Қаныш Имантайұлы 1899 жылдың 12 сәуірінде қазіргі Павлодар облысының Баянауыл ауданында (бұрынғы Семей губерниясының Павлодар уезіндегі Ақкелін болысы) Имантай бидің отбасында дүниеге келді. Нәрестеге - Ғабдул-Ғани деген есім берілді. Үлкен ұлы Ғабдул-Ғазизді еркелетіп Бөкеш деген сияқты, Ғабдул-Ғаниын да анасы Әлима "Ғаниым, Ғанышым" деп атаған. Бала облыстық мектепке барғанда журналға есімі Қаныш болып жазылып кеткен. Арғын тайпасы Сүйіндік руы Қаржас бөлімінен шыққан[2][3].
Сауатын ауыл молдасынан ашқан болашақ ғалым, кейін Шорман ауылында орналасқан мектепке қатынай бастайды. Төрт жылдық бағдарламаны үш жылда аяқтайды. 1911 жылдан бастап Павлодардағы 2-сыныпты орыс-қазақ училищесіне аттанады. Аталған білім ордасын мерзімінен бір жыл бұрын бітіріп шығады.
Не умный человек, любит хвалиться ("вытащил пожарного из огня"), гневный самодур, запрещающий родителям приглашать своих детей за стол, ругает родителей за плохое воспитание детей (хотя сам находится в гостях именно у родителей этих детей)
Мама:
Строгая, может "шикнуть" на Лелю, даже наградить ее шлепком.
Папа.
Немного строгий, но добрый человек, защищающий своих детей, только в угоду своему начальнику запретил детям разговаривать за столом.
Леля.
Непоседа, вечно сидящая "как на иголках", остроумная, заметившая, что угоревший пожарник не мог сказать "мерси".
Минька.
Минька, как старший брат, защищает сестренку. Обладает чувством юмора :"Угоревший пожарник сказал "мерси", хотя хотел сказать "Караул!"