Бауыржан Момышұлы (24 желтоқсан 1910 жыл - 10 маусым 1982 жыл) — Кеңес одағының батыры, жазушы, Екінші дүниежүзілік соғыстың даңқты жауынгері, әскери қолбасшы, стратег және тактик.[1]
Батыс майданындағы 16 армияның 316 (1941 жылдың қарашасынан бастап 8-гвардиялық Қызылту атқыштар дивизиясы 1073 атқыштар полкінің (1941 жылдың қарашасынан 19 Гвардия полкі) және батальон командирі. Ұлы Отан соғысына генерал-майор И.В. Панфилов басқарған әйгілі дивизиясының құрамында 1941 жылдың қыркүйек айынан бастап қатысты. Батальон командирі ретінде аға лейтенант Бауыржан Момышұлы Мәскеу үшін шайқаста 207 рет ұрысқа қатысты. 1941 жылдың 16-18 қараша күндері вермахтың Мәскеу бағытында екінші мәрте жасаған жорығы кезінде аға лейтенант Момышұлы басқарған батальон дивизиядан қашықта, Матронино деревнясының жанында Волоколамск тасжолында асқан ерлікпен ұрыс жүргізді. Білікті комбаттың басшылығы арқасында 3 күн бойы фашистер шабуылын тойтарып, батальон үлкен шығынсыз, ұрысқа қабілетті жағдайда қоршаудан шығады
Объяснение:
1) Младшему нет с кем поиграть, нету того кто его возраста, кто ему развиться.
2) Люди- социальные существа. Они не могут находится в одиночестве или постоянно пребывать в одной и той же группе людей. (даже можно привести в пример экипаж космонавтов, когда по полгода надо видеть одних и тех же людей и большую часть времени поводить с ними)
3) Мгновенное исчезновение людей (за ночь) сложно понять. Все время будут вопросы: Где эти люди сейчас? Что произошло? Почему не исчезли мы? Что будет дальше? и т.д.. Может эта семья когда-нибудь и привыкнет к таким условиям, и вопросы перестанут беспокоить, но в их случае - вряд ли.
И вряд ли их можно назвать счастливыми.