У вершы слуцкія ткачыхі паэт раздумвае над лёсам беларускіз мастакоў і над сутнасцю мастацтва. Гэты верш вельмі прыгожы , у гэтым вершы аўтар пытаецца расказаць пра тое што сапрауднае мастацтва нельга стварыць пад прымусам, паясы ператварыліся ў шыдэўры толькі тады калі ткачыхі ўклалі ў іх сваю душу. Паэт хацеў перадаць на колькі цяжкі быў той час гэта быў сумны час прыгону, калі людзі былі не вольныя рабіць тое, чаго хацелася ім . Час, калі прыгонныя людзі цалкам залежалі ад пана, выконвалі толькі тое, што хацелася і падабалася яму: Ад родных ніў, ад роднай хаты
У панскі двор дзеля красы
Яны, бяздольныя, узяты
Ткаць залатпыя паясы.
Яшчэ аўтар пытаецца сказаць што роля мастацтва ў жыцці нрарода вельмі важна. Добра быць коласам , але шчасліў той, каму давялося быць васільком… Бо нашто каласы калі няма васількоў? Навошта людзі, калі не было іх памкнення да прыгожага, да ідэалу-гэдак пісаў у творы апокрыў , гэтыя строкі подкрэслівабці праблематыку гэтага верша.
У гэтым вершы апісваецца картіна рооднай зямлі,дзе “ткачыха замест пярсіцкага узора шые цвяток радзімы васілька” :
Цямнее край зубчаты бора…
І тчэ, забыўшыся,рука ,
Заміж персідскага ўзора
Цвяток радзімы васілька.
Гэты верш трэба чытаць з паузамі, пасля кожнай стракі, з трохі жаласнай інтанацыяй
У вершы слуцкія ткачыхі вельмі шмат супрацьпастаўленняў напрыклад” Родная хата і панскі двор” (с) (З) (Л) (Р) гэтыя гукі дапамагаюць перадаць плёскат вады, гэты верш заканчваецца шмат кроп/ем і тым што адбылася перамога свайго над чужым Гэты верш вельмі прыгожы я яго чытала з вялікім захапленнем.Я думаю, што у гэтым вершы аўтар вельмі бадробна апісаў тўю цяжкую працу якая была ў той час.
Князь Влади́мир Фёдорович Одо́евский (30 июля (11 августа) 1804[1] или 1 (13) августа 1804[К 1], Москва — 27 февраля (11 марта) 1869, там же) — русский писатель и мыслитель эпохи романтизма, один из основоположников русского музыкознания. В 1823—1825 годах председатель юношеского общества любомудров. Издатель ряда журналов и альманахов. С 1846 года — директор Румянцевского музея. В середине 1840-х годов перешёл от литературной к общественной деятельности, получил известность как филантроп. Камергер (1836), гофмейстер и тайный советник (1858), сенатор (1861)[3]. Как писатель и мыслитель князь Одоевский долгое время находился под влиянием Гофмана и Ф. В. Шеллинга. Увлекался оккультными учениями[4], за что получил прозвище «русского Фауста»[5]. Известен как мастер фантастической романтической повести, одним из первых в России экспериментировал с жанром утопии («4338-й год: Петербургские письма»), продолжал традиции просветительской сатиры.
ganzhurova123natalia
хорошист
10 ответов
2.1 тыс. пользователей, получивших
У вершы слуцкія ткачыхі паэт раздумвае над лёсам беларускіз мастакоў і над сутнасцю мастацтва. Гэты верш вельмі прыгожы , у гэтым вершы аўтар пытаецца расказаць пра тое што сапрауднае мастацтва нельга стварыць пад прымусам, паясы ператварыліся ў шыдэўры толькі тады калі ткачыхі ўклалі ў іх сваю душу. Паэт хацеў перадаць на колькі цяжкі быў той час гэта быў сумны час прыгону, калі людзі былі не вольныя рабіць тое, чаго хацелася ім . Час, калі прыгонныя людзі цалкам залежалі ад пана, выконвалі толькі тое, што хацелася і падабалася яму: Ад родных ніў, ад роднай хаты
У панскі двор дзеля красы
Яны, бяздольныя, узяты
Ткаць залатпыя паясы.
Яшчэ аўтар пытаецца сказаць што роля мастацтва ў жыцці нрарода вельмі важна. Добра быць коласам , але шчасліў той, каму давялося быць васільком… Бо нашто каласы калі няма васількоў? Навошта людзі, калі не было іх памкнення да прыгожага, да ідэалу-гэдак пісаў у творы апокрыў , гэтыя строкі подкрэслівабці праблематыку гэтага верша.
У гэтым вершы апісваецца картіна рооднай зямлі,дзе “ткачыха замест пярсіцкага узора шые цвяток радзімы васілька” :
Цямнее край зубчаты бора…
І тчэ, забыўшыся,рука ,
Заміж персідскага ўзора
Цвяток радзімы васілька.
Гэты верш трэба чытаць з паузамі, пасля кожнай стракі, з трохі жаласнай інтанацыяй
У вершы слуцкія ткачыхі вельмі шмат супрацьпастаўленняў напрыклад” Родная хата і панскі двор” (с) (З) (Л) (Р) гэтыя гукі дапамагаюць перадаць плёскат вады, гэты верш заканчваецца шмат кроп/ем і тым што адбылася перамога свайго над чужым Гэты верш вельмі прыгожы я яго чытала з вялікім захапленнем.Я думаю, што у гэтым вершы аўтар вельмі бадробна апісаў тўю цяжкую працу якая была ў той час.
Объяснение: