1) в романе-притче "повелитель мух" благовоспитанные сразу же разбиваются на группы. как это происходит: кто-то руководит этим или же всё происходит само по себе, спонтанно? ответ пояснить. 2) что символизирует образ повелителя мух? как его воспринимают из разных групп? почему роман озоглавлен именно "повелитель мух"? , !

👇

Ответ:

Ilya1140

11.01.2023

Они разбиваются на группы не спонтанно. Они самостоятельно решили кто и как разделится. Те мальчики, что пошли за Джеком, перестали следить за костром, раскрасили тела глиной, подобно индейцам, и стали проводить целые дни на охоте. Меньшая часть - Ральф, Саймон, Хрюша, близнецы Эрик и Сэм - по-прежнему не теряла надежды дождаться взрослых и с ними.
Вроде так))

4,8(57 оценок)

Открыть все ответы

Ответ:

Helpmepleas17

11.01.2023

"Тихий дон"

Произведение Шолохова "Тихий Дон" - признанная классика, требующая досконального анализа и полного погружения в текст. Также "Тихий Дон" - это роман-эпопея, проецирующий события и Первой мировой войны, и революции 1917 года, и Гражданской войны, что является одной из причин для автора с особой точностью создавать все детали данных событий. Наиболее интересным вопросом для меня показался вопрос о том, почему главным героем является именно Григорий Мелехов и что автор вкладывает в понятие «добрый казак». Мне кажется, Шолохов выбрал Григория в качестве главного героя, чтобы показать в его лице и простой народ, и красных, и белых, и в особенности казачество. УБРАТЬ РЕКЛАМУ, ПОДПИШИСЬ powered by Push.World При этом автор акцентирует внимание на внутреннем выборе человека, его душевных терзаниях, смятении от происходящего в стране, от борьбы внутри общества. Говоря о Григории, как о «добром казаке», автор отмечает, что Мелехов на поступки, вызывающие у читателя понимание, одобрение (поиски правды жизни и в любви, и на войне). Герой привязан к родной земле: «Моим рукам работать надо, а не воевать». Притом время военных действий не развращает Мелехова, не ожесточает, а, наоборот, демонстрирует его человеколюбие, сильный характер, который не позволяет ему совершать подлости, но опустошает душу, особенно в отношениях с Натальей и Аксиньей. Он постоянно оказывается перед выбором, но всегда искренне ищет достойный выход, правду и выступает за неё. Автор раскрывает читателю мысли Григория в монологах, что делает образ Мелехова симпатичным, понятным, близким многим. Человек с твёрдым внутренним стержнем уважаем в любые времена, а Григорий такой и есть, поэтому Шолохов не только сочувствует своему герою, но и гордится им. Именно всё это и было вложено писателем в понятие «добрый казак». Он говорил: «Больше всего нужно передать движение души человека. Я хотел рассказать об этом очаровании человека в Григории Мелехове». Так и возник образ настоящего казака, искреннего человека в русской литературе. До сих пор и историки, и народ не могут прийти к однозначной оценке событий начала 20 века, что уж тогда говорить о героях романа-эпопеи, оказавшихся в самом центре событий. Поэтому, наверное, трагический образ Григория до сих пор вдохновляет читателей, заставляет сопереживать ему и, возможно, брать с него пример.

4,8(20 оценок)

Ответ:

альбина330

11.01.2023

Сачыненне
Апейка як нацыянальны характар
Літаратура вучыць нас бычыць чалавека. У кнігах ён прадстае прад намі такі, які ён ёсць на самай справе. Пісьменнікі пішуць людзям і пра людзей, іх персанажы, вядома ж, розныя, і калі чытаеш аб іх прыгодах, незразумела, чаму заўсёды адчуваеш у сабе частачку іх настрою, іх станаўленне да навакольных, дзеліш з імі іх мары і лёс – ты нібы жывеш разам з імі і робішся больш чулым да усяго жывога, у першую чаргу - да свйго сэрца. Мы вучымся ў гэтых творцаў, знаёмячыся з іх унутраным светам, разам знаходзячы адказы на штодзённыя пытані. Ці ёсць у жыцці сэнс, што такое чалавек і да чаго прагне чалавечая душа – усё гэта яскрава, без замінак разбірае у сваёй трылогіі Іван Мележ, звязваючы ў адзінае цэлае вяселле і працу, любоў і нянавісць, смерць і жыццё, адказваючы на пытанні, здаецца, такім звычайным паляшукскім аповедам, незвычайна блізкім і родным кожнаму з нас.
Дзеянні у рамане “Людзі на балоце” разгортваюцца у той глухой, адасобленай частцы Беларусі, дзе спакон вякоў жывуць “цёмныя” сяляне-палешукі. Палескі край – чаго толькі не знойдзеш тут! Ёсць на палессі усё, пачынаючы ад шматлілікіх балот з абымшэлымі зялёнымі купінамі аж да палёў, што варта апрацоўваць умелымі рукамі, і заканчваючы тымі самымі руплівымі пальцамі у мазалях, якімі сялянкі-ткачыхі ўвечары запальвалі лучыну і ў прыцемках пралі. Кожны з мележаўскіх герояў нясе свае асаблівасці беларускага этнасу, але большасць з іх аб’ядноўвае шчырая любоў да працы, да зямлі, да бога, да людзей.
Так, яскравым прыкладам беларускага нацыянальнага характару у рамане з’яўляецца прадстаўнік улады, старшыня валвыканкома Апейка. Чалавек гэты “…быў амаль таго ж росту, што і Харчаў, быў таксама ў вайсковай форме… Але і ў сваёй форме ён выглядаў вельмі сціплым, добрым”. Ўжо толькі па яго знешнім выглядзе можна меркаваць аб тым, што за чалавек Апейка. Ён ціхі, непрыкметны чалавек, але ж менавіта яго думкі ў значнай ступені сугучны аўтаравым. Абвостранае пачуццё гонару за нацыянальную прыналежнаць уласціва Апейку – одданаму сыну палесся. Гэты чалавек клапоціцца аб чалавечай годнасці, узроўню жыцця палешукоў і не можа застацца збоку, калі адзін з яго братоў без віны трапляе ў бязвыхадную сітуацыю.
Апейка, як паведамляе аўтар, - былы настаўнік, з-за чаго часам адчувае, што не мае такога аўтарытэту ў грамадстве, як, здаецца, начальнік міліцыі, у яго як бы няма чым ганарыцца, але на яго разлічваюць многія людзі, у прыватнасці малады Васіль Дзятлік, якому амаль сапсавалі жыццё краты ці яго сябар Косцік. У размове з Васілём Апейка як бы павучае і нас разам з арыштантам-каранёўцам, гаворыць аб тым, што належала б зрабіць у яго сітуацыі, але ж не без спагады:
-Я ведаю, ты – не бандыт, - прамовіў раптам Апейка.
І нават тое, што, злуючыся, ён гаварыў роўна, ціха, сведчыць аб мяккасці тэмпераменту, што ўласціва толькі сапраўднаму беларусу. Разам з тым Апейка ўяўляе сабой не толькі прыклад незвычайнай цярплівасці і неадступнасці, але і рашучасці, самаахвярнасці, разважлівасці і ўменні трымаць сябе ў рамках: пры ўсёй сваёй настойлівасці, гэты чалавек не губляе вытрымкі, надзеі і ўпэўненасці ў сваім. Такім чынам, Апейка заўсёды выходзіць пераможцам.
Пасля знаёмства з творам “Людзі на балоце”, прыходзіць разуманне, што героі І. Мележа не могуць не палюбіцца: дзе-нідзе, а ўгадваецца свой уласны партрэт з усімі вартасцямі і недахопамі, прычым кожны з іх, сялян-палешукоў, тоіць у сабе частку таго спрадвечнага беларускага багацця, якое з пакалення у пакаленне передаецца не з вуснаў у вусны - па крыві.

4,8(16 оценок)

Это интересно:

Образование

06.01.2021

Клюква стоит 250 рублей за кг, а малина 200....

Образование

16.03.2023

Решить систему уравнений x2 + y2 + xy = 3...

Образование

05.08.2020

Решить систему уравнений x2 + xy +y2 = 13...

Образование