Тахауи Ахтанов – дарынды жазушы. Жазушының ба з бетінде алғаш жарық көрген әңгімесі – «Күй аңызы». Осы шығармадағы күйдің құдіреті мен күйшінің шеберлігі қалай суреттелген?
«Күй аңызы» - өнер құдіреті жайлы терең дәріптеліп жазылған деп есептеймін. Күй аңызында өмірін өнер жолына арнап, елуге келгенше отбасын құрмаған Естемес күйші мен жас жігіт Оразымбет атты екі кейіпкер жайлы бейнеленген. Әсіресе, Естемес деген күйшінің ауыр қиыншылыққа толы өмірі туралы дәріптелген. Күй және күйші жайлы тебірене жырлайды. Осы әңгімедегі екі кейіпкер ел аралап жүріп, жалғыз ғана үйлі ауылға кез болады. Жапан даладағы үйдің иесі жарлы жан. Жалғыз нарынның ботасы өліп, желіні тондырдай кепкен. Келіп кеткен жолаушыларға тек қана су ұсына алатын еді. Үй иесі өте қарт, жасы келіп қалған, дене бітіміне қарасан аяп кетесің. Себебі, жүдеу келген үстіндегі киімі жамау келген. Бұл шаңырақтың төріне мойын бұрған Естемес күйші еді. Ол сол өңірге аты шыққан даңқты күйші ретінде елге кең жайылған. Ол өзімен бірге Оразымбет деген адамды серік қылады. Жолсеріктің қасында ұзақ уақыт бойы жүргендігінен өте сақ, жұмысқа икемді адам деп санайды. Сол себептен атағы шыққан мықты күйші шығарына сенім білдірген. Және де, «естіп келе жатқан күйлерінді үлгі етіп келе жатқаның дұрыс, ал менің өмірімді үлгі етпеуге тырыс» деп өзінің ақыл-кеңесін айтады. Бұлай айтуынын себебі Естемес күйшінің ауыр тағдыры, өз көкірегіндегі зары, алдамшы бір үміт сәулесіне сенуі баяндалғаны деп санаймын. Осы күйшінің жапан даладағы үйге бас бұрғанын айта кетсем, ол уйде тұрмыс жағдайы төмен қария және бойжеткен қызы тұратын еді. Бойжеткен арудың есімі Жаныл болатын. Ол бойжеткенде қариямыз секілді жүдеу тартқан, жұпыны киінген. Сондықтан жастық салтанаты мен әдемілігі көрінбей қалған. Үй иесі Естемес күйшіге қолқа салады. Күй құдіретімен нарды идіріп көрмек ойларын білдірту үшін «Екі күйші, өнерлеріңді бірдей салындар»-деген сөзбен білдіртуге тырысады. Сөйтіп Естемес күйшінің күйі нарды идіргенімен, жас Оразымбет күйші күйді жалғастырғанда ғана нардың сүті шелекке саулай жөнелді. Осы арқылы Тахауи Ахтанов күй құдіреті мен күйшінің шеберлігін жеткізеді.
Қорыта келе, осы шығармадағы күйдің құдіреттілігі соңшалықты нардың өзін идірген. Осыған қарап отырып күйшінің әрбір күйді жеткізе білетіндігін көре аламыз.
Объяснение:
Тахауи Ахтанов – дарынды жазушы. Жазушының ба з бетінде алғаш жарық көрген әңгімесі – «Күй аңызы». Осы шығармадағы күйдің құдіреті мен күйшінің шеберлігі қалай суреттелген?
