тм вапроосы помагиитеее
Егіннің бастары Бір а жанына алды, Екеуі сайран етіп кетіп қалды. Қыдырып әрлі-берлі жүрді дағы, Егінші егін еккен жерге барды. Аралап әр егінді қарап жүрді, Кез еді пісіп болған егін түрлі. Бастарын дәнге толған төмен салып, Бидайлар бейне тағзым етіп тұрды. Жалғыз-ақ бір бидай тұр көкке қарап, Бейне бір жалғыз өзін көпке балап. Баланың сол бидайға көзі түсіп, Білмекке кетті көңіл жөнін сұрап: «Құбылып бидайлар тұр басын салып, Жіберген мырза Құдай нұрға қанып. «Әй, әке, мұның мәнін түсіндірші, Бір іске тұрмын өзім қайран қалып. Бұл Бидай көтеріп тұр басын көкке, Қарайды шекірейіп өзі көпке. Өзіне өзгелерді теңгермейтін, Соншама бұл бидайдың дәні көп пе?» «Айтайын мұның мәнін, балам, саған, Шырағым, түрін көріп таңданба оған. Өзгесі төмен қарап бүгілгенде, Ойлама кем екен деп бәрі сонан». Және де әкесі айтты баласына: «Сұқтанба құр сорайған қарасына. Құдайым өзгесіне дән бергенде, Бұл бидай дәнсіз қапты арасында. Бидайлар басы толық иіліп тұр, Дән берген қожасына сыйынып тұр. Басында бұл бидайдың дәні болмай, Кекірейіп, көкке қарап, бүлініп тұр. «Елде көп бұл бидайдай адам, - дейді, Тәкаппар, оны халық, жаман, - дейді. - Қалпы емес тәккапарлық данышпанның, Тұтынба бұл мінезді, балам», - дейді. Үй тапсырмасы: Сұрақтарға жауап беріңіз. 1. Ахмет Байтұрсынұлы туралы не білесіз? 2. Баланың көзі қайда түсті? 3. Жалғыз бидай қайда қарап тұр? 4. Жалғыз бидайдың бойынан қандай қасиеттерді байқадыңыздар?
Как и многие дворяне той эпохи, Петр Гринев еще до рождения был записан в престижный Семеновский полк в Петербурге
16 лет отправляется на службу
Поступив на службу, Петр Гринев получает звание прапорщика
Появляется друг. Швабрин
Петр Гринев - добрый, отзывчивый человек, хороший офицер
Когда Петр Гринев прибывает на службу в Белогорскую крепость, он служит в подчинении капитана Миронова. Здесь Гринев влюбляется в капитанскую дочь - Машу Миронову
Швабрин посмел посмеяться над чувствами Маши и Петра. Дуэль закончилась неудачно для главного героя.
Петр больше всего ценит свое доброе имя и честь других людей.
Из- за его чести и долга стране он не присягает на верность Пугачеву: «Я природный дворянин; я присягал государыне императрице: тебе служить не могу». Во время общения с ним герой относится к Пугачеву, как к преступнику, который хочет захватить святое – государственную власть.
Очень достойно ведет себя Гринев, даже когда оказывается под следствием. Он держится спокойно, думает не только о себе, но и о честном имени Маши.
После у них все с Машей хорошо.