Федор Александрович Абрамов явился на свет 29 февраля 1920 года в деревне Веркола Архангельской области.Свое призвание выбрал, еще в пору учебы в старшей школе. Задали написать сочинение на свободную тему. В то время в Испании разгоралась Гражданская война, и он с воодушевлением описал мужество защитников Мадрида.
Трудное детство
Родители Абрамова были крестьяне, семья крайне нуждалась в деньгах. Отца рано не стало. Федору, младшему из пятерых детей, на тот момент был всего годик, а старшему брату Михаилу едва исполнилось 15. Мать, не опустила руки, а, напротив, принялась поднимать хозяйство и спустя 10 лет они уже считались середняками. Вот только досталось это слишком высокой ценой. Изначально вся тяжесть легла на мать и старшего брата, а затем подтянулись и остальные дети. С утра и до вечера трудилась семья Абрамовых, не разгибая спины, и в поле, и дома.
Учеба
Тяжелое материальное положение помешало детям семьи Абрамовых получить полноценное образование. Михаил и Николай окончили только 3 класса, Василий — 7. Сестра Мария смогла пойти учиться, лишь, когда ей исполнилось 12. Федор, хоть и был младшеньким, пошел в школу с семи лет, то есть раньше сестры. Учился он с удовольствием и за хорошую успеваемость получал премии.
1) "Каждая черта Ассоль была выразительно легка и чиста, как полет ласточки. Темные, с оттенком грустного вопроса глаза казались несколько старше лица; его неправильный мягкий овал был овеян того рода прелестным загаром, какой присущ здоровой белизне кожи. Полураскрытый маленький рот блестел кроткой улыбкой." - вот что увидел Эгль. Он почувствовал, что такой прекрасной девочке просто необходима добрая сказка, что бы хоть как-то озарить ее жизнь в этом сером городе, с черствыми людьми.
3) Ее можно сравнить с беззащитным нежным цветком, который просто приносит радость и не требует ничего взамен)
5) Эгль провел в Каперне весь день, он надеялся услышать какие-то добрые сказки или песни, но он понял, что жители в нем не рассказывают сказок и не поют песен. А если рассказывают и поют, то, истории о хитрых мужиках и солдатах, с вечным восхвалением жульничества, эти грязные, как немытые ноги, грубые, как урчание в животе, коротенькие четверостишия с ужасным мотивом...
7) Случай с Меннерсом закрепил ранее неполное отчуждение. Став полным, оно вызвало прочную взаимную ненависть, тень которой пала и на Ассоль. Но хуже всего приходилось Ассоль, ведь она была ребенком и ей хотелось играть. Но дети с ней не дружили, обзывались и даже кидали камнями.
9) Грин чаще всего прибегает к цветовым эпитетам, или цветописи.
11) Музыка неотъемлемая часть жизни и мечты, поэтому Грей собирает оркестр. Это необходимо для свершения мечты. В душе героев постоянно звучит музыка.
М.О. Әуезов
Халық – өмірдің бар кезеңін басынан бірге кешетін, бір жеңнен қол, бір жағадан бас шығара білетін ұлыс. Елдің елдігі татулықтың тәтті дәмінде. Елінің іргесі берік қалануы, әр бастаған бастамасының нәтижелі болуы әрбір перзентінің амалымен өлшенбек. Адам жүрексіз өмір сүре алмайтыны секілді, Отансыз да ешқашан өмір сүрмек емес. Отанымыздың озық болуына баршамыз қалтқысыз қызмет етуіміз қажет.
Қазақстан – көптеген ұлттар мен ұлыстардың татулықта орын тепкен қасиетті мекені. Кеше ғана өткен үлкен мереке «Білім күні» «Бір халық – бір ел – бір тағдыр» атпен жер-жерде өтіп жатты. Барлық ұстаз оқушыларына бұл ұғымның қаншалықты маңызды екенін түсіндірді. Иә, Қазақстан – этностық жанжалдардан азат аумақ. Елбасымыз «Қазақстан-2050» Стратегиясы: бір халық – бір ел – бір тағдыр» деген атаумен аталуын былайша айтып өткен болатын. «Бір халық – бұл барлығымыз үшін ортақ ұлттық мүдделер. Бір ел – бұл барлығымыз үшін ортақ Отан. Бір тағдыр – бұл біз бірге жүріп өткен қиындықтар мен жеңістер!» Халық даналығында «Тар жерде табысқан кең жерде келіседі» деуші еді ғой. Халқымыздың қатпарлы тарихы сырға толы оқиғалармен жинақталған болатын. Қай кезеңді алып қарасаңыз да, еліміз іргедегі көршімізді сыйлап, қашанда көмек қолын созуға барынша тырысып, бауыр тұтатын. Ең тар заманды бірге бастан өткердік. Бүгінде сол халық өкілдері өз бауырымыз болып, бір халыққа айналды.
«Қонақжайлылық», «сыйластық» ұғымдары ертеден қанымызға сіңген қасиет емес пе? Кешеден келе жатқан татулық жібін жеңіл ойға ерік беріп үзіп алмауымыз қажет. Қазақ жері жүзден астам этносты біріктірді. Тек қана этнос емес, олардың тілдері мен қызыққа толы салт-дәстүрлері үндесе білді. Өзіне тән реңктер мен әсем сұлулыққа ие болды. Қаншалық ұлт өкілдері көптеп орын тепкенімен, барлығының бір жерде татулықта күн кешуі кемеңгер саясатпен халық салтының беріктігінен жүзеге асып отыр.
Қазақстан халқы Ассамблеясының мерейтойлық жиырмасыншы сессиясы «Бір халық – бір ел – бір тағдыр» деп аталуының астарында үлкен мән бар. Елбасымыз бір ел болып күн кешіп отырған түрлі ұлт өкілдері жайлы былайша ой қозғады. «Бүгінде олар тегі басқа болғанымен теңдігі бір, қаны бөлек болғанымен жаны бір, арманы ортақ біртұтас халыққа айналды. Туған елдің туының астында бірігіп, туған жердің тұғырын биік етуге бел шешкен азаматтарды бір тағдыр күтеді. Осылай, елдігіміздің ертеңі ошақтың үш тағаны сияқты «бір халық – бір ел – бір тағдыр» деген үш сөзге сыйып тұр». Елбасымыздың осы бір салмақты ойының астарында үлкен мән жатыр. Ассамблеяның ең басты міндеті – еліміздегі қоғамдық келісім. Қазақстандағы қоғамдық келісім – ең алдымен қазақтың келісімі екенін мықтап есте ұстаған абзал. Татулық пен тұрақтылық ел иесі ретінде ең алдымен қазаққа керек. Қазақтың ынтымағы мен бірлігі мықты болмайынша, мемлекеттің тұтастық келбетін сақтау қиынның қиыны. Ең алдымен, өзгеге үлгі болу үшін өз ішімізді ретке келтіруіміз қажет. Жік-жікке бөлінбей, бірлігіміздің беріктігі басқа да ұлт өкілдерін бауырымызға тартуда үлгі болмақ.