«Жоқтау – жанашыр жақын адам, не белгілі рубасы өлгенде айтылады. Бұрынғы заманда ауыл ақсақалы өлсе, оның бала-шағасы, туған-туысы, жора-жолдасы, ауылдасы жиналып: «бауырым-ай», «әкем-ай» деп жылап-сықтайтын. Ал, күйеуі қаза болған әйел: «құдай қосқан қосағым-ай», «мырзам-ай» деп жоқтау айтатын. Ескі әдет бойынша әйел күйеуі өлгенде шашын жайып жіберіп, өзінің бетін тырнайды. Жиналған жұрт басу айтып, қаралы әйелдің көңілін жұбатады», - делініпті 1960 жылы жарық көрген «Қазақ әдебиеті тарихы» кітабында. Содан бері не өзгеріпті?
1-Они произошли от русского фольклора
2-Народ называл былины преданиями, сказаниями, старинами.
3-Сама методика подачи текста, некоторая, по современным меркам - "удивительность"..происходящего ..Как правило - базис заложен в детстве, с прочтением соотв книг, просмотров фильмов.. Да и собственно, возможно, есть какие-то корни.. Бессознательно. Допустим - вряд-ли поймет человек, живущий, допустим в Мексике, даже зная язык.. Тут еще играет роль - сам этнический момент, культура ..и т. п
Вот, это правильно =)
