек, поўны злосці і нянавісці да ўсяго і ўсех. Нават калі ўсе вырашылі не адвозіць бацькоў у лес, ён усё одно быў гатовы гэта зрабіць. Пятро быў супрацьлегласцю Гната — добры, мудры, сардэчны, смелы, гатовы ахвяраваць сабой, але не выдаваць свайго бацьку.
7. Які лёс напаткаў Велікана?
Велікан прыйшоў здалёк і пасквапіўся на багаты ўраджай вяскоўцаў. Людзі спрабавалі з ім змагацца, але ён з’еў іх і сказаў, што знічтожыць астатніх. Сіраты па парадзе Пятра хадзілі плакаць і памінаць загінуўшых, прасіць Велікана памілаваць іх.Але той толькі пасмейваўся. Але ў адну навальнічную ноч наляцеў ураган і Велікана заваліла каменнем.
8. Як вы разумееце словы старога бацькі, адрасаваныя аднавяскоўцам: Жылі сілай, а, розум забывалі. Жылі сённяшняй карысцю. Знішчалі «ўчора» і таму не мелі права на «заўтра»?
Словы бацькі вельмі мудрыя. Нельга жыць сённяшнім днем, забываць і знішчаць мінулае. Без мінулага няма будучага. Патрэбна жыць, апіраючыся на вопыт продкаў, слухаючы іх парады. Дзікія людзі думалі толькі аб выжыванні і карысці, амаль ніхто не задумваўся пра глыбінныя карані праблемы.
9. Якую выснову зрабіў Максім пасля ўсіх выпрабаванняў, іпто перажыла вёска? Знайдзіце і зачытайце яго словы.
Максім сказаў наступнае: “Шануйце дабрыню, хай і слабую. Шануйце мудрасць, хай сабе нямоглую. Насіце на руках сваіх бацькоў…”
10. Што збліжае гэту літаратурную казку з фальклорнымі творамі? Знайдзіце ў казцы выразныя адзнакі ўплыву вуснай народнай творчасці (прааналізуйце падзеі, канфлікт паміж героямі, мову твора).
Літаратурная казка мае ўплыў фальклорных твораў. Тут дзейнічаюць казачныя персанажы — Велікан, герою дапамагаюць сілы прыроды (навальніца забіла Велікана). Адметна і мова казкі — ёсць прыметы, прыказкі, ёсць трохкратныя паўторы (тры разы звяртаўся па дапамогу бацькі Пятро). Тут як і ў фалькорным творы ідзе барацьба са злом, дабро перамагае.