Арман... Үміт... Сенім... Кез келген жолдың, өмірдің үкілеген үміті болады. Тек жүрегіне терең бойлап, көңіліне берік орнаған сенімі болған жағдайда жол өз бастауын табады. Болашаққа деген нық бағыт алған да ғана жаңа өмірге жетелейді. Жаңаның соңынан, шексіз мүмкіндіктердің соңынан қалай еріп кеткеніңді байқамай да қаласың. Бұл сенің тұла бойыңнан, санаңның жаңалықты, өзгеруді, дамуды және қиял бостандығын қалайтынын анық көрінісі. Сенің ойың, сенің санаң жаңғыруда. Олар жарқын дауысты, жаңғырығы жер жаратын алыптылықты, шексіздікті қалайды. Себебі мүмкіндігі көп...
Жұмыр басты пендені ойландырып, толғандырып келе жатқан, қоғам өзгерсе де қажеттігін жоймайтын үлкен мәселе – баланы өмір сүруге дайындау. Бұл – қиынның қиыны. Себебі, әр адам қайталанбас тұлға. Оның жан дүниесі - өзінше бір әлем. Ал, ұстаз сол әлемді шартарапқа жетелеуші. Ұстаз – бала болмысына өзгеріс енгізуші, бағыт-бағдар беруші. Осы мақсатқа рухани күш – жігерін, прасат – пайымын салу керектігі айтпаса да түснікті. Бұл – әркімнің қолынан келе бермейтін, ерекше талантты қажет ететін, бай қиялды адамға ғана тән қасиет.
Ұстаз- таудың сарқырап, толып- тасып аққан өзені секілді, айналасына қуат беріп, жолында кездескендерді суымен нәрлендіріп, таудай қиындықтарды тарыдай домалатып, білімнің сары даласында тыныштық тауып, дамылдайды. Ұстаз – жер әлемінің бетін көркейткен, шәкірттеріне шуақ төккен Күн – Ана. Ұстаз – ақылдың тозбайтұғын асылы. Қасиетті мамандық иелерінің жауһары. Өзге мамандық атаулылары өздерінің түр- сипатын құбылтып жатса да, еш өзгеріссіз сол бәз баяғы қалпында жас ұрпаққа адамгершілік қасиеттердің дәнін еккен диқан.
Объяснение:этого хватит
Главный герой рассказа глухонемой Герасим - человек недюжинный силы, огромный добродушный крестьянин, которого барыня забрала из деревни в город. После тяжелого крестьянского труда жизнь в городе была намного легче, Герасим начал потихоньку привыкать к новой жизни, но неожиданно для себя самого влюбился в прачку Татьяну, которую барыня решила выдать за пьяницу - башмачника Капитона. Чтобы не было драки между крепостными Татьяну заставили пройти около Герасима, изобразив пьяную женщину, знали, что он ненавидит пьяниц. Свей цели добились, Герасим перестал обращать внимания на Татьяну. Вскоре после ее отъезда Герасим нашел маленького щенка, обмыл его и положил с собой в кровать, больше он с ней не расставался, но собака однажды зарычала на барыню. и та приказала от нее избавиться. Герасим всем своим видом показал, что сделает это сам. Он утопил Муму, вернулся в свою каморку, собрал свои вещи и ушел из Москвы назад в свою деревню.
