Как мне кажется, весь сюжет сводился к одному, что Обломов останется при своей жизни, останется "живым трупом". Штольц ему пытался навязать интерес к миру, но это невозможно, может какое-то время у него и появилось желание активно существовать, но не надолго, вскоре этот интерес пропал. А отношения с Ольгой у него прекратились потому, что он от части был эгоист, сам этого не подозревая.
Ведь расставание- это была его прихоть. Вроде он желал для нее добра, но сам это мог сделать только лишь разрывом отношений, и продолжить жить в утопическом мире, в котором он размышлял, но ничего не предпринимал.
Бедные, самые обычные люди всегда страдали из-за своего простого и бедного положения в обществе. Как ни странно, но именно бедность всегда наказуема. Все любят и уважают обеспеченных людей, редко кто обратит внимание на бедняка.
Этот маленький мальчик – школьник, который учится в гимназии. Он – самый обычный, и веселый паренек, у которого, как кажется, нет никаких проблем. Он со всеми детьми общается и приятельствует. Нет абсолютно никаких проблем. Но, как оказывается в дальнейшем – все не так просто, как на виду. Его исключают из школы. Причина этого – плохое, даже хулиганское поведение мальчики. Якобы он подговорил мальчика – своего одноклассника, совершить преступление – закопать дневник с плохими оценками.
Мальчик очень огорчен, ведь он не чувствует за собой никакой вины, так как он ничего такого не делал. Он никого не подговаривал делать такие плохие дела, и тем более, своего одноклассника. Начальство не решает его выслушивать, и попросту выгоняют его. Бывший ученик шатается по улицам, не зная, что теперь делать. Но, как говорят, мечта – это сильное чувство, которое просто быстро улетучится не может. Именно потому он решает во чтобы то ему это ни стало – он будет там учиться, и закончит последние годы гимназии. Когда есть цель, человек будет ей следовать до конца. Целеустремленный человек – в какой-то степени опасен, ведь он все сделает, лишь бы достигнуть своих целей. У мальчика все получается, вскоре он, заработав денег, кончает гимназию.
Мемлекетті күшейтіп, тәуелсіздікті қорғайтын қоғам қандай болуы қажет? Бұған қатысты адамзат тарихында Платон, Аристотель, Әл-Фараби сынды ірі ойшылдар жауап берген. Кемеңгер тұлғалардың ізгілікті қоғам құру жөніндегі идеялары қашанда өркениетті мемлекеттің үлгісі, өлшемі болып табылады.
Адамзат қоғамы қаншалықты дами берсін, бүгінгі ақпараттық технология үстемдік құрған ғасырда да ізгілік, адамгершілік, қайырымдылық әлеуметтік ортаның тереңдігін айқындап, мемлекеттің болашағын шешетін құндылық ретінде өзінің тарихтан бері келе жатқан орнын сақтап қала бермек. Алаш зиялысы Жүсіпбек Аймауытов жазып кеткендей, «Мәдениет жүзінде а құс болып ұшып, балық болып жүзіп, алысты жуық болдыруды анық қалап отырса да, бірін-бірі өлтіруді, зорлығы қиянаты қалмай отыр. Неге? Адам тәрбиенің құлы болуға жетпей, әлі күнгі табғаттың құлы болып жүргендігі. А табиғатқа қашан құл болудан құтылады? Анық ақылға билетіп жалпы жұрт жақсы тәрбиелі болғанда құтылмақ. Адамшылықтың тарихына көз жүгіртсек, өмір жүзінен мысал қарастырсақ, атақты данышпандардың пікірін, сөзін байқасақ тәрбие адамды бұзуы, түзеуі көрінеді [1.133 б.]. Ұлт, ұлт тұлғасы, мемлекет, ұрпақтың зиялылығы, тұлғалануы бұның барлығы а ң өзінің бастапқы табиғатынан рухани деңгейі арқылы ажырап, ұлттық табиғат пен кісілік табиғатты иеленгендігін көрсетеді. Жүсіпбек Аймауытовтың айтып отырған табиғаты қоршаған орта, ата мекен табиғаты емес, адамды тарих пен мәдениет үдерісінен бөліп алып тұйыққа тірейтін табиғат, яғни надандық.