«Күй аңызы» - өнер құдіреті жайлы терең дәріптеліп жазылған деп есептеймін. Күй аңызында өмірін өнер жолына арнап, елуге келгенше отбасын құрмаған Естемес күйші мен жас жігіт Оразымбет атты екі кейіпкер жайлы бейнеленген. Әсіресе, Естемес деген күйшінің ауыр қиыншылыққа толы өмірі туралы дәріптелген. Күй және күйші жайлы тебірене жырлайды. Осы әңгімедегі екі кейіпкер ел аралап жүріп, жалғыз ғана үйлі ауылға кез болады. Жапан даладағы үйдің иесі жарлы жан. Жалғыз нарынның ботасы өліп, желіні тондырдай кепкен. Келіп кеткен жолаушыларға тек қана су ұсына алатын еді. Үй иесі өте қарт, жасы келіп қалған, дене бітіміне қарасан аяп кетесің. Себебі, жүдеу келген үстіндегі киімі жамау келген. Бұл шаңырақтың төріне мойын бұрған Естемес күйші еді. Ол сол өңірге аты шыққан даңқты күйші ретінде елге кең жайылған. Ол өзімен бірге Оразымбет деген адамды серік қылады. Жолсеріктің қасында ұзақ уақыт бойы жүргендігінен өте сақ, жұмысқа икемді адам деп санайды. Сол себептен атағы шыққан мықты күйші шығарына сенім білдірген. Және де, «естіп келе жатқан күйлерінді үлгі етіп келе жатқаның дұрыс, ал менің өмірімді үлгі етпеуге тырыс» деп өзінің ақыл-кеңесін айтады. Бұлай айтуынын себебі Естемес күйшінің ауыр тағдыры, өз көкірегіндегі зары, алдамшы бір үміт сәулесіне сенуі баяндалғаны деп санаймын. Осы күйшінің жапан даладағы үйге бас бұрғанын айта кетсем, ол уйде тұрмыс жағдайы төмен қария және бойжеткен қызы тұратын еді. Бойжеткен арудың есімі Жаныл болатын. Ол бойжеткенде қариямыз секілді жүдеу тартқан, жұпыны киінген. Сондықтан жастық салтанаты мен әдемілігі көрінбей қалған. Үй иесі Естемес күйшіге қолқа салады. Күй құдіретімен нарды идіріп көрмек ойларын білдірту үшін «Екі күйші, өнерлеріңді бірдей салындар»-деген сөзбен білдіртуге тырысады. Сөйтіп Естемес күйшінің күйі нарды идіргенімен, жас Оразымбет күйші күйді жалғастырғанда ғана нардың сүті шелекке саулай жөнелді. Осы арқылы Тахауи Ахтанов күй құдіреті мен күйшінің шеберлігін жеткізеді.
Қорыта келе, осы шығармадағы күйдің құдіреттілігі соңшалықты нардың өзін идірген. Осыған қарап отырып күйшінің әрбір күйді жеткізе білетіндігін көре аламыз.
Объяснение:
б июня 1880 года был установлен памятник великому русскому поэту — Александру Сергеевичу Пушкину. Его открытие стало самым видным общественным событием в России конца 19 века, важной вехой в судьбе пушкинского наследия.
Идея памятника возникла еще в 1837 году, сразу же после смерти Пушкина. Однако ей не суждено было сбыться, поскольку по традиции памятники устанавливали только выдающимся государственным деятелям.
Тем не менее постоянные ходатайства и судебные процессии как чиновников Министерства иностранных дел, так и лицеистов пушкинского выпуска, поддерживаемых общественным мнением, вынудили в 1860 году правительство дать разрешение на сооружение памятника. При этом из казны не было выделено ни копейки. Был объявлен сбор денег и даже собрано около 30 тысяч рублей, но на этом дело и закончилось.
В 1880 году инициативу по созданию памятника Пушкину взял в свои руки воспитанник Царскосельского лицея Яков Карлович Грот. За десять лет он собрал 160 575 рублей, после чего объявил открытый конкурс проектов памятника. Победителем стал талантливый скульптор А. М. Опекушин.
После трех лет творческих исканий был утвержден окончательный проект, и Опекушин приступил к изготовлению гипсовой модели. Статую отливали на бронзолитейном заводе в Петербурге. Окончательно памятник, представляющий собой бронзовую фигуру Пушкина, установленную на гранитном постаменте, увидел свет через 5 лет.
В целом высота памятника составляет почти 11 метров. Пьедестал отличается лаконичной красотой: изящные ступени, чуть идущий вверх цоколь, восемнадцать низких гранитных тумб вокруг основания памятника с бронзовым венком на каждой, а между ними — гирлянды литых лавровых листьев. Вокруг установлено четыре чугунных светильника.