Мікола Гусоўскі - наш славуты зямляк эпохі Адраджэння. Ён напісаў тры паэмы і больш за дзесяць вершаў. Але самы ўдалы яго твор, якому былі забяспечаны доўгае жыццё і вялікая слава, - гэта "Песня пра зубра". Гэта паэма стала песняй сэрца паэта, гімнам бацькаўшчыне, паэмай жыцця "зямлі пад белымі крыламі". У паэме на вобразе зубра паказваецца ўся прыгажосць беларускай прыроды, яе разнастайнасць. У творы апісваецца лёс беларускага народу, яго звычаі, жыццё. Аўтар піша аб росквіце Вялікага Княства Літоўскага, якое знаходзілася пад кіраўніцтвам вялікага князя Вітаўта.
Княжанне Вітаўта лічаць усе летапісцы
Росквітам княства Літоўскага, нашага краю,
І называюць той век залатым.
Нават праз столькі гадоў пасля смерці Вітаўта яго ўзвялічваюць, памятаюць, паважаюць. Для Міколы Гусоўскага Вітаўт з'яўляецца ідэалам кіраўніка дзяржавы. Так лічым і мы, прачытаўшы паэму. Вітаўт быў князем, якога баяліся нават кіраўнікі буйнейшых за ВКЛ дзяржаў. Ён быў грозны:
Нават татарын, пакорліва ўнурыўшы голаў,
Лук свой зламаны яму аддаваў...
У паэме аўтар стварае вобраз мудрага, грознага, сумленнага і справядлівага кіраўніка, які даў сваёй дзяржаве новае жыццё.
Перад багаццем і шчасцем зямным пастаянна
Ставіў багацце духоўнае - злата дзяржавы.
З гэтых радкоў бачна, што ў час кіравання Вітаўта таксама дасягнула росквіту і культура. Князь сам ахрысціўся, падаў народу ўзор.
Князь адчуваў адказнасць за свае словы і ўчынкі. Вітаўту было зсё роўна ці ты селянін, ці багаты магнат, ці просты воін. Ён быў роўны да ўсіх, і калі вінаваты быў багаты магнат, то ён адказваў за свае ўчынкі, як і просты селянін.
Вось якім кіраўніком быў Вітаўт, што паэма М. Гусоўскага і ў нас выклікае гонар вялікім князем. І М. Гусоўскі славу і ўхвалу аддаў яму поўнаю мерай. вот
«Капитанская дочка» на проблему чести. Эта проблема была и есть одна из основных в русской литературе. Понятие чести воспитывается в человеке с детства. Главный герой повести Петр Андреевич Гринев в детстве получил хорошее воспитание. Ему было с кого брать пример. С самого начала повестиПушкин от имени Савельича рассказывает о моральных устоях рода Гриневых: "Кажется, ни батюшка, ни дедушка пьяницами не бывали; о матушке и говорить нечего ". Этими словами старый слуга воспитывает своего молодого барина Петра Гринева, который впервые напился и вел себя некрасиво. Первый раз Петр Гринев поступил по чести, вернув карточный долг, хотя в той ситуацииСавельич пытался его уговорить, не возвращать долг. Но благородство взяло верх. Петр Гринев порядочный человек, всегда добр и бескорыстен в общении с другими. Примером может служить поступок Гринева, когда он отблагодарил бродягу за услугу, подарив ему заячий тулуп. Его поступок в будущем ему жизнь. Этот пример говорит нам, что честного, бескорыстного человека, сама судьба хранит. Еще испытания ожидали Гринева в крепости, где он служил. Офицер Швабрин всячески мешал взаимной любви Гринева и Марии Мироновой, плел интриги. Он человек эгоистичный и непорядочный. Это проявляется во всем. Даже во время поединка он не побрезгал воспользоваться для нанесения удара бесчестной ситуацией. Швабрин перейдет на сторону восставших, и присоединиться к Пугачеву. Его осудят как предавшего присягу офицера. Александр Сергеевич на примере Швабрина показывает, что внешняя культура мало влияет на характер человека. Так как Швабрин был более образован, чем Гринев. Самое главное, в какой семье воспитывался человек. Во время пугачевского бунта ярко проявились нравственные качества одних героев повести и низость поступков других. Даже капитан Миронов и его жена предпочли смерть, но не сдались бунтарям. Так же поступил и Петр Гринев, но был помилован Пугачевым.
