Жыву бяздоннай трывогай, Таму, што сэрца маё распятаТакія радкі ў пасмяротнай кнізе "Быў. Ёсць. Буду" мог напісаць толькі той, хто свядома распяў сябе, як Ісус Хрыстос, на крыжы ў імя людскога роду. Так і здарылася на самай справе: песняра не прызнавалі ці прызнавалі напалову. З пакутніка-заступніка здзекаваліся за тое, што ён паказваў сапраўдны, драматычны, складаны і разам з тым легендарна-гераічны лёс зямлі пад белымі крыламі. Што выхоўваў у жывых любоў да нацыянальнага, роднага. Што шанаваў і ўздымаў на нечуваную вышыню старонкі забытай гісторыі. Яму не далі пры жыцці званне народнага, а ён стаў амаль самым чытэльным, самым дарагім для абсалютнай большасці беларусаў пісьменнікам. Быў. Ёсць. Буду. За ўсе мільярды двухногіх.
Няхай раскажа час мінулы
Эпоха Адраджэння на тэрыторыі Беларусі мела свае спецыфічныя рысы. Агульнае эканамічнае адставанне ад перадавых краін Еўропы і панаванне феадалізму стрымліваліўсебаковае развіццё свецкіх форм культуры і пераход ад сярэдневяковай культуры да культуры новага часу. Ідэі Адраджэння праніклі ў літаратуру, мастацтва, філасофскую.
Прадстаўніком рэнесансавай культуры наБеларусі быў першадрукар, гуманіст і асветнік Францішак Скарына. Ён нарадзіўся ў купецкай сям'і ў Полацку. Мяркуюць, што там, а таксама ў Вільні Ф.Скарына атрымаў першапачатковую адукацыю. У 1504 г. ён паступіў уКракаўскі універсітэт, праз два гады атрымаў вучоную ступень бакалаўра філасофіі, а пазней доктара свабодных навук. У 1512 г. у італьянскім г. Падуя, універсітэт якога славіўся на ўсю Еўропумедыцынскім факультэтам, Ф.Скарына вытрымаў экзамен на атрыманне вучонай ступені доктара лекарскіх навук.
Выдатным дзеячом беларускай культуры быў паэт-гуманіст эпохі Адраджэння, прадстаўнік новалацінскайлітаратурнай школы Мікола Гусоўскі. Нарадзіўся будучы славуты паэт у сям'і велікакняжацкага лоўчага. 3 дзіцячых гадоў бацька прывучаў сына да паляўнічай прафесіі.М. Гусоўскі меў магчымасць пайсці па шляхусвайго бацькі, аднак ён аддаў перавагу набыццю ведаў і атрымаў адукацыю ў Вільні, Італіі. У 1518 г. М. Гусоўскі трапіў у Рым у складзе польскай дыпламатычнай місіі, якую ўзначаліў Вітэлій, сакратарвелікакняжацкай канцылярыі, біскуп плоцкі, што падтрымліваў будучага паэта.
Помещичьи главы построены на похождениях Чичикова в поиске мёртвых душ ,так описание крепостнического права.
Со второй по шестую главы идёт подробное описание ,как самих помещиков ,так и предложение Чичикова о покупке.
1 глава -приезд Чичикова, ознакомление с окружающими.
2 глава- визит к Манилову
3 глава-визит к единственной помещице Коробочке
4 глава-визит к Ноздрёву
5 глава-визит Чичикова к Собакевичу
и конечно 6 глава -визит Чичикова к Плюшкину ,который потерял всякий человеческий облик.
Гоголь описывает всех иронично , он всячески показывает ничтожность этих помещиков.