ответ: першая сустрэча сяргея з бурыкам адбылася ўзімку саракавога года. бацька хлопчыка быў ляснічым. у той час паляванне на мядзведзяў не было забаронена, і палясоўшчыкі забілі мядзведзіцу, не , што ў яе трое мядзведзянят. двух малых яны забралі сабе, а трэцяга занеслі бацьку сяргея.
хлопчык убачыў нешта малое, велічынёй з рукавічку, поўсць у звярка была светлага колеру. вочы ці то сінія, ці блакітныя. сяргей падумаў, што гэты звярок — малое шчаня. бацька патлумачыў хлопчыку, што мядзведзі ўзімку не ядуць, таму мядзведзіха і нараджае такіх малых дзетак, яны ўсю зіму амаль не растуць, ядуць зусім мала малака, з напарстак. каб елі болей, маці-мядзведзіха памерла б з голаду.
усе вельмі палюбілі маленькага мядзведзіка, а асабліва сяргей. мядзведзік жыў у сяргеевым пакойчыку, на другім паверсе. спаў бурык на старым кажуху, пасцеленым ля грубкі. а бывала ўначы пачынаў так жаласна енчыць, успамінаючы, напэўна, сваю маці-мядзведзіху, што хлопчык браў яго да сябе ў ложак, пад коўдру, і малы адразу супакойваўся. кармілі бурыка спачатку малаком. ён злізваў малако сваім шэра-ружовым язычком з мацінага пальца. а потым марка прывёз з горада спрынцоўку, і тады справа ўвогуле пайшла на лад. бурык пачаў хутка расці.
сяргей вельмі любіў бурыка, клапаціўся аб ім. бурык таксама вельмі прывязаўся да хлопчыка, сумаваў без яго, калі той быў у школе
Рассказ «экспонат №…» посвящен теме памяти. анна федоровна, кроме своей доброты и совести, не накопила других богатств. она привыкла жить по законам человечности, уважения и честности. и когда в ее жизнь ворвалась жестокость и обман, она не выдержала. память не оставляет человека равнодушным, бездеятельным. она владеет умом и сердцем человека. память противостоит уничтожающей силе времени. память- это преодоление времени, преодоление смерти. в этом величайшее нравственное значение памяти. именно память будит нашу совесть, не дает нам покоя.
ответ: першая сустрэча сяргея з бурыкам адбылася ўзімку саракавога года. бацька хлопчыка быў ляснічым. у той час паляванне на мядзведзяў не было забаронена, і палясоўшчыкі забілі мядзведзіцу, не , што ў яе трое мядзведзянят. двух малых яны забралі сабе, а трэцяга занеслі бацьку сяргея.
хлопчык убачыў нешта малое, велічынёй з рукавічку, поўсць у звярка была светлага колеру. вочы ці то сінія, ці блакітныя. сяргей падумаў, што гэты звярок — малое шчаня. бацька патлумачыў хлопчыку, што мядзведзі ўзімку не ядуць, таму мядзведзіха і нараджае такіх малых дзетак, яны ўсю зіму амаль не растуць, ядуць зусім мала малака, з напарстак. каб елі болей, маці-мядзведзіха памерла б з голаду.
усе вельмі палюбілі маленькага мядзведзіка, а асабліва сяргей. мядзведзік жыў у сяргеевым пакойчыку, на другім паверсе. спаў бурык на старым кажуху, пасцеленым ля грубкі. а бывала ўначы пачынаў так жаласна енчыць, успамінаючы, напэўна, сваю маці-мядзведзіху, што хлопчык браў яго да сябе ў ложак, пад коўдру, і малы адразу супакойваўся. кармілі бурыка спачатку малаком. ён злізваў малако сваім шэра-ружовым язычком з мацінага пальца. а потым марка прывёз з горада спрынцоўку, і тады справа ўвогуле пайшла на лад. бурык пачаў хутка расці.
сяргей вельмі любіў бурыка, клапаціўся аб ім. бурык таксама вельмі прывязаўся да хлопчыка, сумаваў без яго, калі той быў у школе
объяснение: