З'ява IМарыся сядзіць на лаўцы, прадзе і спявае пра каханне. Потым расказвае, што яе і Грышкавы бацькі пабіліся за шляхецтва і не дазваляюць ім жаніцца. Сёння павінен адбыцца суд, маладыя збіраюцца кінуцца станавому прыставу ў ногі, каб ён памірыў іх бацькоў.З'ява ІІГрышка паведамляе любай дзяўчыне, што зранку з'ездзіў "да месца, кінуўся ў ногі асэсару і прасіў, каб ён узяў нас пад сваю апеку". Ездзіў не з голымі рукамі, а з "гасцінчыкамі", і найяснейшая карона абяцаў зрабіць маладым вяселле.З'ява ІІІЦіхон Пратасавіцкі заспеўдачку з Грышкам. Клічажонку Куліну. Сварыцца на Марысю і яе жаніха. Грышка заяўляе, што ўсё роўна Марыся будзе яго.З'ява IVКуторга абяцае Пратасавіцкаму выступіць на судзе сведкам, што біўся Ліпскі, а Пратасавіцкі толькі бараніўся, калі бацька і маці ўгавораць Марысю выйсці за яго замуж.З'ява VКуторга, размаўляючы сам з сабой, узважвае усе плюсы і мінусы свайго становішча, калі займее маладую прыгожую жонку.З'ява VIКуторга прызнаецца Марысі ў каханні. Гаворыць дзяўчыне кампліменты і цалуе ручкі. Марыся тіа заляцанні старога шляхціца гаворыць, што думае толькі пра Грышку. Куторга пагражае Марысі, калі яна не пойдзе за яго, то будзе сведчыць супраць Пратасавіцкага, Марысінага бацькі. Хваліцца, што дакажа асэсару так, як яму трэба.З'ява VIIПахвальбу Куторгі чуюць Кручкоў і Пісулькін. Кручкоў за згоду "крыва прысягнуць" загадвае арыштаваць Куторгу.З'ява VIIIКручкоў пытаецца ў Марысі, ці кахае яна Грышку Ліпскага. Дзяўчына сарамліва адказвае і просіць прыстава скончыць "дзела няшчаснае паміж нашымі бацькамі не па-судоваму, а па хрысціянскаму абычаю: пагадзіце іх з сабою, - няхай больш не індычацца, ды прымусьце, каб яны нас з Грышкам злучылі". Кручкоў абяцае ўсё зрабіць як трэба і загадвае дзесяцкаму клікаць шляхту на суд, перад гэтым асцярожна спакаваць у фурманку іх падарункі.З'ява IX... Кручкоў. Тише! (Куліна са страху адыходзіць ад стала ды хаваецца за мужа; Кручкоў, трымаючы паперу, устае ды, не пазіраючы на шляхту, гаворыць.) По указу Пинского земского суда от 23 мая сего года за № 2312 прибыл я в околицу для расследования уголовного дела о побоях, нанесенных Тихоном Протосовицким Ивану Тюхаю- Липскому... Ліпскі, маеш сведкаў?Ліпскі. Маю, найяснейшая карона.Кручкоў. Пусть выступят вперед! (Трое шляхтаў выходзяць наперад.) Пратасавіцкі, за што ты яго біў?Ціхон. Дык ён жа назваў мяне мужыком, - хрэн яму ў вочы!Кручкоў. Маеш сведкаў?Ціхон. Маю, Куторгу.Кручкоў, Яго няможна ставіць, - ён пад судом (Абярнуушыся да сведкаў Ліпскага.) Вы бачылі, як Пратасавіцкі біў Ліпскага?Трысведкі. (Боязна кланяючыся.) Бачылі, найяснейшая карона!Кручкоў. (Абярнуўшыся да іншай шляхты.) А вы бачылі?Усе іншыя. Не, не бачылі, найяснейшая карона!Кручкоу. Ну, дык добра! Следство кончано, цяпер будзе суд, а науперад: по указу всемилостивейшей государыни Елисаветы Петровны 49 апреля 1893 года и всемилостивейшей Екатерины Великой от 23 сентября 1903 года, а равномерно в смысле Статута литовского раздела 8-го, параграфа 193-го, коим назначается в пользу суда от тяжущихся гривны. Обжалованный Протасовицкий имеет зараз же уплотить пошлин 20, прогонных 16 и на канцелярию 10 рублев. Жалующийся Липский в половине того, сведкі, каторые бачылі драку, .