Серж Мілеўскі — адзін з герояў аповесці К.Чорнага «Насцечка». Ён быў вышэйшы і мацнейшы за сваіх аднакласнікаў, лепш за іх апрануты. Але пісьменнік падкрэслівае, што «ў вачах яго свяцілася гэтулькі самазадавальнення, гэтулькі ўцехі з самога сябе, што здавалася, — гэты маладзенькі францік зараз заплюе вочы ўсяму свету». Серж нахабны, злосны і адначасова труслівы, баіцца адказваць за свае ўчынкі. Ніхто і не чакае ад Сержа нічога добрага. Ён, нібы сыты і распешчаны звярок, «палюе» на дзяўчатак. Яго цешаць іх пакуты, слёзы. Не паважае Серж і старэйшых: пажылога чалавека называв дурнем і старым чортам.Сержа не любілі ў класе. У яго не было сяброў, акрамя белабрысага Мішкі, які прымаў удзел ва ўсіх Сержавых помстах. Адносіны Сержа і Мішкі былі толькі падобныя на сяброўскія. Хлопцы разам помсцілі старому чалавеку, разам наведвалі школьны буфет. Але сапраўднымі сябрамі яны не былі. Мішка карыстаўся Сержавымі здабыткамі, а на тое, каб дапамагчы аднакласніку пазбавіцца памылак, Мішкі не хапала. Аўтар называв яго падхалімам і падлізнікам. Серж хацеў, каб яго лічылі героем, але няправільна разумеў геройства і зусім не ведаў, што такое сапраўдная дружба. Ён не любіў працаваць, не ўмеў ладзіць з аднакласнікамі, у яго былі абмежаваныя інтарэсы. Серж думаў, што калі яго бацька карыстаецца аўтарытэтам у горадзе, то частка бацькавай славы дастанецца і яму.
Центральная проблема комедии Д. И. Фонвизина «Недоросль» — проблема воспитания. Воспитание рассматривается драматургом как средство формирования гражданского сознания в дворянском сословии. Оно должно дать «прямую цену учености», пробудить гуманные, человеколюбивые чувства общему улучшению нравов. В комедии все персонажи разделены на две группы — положительные и отрицательные, или же «злонравные» и «добродетельные». Проблема воспитания касается, в первую очередь, персонажей отрицательных. По степени активности среди них на первое место справедливо ставится сама Простакова, затем следуют Скотинин и Митрофан. Простакова — злонравная помещица и плохая мать, проблема воспитания в комедии связана непосредственно с ее образом. Отношения Простаковой с сыном Митрофаном служат наглядным примером того, как нельзя воспитывать детей. Главная проблема Простаковой-воспитательницы, на мой взгляд, состоит в том, что она окружила своего отпрыска непомерной любовью и заботой. В ее глазах ленивый Митрофанушка — самый лучший ребенок на свете. Однако главная задача родителей состоит не в том, чтобы потакать любым капризам своего непослушного ребенка, но в том, чтобы на собственном достойном подражания примере показать, как ему следует противостоять зарождающимся порокам и заблуждениям. Простакова же, наоборот, взращивает, лелеет и холит уже наметившиеся в характере Митрофана пороки. Очень точно по этому поводу высказался Стародум: «… наука в развращенном человеке есть любое оружие делать зло».
Серж нахабны, злосны і адначасова труслівы, баіцца адказваць за свае ўчынкі. Ніхто і не чакае ад Сержа нічога добрага. Ён, нібы сыты і распешчаны звярок, «палюе» на дзяўчатак. Яго цешаць іх пакуты, слёзы. Не паважае Серж і старэйшых: пажылога чалавека называв дурнем і старым чортам.Сержа не любілі ў класе. У яго не было сяброў, акрамя белабрысага Мішкі, які прымаў удзел ва ўсіх Сержавых помстах. Адносіны Сержа і Мішкі былі толькі падобныя на сяброўскія. Хлопцы разам помсцілі старому чалавеку, разам наведвалі школьны буфет. Але сапраўднымі сябрамі яны не былі. Мішка карыстаўся Сержавымі здабыткамі, а на тое, каб дапамагчы аднакласніку пазбавіцца памылак, Мішкі не хапала. Аўтар называв яго падхалімам і падлізнікам. Серж хацеў, каб яго лічылі героем, але няправільна разумеў геройства і зусім не ведаў, што такое сапраўдная дружба. Ён не любіў працаваць, не ўмеў ладзіць з аднакласнікамі, у яго былі абмежаваныя інтарэсы. Серж думаў, што калі яго бацька карыстаецца аўтарытэтам у горадзе, то частка бацькавай славы дастанецца і яму.