ОбъяснеӘдебиетке Ілияс, Сәкен, Бейімбетпен қатар келіп, 1937 жылдың жалмауыз аранынан аман қалса да, зауалынан екі мәрте сотталып, азап лагері мен соғыста айып батальонында болған; қазақтың эпикалық жыр дәстүрін берік жалғаған Шәкір Әбеновтың хадистік қос әңгімесінде жазушылық өнердің киесі туралы шындық ой айтылады. «Сыбағалы бағасын біреу бере жатар», – дейді ақын. Автор атаулы елену, оқылу, әдеби кеңістікке милықтамай, ұшқан құстай қалықтай өтуге мүдделі. Әдебиеттегі атақ-даңқ – оның жазба мұрасының жоғалмауы үшін қажет алғышарт. Шың басына жорғалап жылан да шығады деген тәмсіл жалған. Жылан стихиясы бөлек.
- В начале рассказа мы слышим “неумолкаемый гул моря”, будто нет войны, всё тихо и спокойно, и только иногда эту тишину нарушают звуки выстрелов, настроение из спокойного переходит в тревожное, радость отступает, уступая место страху и ожиданию неизведанного. Грустно и немного страшно.
- В конце рассказа автор описывает вечер, умело прорисовывая пейзаж заката солнца. Мы уже не слышим спокойный шум моря, потому что “по воде разносятся звуки какого-то старинного вальса”, и в эти звуки вмешиваются “звуки выстрелов с бастионов”, заглушая красоту звучащего вальса. Грустно и немного страшно.
Объяснение:
