Віцька Свіст з аповесці Васіля Быкава “Жураўліны крык” – вясёлы і знаходлівы салдат у групцы байцоў, што засталіся бараніць адыход нашых войскаў на пераездзе. Ён жартуе і намагаецца дапамагчы таварышам забыцца на тое, што іх, хутчэй за ўсё, чакае смерць.
Нapaдзiўcя Biцькa Свicт ў Сapaтaвe. Ягo мaцi пpaцaвaлa нa пaдшыпнiкaвым зaвoдзe, тyды ж пaйшoў пpaцaвaць i Biцькa. Аднaк aднacтaйнaя пpaцa нe пpыйшлacя дa дyшы. Ад бeзвыxoднacцi xлoпeц пaчaў выпiвaць. Taк i пaзнaёмiўcя з чaлaвeкaм, якi пpaпaнaвaў ямy нoвyю пpaцy - пpaдaўцa ў xлeбнaй кpaмe. Пpaз Biцькy гэты чaлaвeк пaчaў збывaць «лeвы» xлeб. У Biцькi з'явiлicя лiшнiя гpoшы, a пoтым ён зaкaxaўcя. Дзяўчынa Свicтa «нaлeжaлa» кipaўнiкy шaйкi. Ён зaгaдaў Biцькy aбыxoдзiць яe бoкaм. Зaвязaлacя бoйкa. Пaтpaпiўшы ў мiлiцыю, Свicт пaчyў, як кipaўнiк шaйкi нaзывaeццa чyжым iмeм, paззлaвaўcя i здaў cлeдчaмy ўcю шaйкy. У Сiбipы, нa лecaпaвaлe, Biцькa пpaбыў двa гaды. Пacля aмнicтыi пaдaўcя нa Дaлёкi Уcxoд i cтaў мaтpocaм нa pыбaлoўным cyднe. Кaлi пaчaлacя вaйнa, Biцькa нe зaxaцeў aдceджвaццa ў тылe. Дaпaмoг нaчaльнiк НКBД - вызнaчыў Свicтa ў cтpaлкoвyю дывiзiю. Нeвiнaвaтым cябe Свicт нe лiчыў, xaцeў тoлькi, кaб ягo мiнyлae нe ўзгaдвaлi.
Свіст – шчодры і добразычлівы чалавек, нягледзячы на тое, што ў мінулым ён нарабіў памылак і пасядзеў у турме за абкраданне дзяржавы. Магчыма, менавіта там ён зразумеў сваю памылку і стараўся выправіцца. Найбольш чалавечнасць і сумленнасць Віцькі Свіста праявілася ў эпізодзе з салам. Іншы на месцы Свіста мог змаўчаць і ціхенька з’есці сала ўдваіх з Пшанічным. Але толькі не Віцька Свіст. Ён разумеў, што ўсе галодныя. Вядома, не вельмі добра, што ён і тут выкарыстаў падман, але намер ягоны быў сумленны і шчыры – накарміць усіх таварышаў.
Калі на пераездзе пачалася бойка і стала зразумела, што ўсім давядзецца загінуць, Свісту і думка не прыйшла ў галаву пра тое, каб збегчы і выратаваць сваё ўласнае жыццё, кінуўшы таварышаў. Ён мужна і адважна да самага канца змагаецца і дапамагае не здавацца іншым.
Выпрабаванне сумлення Віцька Свіст вытрымлівае, не гледзячы на сваё крымінальнае мінулае. Васіль Быкаў, такім чынам, паказаў нам, што ў кожнага ў жыцці могуць здарацца цяжкія памылкі, але і ў кожнага ёсць шанец іх выправіць і застацца годным чалавекам.
ответ: В повести «Тарас Бульба» Николай Васильевич Гоголь описывает жизнь запорожских казаков, в том числе Тараса Бульбы и его двух сыновей Остапа и Андрия.
Верность — растяжимое понятие: можно быть верным себе или своей Родине, можно быть верным кому-то или чему-то. В своём произведении Николай Васильевич раскрывает тему верности сразу с нескольких сторон, он преподносит читателям урок храбрости, чести и, конечно же, верности.
Что же такое верность? Верность и преданность — это синонимы. Верность – это стойкость, стойкость духа в первую очередь, это стойкость в своих чувствах, в исполнении своих обязанностей, долга. Верный человек готов сражаться за то, во что верит. Человек сам выбирает, кому и чему верить, полагаясь на свои чувства и совесть.
Андрий — яркий пример верности себе. Он оставляет родину, отца, мать и брата. Он меняет их на прекрасную полячку. Он — предатель, автор поставил его перед выбором, и Андрий решил пойти по пути измены, меняя родную землю на полячку. И он верен этому. Андрий, даже стоя под дулом, произносил имя полячки. Он осознанно пошёл на предательство и был верен этому решению до конца.
Объяснение: надеюсь
описание подробное где когда пример:я был летом в июле в батутной арене
и конец понравилось не понравилось