Наш классный руководитель дал прочитать нам очень грустную книгу «Дети подземелья». Ее автор В.Г.Короленко поднял в этой книге тему нищеты.
В книге главный герой – маленький мальчик, его зовут Вася. Он жил в захудалом городке под названием Княжье-Вено. Однажды Вася из любопытства полез в старую часовню и встретил там мальчика по имени Валек маленькую девочку Марусю, которые в дальнейшем стали его лучшими друзьями.
Валек – мальчик лет семи, как и Вася. Он одет в лохмотья. Маруся – девочка всего лет четырех. У нее красивые волосы, она очень бледна и одета в такие же лохмотья, как и Валек.
Валек и Маруся были нищие и поэтому не могли учиться в школе. Они не доедали, у них не было одежды не было игрушек, и вообще, у них не было ничего, кроме сырой пещеры и любящего отца – пана Тыбурция.
Иногда Валек воровал для того, чтобы выжить и прокормить любимую сестру. Еще ко всему прочему все нищие, Валек, пан Тыбурций скрывались от полиции и судьи. Многие нищие умирали от недостатка еды, от того что нет нормального дома. И Марусю постигла такая же участь – она умерла еще совсем маленькой. Мне очень жалко, что она умерла, ведь она могла жить и жить и радоваться жизни, но вместо радости получила смерть.
Мне не понравилась эта книга, но наверное, автор хотел, чтобы мы больше внимания обращали на бедных. В общем, это хорошая книга, но очень и очень грустная.
Алып Ер Тоңа - өте көне замандарда өмір сүрген түркілердің көсемі. Иранның ұлы ақыны Фирдоусидің " Шаһнама" кітабының (XI ғ.) кейіпкері болған. Онда Алып Ер Тоңа - Афрасияп Тұранның (Түр елі - түркілер) патшасы болып суреттеледі. Ақыл-айласымен, күшімен, біліктілігімен ел есінде мәңгілік қалған тарихи тұлға.
Алып Ер Тоңаның төрт ұлы болған. Олар: Барысхан, Қарахан, Шиде, Алак. "Алып Ер Тоңа" дастанының қысқаша мазмұны төмендегідей: түркілердің ата мекені Тұранға көрші отырған Иран елінің әскері қайта-қайта шабуыл жасап, тыныштық бермейді. Тұран елінің сұлу қыздарын, асыл бұйымдарын, қоңды малдарын әкетеді. Диқандардың енді ғана жайқалып өсіп келе жатқан егіндерін, бау-бақшаларын парсы әскері таптай береді.
Сол заманда Тұран елінде "арыстандай айбарлы, жолбарыстай жүректі, көк бөрідей тәкаппар Ер Тоңа" деген батыр жігіт бар екен. Ер Тоңа елден көп нөкер жинап, Иран әскеріне қарсы шығады.
Ақыры Тұран әскері жеңіп, Иран әскері ойсырай жеңіледі. Сол күннен бастап Ер Тоңаны "алып" деп атай бастайды. Енді ол халық алдында " Алып Ер Тоңа "деп аталады да Тұран патшасының тағына отырады.
Алып Ер Тоңа қайтыс болғанда, артында калған елі жоқтау шығарған. Сол жоқтау атадан балаға жетіп XI ғасырда Махмұт Қашқари жазған "Түркі сөздерінің жинағы" деп аталатын кітапқа енген. Бұл жоқтау ежелгі түркі әдебиеті мен фольклорінің алғашқы нұсқаларының бірі болып есептеледі . Жоқтау жырында опасыз дүниенің Алып Ер Тонаны да аямағаны, түркілердің оның қазасына қайғырып, бөрідей ұлып, жағасын жыртып жылағаны айтылады. Жоқтауда: "Ажал оғы жақсыларды құлатты, жамандар қалды",- дейді. Бұл жырдың қазақ халқының әдет-ғұрпындағы жоқтау айту салтының өте көне заманнан келе жатқанын байқаймыз. Жоқтау жырындағы ұйқастың да өзіндік ерекшелігі бар. Әдетте, шумақтың алғашқы үш тармағы (мысалы, бірінші шумағын алсақ, өлді ме? қалды ма? алды ма?) өзара ұйқасып, ал соңғы тармағы келесі шумақтың ақырғы жолымен ұйқасып (жыртылар, сүртілер) байланысады.
Объяснение: