Эпитеты:
МИЛЫЙ друг далеко...
с ТАЙНОЙ робостью она в зеркало глядится
СТАТНЫЙ гость к крыльцу идет
Олицетворения:
Ворон каркает: печаль!
КРИКНУЛ жалобно сверчок
тяжко НОЕТ грудь
Метафоры:
МЕРТВОЕ молчанье
Сердце вещее ДРОЖИТ
Слава - ДЫМ
Свет - СУДЬЯ ЛУКАВЫЙ
Да пронесется мимо БЕДСТВИЯ РУКА
Сравнения:
Мертвец (ЛИК МРАЧНЕЕ НОЧИ)
Мчат, КАК БУДТО НА КРЫЛАХ, санки кони рьяны
В ней душа КАК ЯСНЫЙ ДЕНЬ
КАК ПРИЯТНЫЙ РУЧЕЙКА БЛЕСК НА ЛОНЕ ЛУГА,будь вся жизнь ее светла
Гиперболы:
От копыт их ПОДНЯЛАСЬ ВЬЮГА под ногами
ТЬМА ЛЮДЕЙ во храме
Снег валит КЛОКАМИ
Farhod va Shirin — turkiy xalqlar adabiyotlarida anʼanaviy mazmunga ega boʻlgan va bir necha ijodkorlar tomonidan qalamga olingan ishqiy qissa va dostonlardan birining nomi.
Shirin va Farhod fors-tojik adabiyotida 10—11-asrlardan boshlab Abulqosim Firdavsiyning „Shohnoma“, Nizomiy Ganjaviyning „Xusrav va Shirin“, Xusrav Dexlaviyning „Shirin va Xusrav“, oʻzbek shoiri Qutbning „Xusrav va Shirin“ dostonlarida eng fidoyi oshiq va maʼshuqalar sifatida tasvirlangan. Alisher Navoiy Sharqda bu anʼanaviy ishqiy qissani qayta ishlab, uni yangidan shakllantirgan, Farhod va Shirinni dostonning bosh qahramonlari sifatida tasvirlagan va unga „Farhod va Shirin“ deb nom qoʻygan.