а не баранілі, - по 9-ці рублев, а вся прочая шляхта, што не бачыла дракі, за тое, што не бачыла, - па 3-ры рублі. Плаціце!..Па дэкрэту Пратасавіцкаму і Ліпскаму, шляхце, якая бачыла бойку і не бараніла, якая не бачыла і таму не магла бараніць, назначалася пакаранне розгамі і грашовы штраф.Шляхта адкупляецца ад ганебнага пакарання. Кручкоў прымушае памірыцца Ліпскага з Пратасавіцкім і зрабіць заручыны Грышкі з Марысяй. Загадвае прывесці Куторгу.З'ява ХКуторга даведваецца, што Марыся і Грышка заручаны, Дзякуе Кручкову за адкрыццё - "На тое бог даў людзям язык, каб умець маўчаць".Кручкоў загадвае падаваць коней. Адводзіць убок сп'янелага Альпенскага і гаворыць, што Статкевіч усумніўся ў яго, Альпенскага, шляхетнасці. Тое ж самае Кручкоў гаворыць і Статкевічу. Пачынаецца бойка. Ліпскі звяртацца да Кручкова з разняць шляхціцаў. Той раіць звяртацца ў суд, тады ен прыедзе на следства.
Жилин и Костылин - герои повести "Кавказский пленник" Л.Н. Толстого.Они оба русские офицеры.Участвуют в войне за присоединение кавказа к России.Жилину пришло письмо от матери, которая просит приехать к ней перед смертью,проститься. Любящий сын почти без размышлений отправился в дорогу. Однако одному ехать было нельзя. Могли поймать и убить татары.Ехали группой, но очень медленно. Жилин с Костылиным решили поехать одни вперед. Жилин был осторожным и предусмотрительным. Убедившись, что у Костылина заряжено ружье, а в ножнах у него шашка, он решил подняться на гору и посмотреть, не едут ли татары. Лишь только он поднялся на лошади на вершину, он увидел тех, кого так не хотел увидеть. Совсем недалеко от него стояли татары, заметившие офицера.Жилин был храбр и ,подумав, что если доьежит до ружья(оно было у Костылина), то они закричал Костылину.Но трусливый офицер испугался за свою жизнь и убежал. совершив подлый поступок. Обоих офицеров взяли в плен,где они и встретились.Главный из татар сказал, что нужно выкуп заплатить, чтобы выпустили их.(5000 рублей).Костылин сразу же написал домой письмо, чтобы деньги выслали. А Жилин сказал. что если его убьют совсем ничего не получат, велел подождать.Письмо он на другой адрес отправил.Ему было жалко тяжело заболевшую мать, да денег-то таких уних и не водилось. Больше у Жилина из родственников никого не было. Он подумал. что сможет убежать.В плену Жилин ночью рыл подкоп, а днем делал кукол для девочки Дины.Девочка взамен приносила ему лепешки и молоко. Ленивый Костылин весь день ничего не делал, а ночью спал. И вот наступил день. когда все было готово к побегу.Они бежали вместе с Костылиным. Они истерли ноги о камни и слабого Костылина пришлось нести на себе.Поэтому их и поймали.Их посадили в большуя яму, но Дина принесла палку и Жилину убежать. На этот раз Костылин испугался бежать. Жилин успел дойти до своих.Костылина же только через месяц выкупили за 5000 рублей.В итоге, в рассказе Толстого "Кавказский пленник" Жилин показывает мужество и храбрость, а Костылин- лень, трусость и слабость.
