Фариза Оңғарсынқызы Оңғарсынова (25 желтоқсан 1939 жыл - 23 қаңтар 2014 жыл) — қазақ ақыны, халық жазушысы, журналист, Қазақстан Республикасы Парламенті Мәжілісінің I және II шақырылымдарының депутаты (1996-2004).1939 жылы 25 желтоқсанда Гурьев (қазіргі Атырау) облысы, Новобогат ауданына қарасты Манаш ауылында туғанБайұлы тайпасы Адай руының Тәзіке атасынан шыққан.[2][3][4] Фаризаның әкесі Оңғарсын Иманғалиев (1891-1940) оқыған, елге қадірлі азамат болған. Қазіргі Атырау облысында алғаш балық шаруашылығын ұйымдастырған кісі. Ал анасы Халима Иманғалиева (1893-1976) арабша хат танып, қазақ ауыз әдебиетін жақсы білген. Ақын қыз үйдің кенжесі, бауырларының біразы жастай қайтыс болған. Әкесі жүрегі ауырып ерте көз жұмды, ал анасы 70-жылдары дүниеден өткен. Бала күнінен ақындық қасиетін көрсетіп, өзіне әсер еткен жағдайларға байланысты өлең шығаратын болған. Ақынның Анвар, Алмас есімді ұлдары мен Анар, Аида есімді келіндері бар, Анеля, Алан, Анита, Ахметжан, Аслан, Алсу атты немерелері бар. Сондай-ақ, ақын ерте қайтыс болған жалғыз ағасының ұл-қыздарын тәрбиелеп өсірген.
1) потому что Базаров был человеком очень умным, который людей видел насквозь.
2) эта сцена углубляет представление о личности Базарова. Это человек на многое ради любви. Нигилистическое его восприятие мира начинает рушиться, т. к. он сам того не желая, влюбился в женщину, что по его понятиям есть романтизм. Одинцова же эгоистична, думает только о себе. Ей ничего не нужно, кроме комфорта в жизни. Поэтому Базарову не удалось сохранить спокойствие, она же сохранила спокойствие. Она имеет превосходство над Базаровым.
3) Евгений Базаров считает всех женщин "бабами" и не относится к ним серьёзно, расценивая как предмет анатомии.
4) Слабость.
5) Она ведь такая женщина, что ей нравится, когда ей восхищаются. А отказала она от того, что не хотела терять своего привычного спокойствия и размеренной жизни.