Бала кезден білуге тиісті әдет-ғұрпымызАдамның әрі жақсы, әрі осал бір мінезі бар. Ол өзін басқалардың материалдық ынталандыруын, түрлі мерекелер мен мерейтойларында сый-сияпатқа ие болуды жақсы көруі. Иә, адамдар жаратылысынан мал-мүлік пен дүниеге құмар. Олардың ішінде мол байлыққа жету үшін бәріне де баратындар, сол жолда «қажетті» жандарға сыйлығын аямайтындар да көп. Алайда адал ниетпен ұсынылатын сыйлық пен қаншама «сый-сияпат» деп бүркемелегенімен параға жататын «сыйлықтың» айырмашылығы жер мен көктей. Сыйлық беру – қай халықта да ізгі әдет-ғұрып.Кез-келген адамның ғұмы-рында бақытты кездері аз болмайды. Олар: туған күн, мектепті, жоғары оқу орнын бітіру, атақ, дәреже, мемлекеттік наградалар алу, жаңа үйге кіру, қымбат ав-токөлік міну және тағы да басқа оқиғалар мен мере-келер, мерейтойлар. Мұндай кездері адамдар өздерінің қуаныш-қызықтарын жақын туған-туыс, дос, жолдас, көршілерімен ақ дастарқан басында, ән-күй құшағында бірге бөліседі. Шақырылған қонақтар түрлі сыйлықтар әкеледі.
...страстью пылкой утомленный, Не ест, не пьет Руслан влюбленный; На друга милого глядит, Вздыхает, сердится, горит И щиплет ус от нетерпенья.
Руслан уныньем как убит; Мысль о потерянной невесте Его терзает и мертвит.
Выходит вон. Ногами стиснул Руслан заржавшего коня; В седле оправился, присвистнул;
О поле! поле! кто тебя Усеял мертвыми костями? Чей борзый конь тебя топтал В последний час кровавой битвы? Кто на тебе со славой пал? Чьи небо слышало молитвы? Зачем же, поле, смолкло ты И поросло травой забвенья?. . Времен от вечной темноты, Быть может, нет и мне Быть может, на холме немом Поставят тихий гроб Русланов, И струны громкие Баянов Не будут говорить об нем.
Идею поэмы «Мёртвые души » сам Николай Васильевич Гоголь определил так: « … показать хотя бы с одного боку всю Русь». Сюжет произведения основан на похождениях Чичикова, покупающего «души» крестьян, мёртвых физически, но юридически числящихся живыми. Но не об этих «душах»размышляет Гоголь, не о них говорит нам название произведения. Ёмкий эпитет «мертвые. прежде всего относится к тем живым и здравствующим персонажам, которые мертвы духовно. Это не только сам главный герой, но помещики и чиновники, с которыми встречается на своём пути Чичиков.
