Василиса Премудрая всегда заботится о Иване-царевиче, не хвастает перед ним красотой и умом. Трудится она легко и с любовью. И если бы не нужно было явиться на пир к царю в назначенное время, то и вряд ли бы она сбросила лягушачью кожу.
Иван-царевича считают дурачком его братья и отец, потому что он соглашается взять в жены лягушку. Он мужественно справляется со всеми трудностями, которые выпадают на его долю.
После заданий отца сшить ковер и испечь каравай, Иван-царевич все равно не доверяет своей жене и сжигает кожу. Долго горевал юноша, но все же собирается в поход и терпит все трудности. Он доверяет старику, которые дает клубок и направляет к Бабе Яге. В испытаниях раскрываются все черты русского народа в лице Царевича – бесстрашие, любовь и сила воли. Как награда, возвращается к нему Василиса Премудрая.
Вобраз Кручкова пададзены ў востра сатырычным плане. Аўтар часта звяртаецца да камічнага перабольшання, калі паказвае, як Кручкоў ажыццяўляе "правасуддзе", як ён выносіць прыгаворы. Чытаючы царскія ўказы і законы, ён дапускае скажэнні: "акцябра 45-га чысла", "сенцябра 75-га дня" і іншыя. Кручкоў упэўнены, што такая несусветная лухта будзе прынята шляхтай за чыстую праўду. Нават у знешнім абліччы Кручкова відаць камічнае завастрэнне. "Ён вельмі сярдзіты, бо адзін вус колам угору стаў, - гаворыць Грышка. - Будзе вазня".
Кручкоў - вобраз гратэскавы. У ім пісьменнік сабраў і паказаў усё самае характэрнае для царскага чыноўніцтва: свавольства, хабарніцтва, грубасць, п'янства. І мова гэтага персанажа не такая, як іншых. Кручкоў увесь час карыстаецца выразамі, запазычанымі з судовых дакументаў: "лічнасць падвяргаецца апаснасці", "гэта ўгалоўнае прэступленне, Сібірам пахне" і г. д.
"Пінская шляхта" - значнае дасягненне беларускай драматургіі XІX сгагоддзя. Яна і зараз з поспехам ставіцца на сцэне, карыстаецца папулярнасцю ў гледача.