«Капитанская дочка» на проблему чести. Эта проблема была и есть одна из основных в русской литературе. Понятие чести воспитывается в человеке с детства. Главный герой повести Петр Андреевич Гринев в детстве получил хорошее воспитание. Ему было с кого брать пример. С самого начала повестиПушкин от имени Савельича рассказывает о моральных устоях рода Гриневых: "Кажется, ни батюшка, ни дедушка пьяницами не бывали; о матушке и говорить нечего ". Этими словами старый слуга воспитывает своего молодого барина Петра Гринева, который впервые напился и вел себя некрасиво. Первый раз Петр Гринев поступил по чести, вернув карточный долг, хотя в той ситуацииСавельич пытался его уговорить, не возвращать долг. Но благородство взяло верх. Петр Гринев порядочный человек, всегда добр и бескорыстен в общении с другими. Примером может служить поступок Гринева, когда он отблагодарил бродягу за услугу, подарив ему заячий тулуп. Его поступок в будущем ему жизнь. Этот пример говорит нам, что честного, бескорыстного человека, сама судьба хранит. Еще испытания ожидали Гринева в крепости, где он служил. Офицер Швабрин всячески мешал взаимной любви Гринева и Марии Мироновой, плел интриги. Он человек эгоистичный и непорядочный. Это проявляется во всем. Даже во время поединка он не побрезгал воспользоваться для нанесения удара бесчестной ситуацией. Швабрин перейдет на сторону восставших, и присоединиться к Пугачеву. Его осудят как предавшего присягу офицера. Александр Сергеевич на примере Швабрина показывает, что внешняя культура мало влияет на характер человека. Так как Швабрин был более образован, чем Гринев. Самое главное, в какой семье воспитывался человек. Во время пугачевского бунта ярко проявились нравственные качества одних героев повести и низость поступков других. Даже капитан Миронов и его жена предпочли смерть, но не сдались бунтарям. Так же поступил и Петр Гринев, но был помилован Пугачевым.
Мікола Гусоўскі - наш славуты зямляк эпохі Адраджэння. Ён напісаў тры паэмы і больш за дзесяць вершаў. Але самы ўдалы яго твор, якому былі забяспечаны доўгае жыццё і вялікая слава, - гэта "Песня пра зубра". Гэта паэма стала песняй сэрца паэта, гімнам бацькаўшчыне, паэмай жыцця "зямлі пад белымі крыламі". У паэме на вобразе зубра паказваецца ўся прыгажосць беларускай прыроды, яе разнастайнасць. У творы апісваецца лёс беларускага народу, яго звычаі, жыццё. Аўтар піша аб росквіце Вялікага Княства Літоўскага, якое знаходзілася пад кіраўніцтвам вялікага князя Вітаўта.
Княжанне Вітаўта лічаць усе летапісцы
Росквітам княства Літоўскага, нашага краю,
І называюць той век залатым.
Нават праз столькі гадоў пасля смерці Вітаўта яго ўзвялічваюць, памятаюць, паважаюць. Для Міколы Гусоўскага Вітаўт з'яўляецца ідэалам кіраўніка дзяржавы. Так лічым і мы, прачытаўшы паэму. Вітаўт быў князем, якога баяліся нават кіраўнікі буйнейшых за ВКЛ дзяржаў. Ён быў грозны:
Нават татарын, пакорліва ўнурыўшы голаў,
Лук свой зламаны яму аддаваў...
У паэме аўтар стварае вобраз мудрага, грознага, сумленнага і справядлівага кіраўніка, які даў сваёй дзяржаве новае жыццё.
Перад багаццем і шчасцем зямным пастаянна
Ставіў багацце духоўнае - злата дзяржавы.
З гэтых радкоў бачна, што ў час кіравання Вітаўта таксама дасягнула росквіту і культура. Князь сам ахрысціўся, падаў народу ўзор.
Князь адчуваў адказнасць за свае словы і ўчынкі. Вітаўту было зсё роўна ці ты селянін, ці багаты магнат, ці просты воін. Ён быў роўны да ўсіх, і калі вінаваты быў багаты магнат, то ён адказваў за свае ўчынкі, як і просты селянін.
Вось якім кіраўніком быў Вітаўт, што паэма М. Гусоўскага і ў нас выклікае гонар вялікім князем. І М. Гусоўскі славу і ўхвалу аддаў яму поўнаю мерай. вот