М
Молодежь
К
Компьютеры-и-электроника
Д
Дом-и-сад
С
Стиль-и-уход-за-собой
П
Праздники-и-традиции
Т
Транспорт
П
Путешествия
С
Семейная-жизнь
Ф
Философия-и-религия
Б
Без категории
М
Мир-работы
Х
Хобби-и-рукоделие
И
Искусство-и-развлечения
В
Взаимоотношения
З
Здоровье
К
Кулинария-и-гостеприимство
Ф
Финансы-и-бизнес
П
Питомцы-и-животные
О
Образование
О
Образование-и-коммуникации
T3211
T3211
25.04.2023 22:38 •  Литература

Основная мысль текста:первый снег Паустовского

👇
Ответ:
Shkolяr
Shkolяr
25.04.2023

Природа и ее явления прекрасны. Важно уметь видеть эту красоту, замечать ее. Первый снег бывает каждый год, но он все время разный, все время вызывает большое волнение, он похож на волшебство.

Объяснение:

4,6(95 оценок)
Открыть все ответы
Ответ:
кирабим
кирабим
25.04.2023

Дети войны — это наши с вами бабушки и дедушки, которые в годы Великой Отечественной Войны были детьми. На их долю выпали все ужасы этого страшного времени в истории нашей страны. Разрушенные дома, голод и холод, отсутствие продуктов питания — это только малая часть из того, что пережили наши с вами родные.

Моя бабушка тоже относится к этой категории — она дитя войны! Когда началась Вторая Мировая Война ей было всего 10 лет. В семье бабушки было еще трое детей и мама — моя пробабушка. Мой прадедушка ушел на фронт добровольцем, как и миллионы других советских людей, защищавших нашу Родину.

Хлеба не было и поэтому его пекли дома из того, что можно было собрать летом — овес, кукуруза, трава. Картошку, свеклу и помидоры выращивали на огородах возле своих домов. Но не всегда удавалось собрать этот урожай. В деревню нередко приезжали фашисты и забирали продукты, одежду, а у кого был скот — и его.

Бабушка рассказывает, что зимой было очень холодно и для того, чтобы растопить печь, они с братьями ходили в лес. Там можно было наломать веток. Но самыми яркими впечатлениями для нее всегда остаются встречи с партизанами. Моя бабушка была связной! Только представьте себе — десятилетняя девочка, ночью одна в лесу, идет еле заметной тропинкой,  ежесекундно рискуя своей жизнью, чтобы передать важную информацию партизанам... Страшно!

Все невзгоды дети войны вынесли на своих хрупких плечах и в послевоенные годы продолжали взрослым, когда города расчищались от руин и заново строились дома, школы, больницы. Подвиг наших предков, которые не смотря на свой юный возраст ковать Победу», навсегда сохранится в сердцах их потомков и соотечественников!

4,6(56 оценок)
Ответ:
Настуушка
Настуушка
25.04.2023
Мы з мамай былі ў заапарку. Нам спадабалася. Жывёлы былі выдатныя. Ослік і жырафаў можна было пакарміць. Мне спадабалася карміць жырафа! Ён такі вялікі! Ён нахіліўся, каб я дала яму яго любімую ежу. А яшчэ там былі львы, пантэры, леапарды. Леў жудасна рыкаў! Я спужалася. Ён быў у клетцы, але я баялася што ён мяне з'есць! Яшчэ там былі дзікія сабакі дзiнга. Яны былі аранжавага колеру. Я галодная. Мама купіла мне марозіва і салодкую вату. Смачна было. Потым мы пайшлі да малпаў. Вось тут-то і пачалося: малпам давалі бананы, а яны іх адчынялі і кідалі лупіну на людзей! Мне таксама патрапіла. Мне стала цікава, як жа клічуць гэтых малпаў. Тут я ўбачыла шыльды з імёнамі. Адну малпачку клікалі Уладзімір. Іншую - Наташа. А трэцюю - Юля. Іх прывезлі з Германіі і далі ім новыя імёны. Мы пайшлі глядзець на ваўкоў. Ох, страшна было, калі ваўку прынеслі труса ... Ён яго абадраў да крыві! Я вельмі спалохалася. Шкада было труса. У хуткім часе мы сышлі з заапарка

Летні дзень пачынаецца цёплым дожджыкам, і гэта нас трохі засмучае. Узброіўшыся парасонамі, мы весела пераскокваем лужынкі і зазіраем на рынак. Нам трэба купіць пачастункі для звяркоў - садавіна і булачкі. За прыгожай агароджай заапарка адразу знаходзіцца вальер з медзведзянятамі. Мы доўга глядзім, як яны гуляюць - нязграбна, але вельмі пацешна. Грозна рыкаюць, пхаюцца і адважваюць адзін аднаму аплявухі сваімі касматымі лапамі. Далей ідуць клеткі з дробнымі драпежнікамі і птушнік. Адны глядзяць знізу, бліскаючы сваімі драпежнымі вачыма, іншыя - зверху, трывожна курлыкая, прыжмурваючыся. Бліскучая спіна бегемота ледзь бачная з вялізнага басейна пад адкрытым небам. Затое бегемотик-малыш стаіць на беразе на моцных ножках і з цікаўнасцю варушыць сваімі дробненькія вушкамі. За высокім агароджай ляніва ходзіцца сямейства сланоў, прывітальна памахваючы гнуткімі хобатамі. Мы частавалі іх яблыкамі, і яны ўдзячна ківаюць лабастым галовамі. Даўганогія жырафы апускаюць свае плямістыя шыі і асцярожна бяруць з нашых рук бананы і кавалачкі булкі. Потым дружна круцяць галовамі, нібы пагражаюць нас забадаць сваімі смешнымі пярэднімі рожкамі. Самае выдатнае месца ў заапарку - гэта, вядома, малпоўнік. Гарэзныя мордачкі прыматаў падобныя на грымасы людзей і ад гэтага здаюцца яшчэ больш смешнымі і пацешнымі. Мартышкі спрытна скачуць у галінах пад столлю і цэлымі гронкамі вісяць на канатах. Чэпкімі лапкамі яны выхопліваюць садавіна з рук наведвальнікаў і часцяком б'юцца за здабычу. У прахалодным змроку тэрарыума мы з павагай і асцярогай аглядаем паўзуноў і экзатычных рыб. Потым ідзем да буйных драпежнікаў, якія, ляніва разваліўшыся, адпачываюць пасля сытнага абеду. Дзень неўпрыкмет хіліцца да вечара, і мы з шкадаваннем развітваемся з жывым кутком прыроды да наступнага візіту.
4,6(1 оценок)
Это интересно:
Новые ответы от MOGZ: Литература
logo
Вход Регистрация
Что ты хочешь узнать?
Спроси Mozg
Открыть лучший ответ