Каштоўнасці. Яны бываюць сапраўднымі і ілжывымі. Дзіўна тое, што ў кожнага чалавека - свае каштоўнасці. Напэўна, сваім унікальным унутраным светам мы і адрозніваемся ад іншых людзей. Фарміраванне жыццёвых каштоўнасцяў адбываецца ўжо цяпер, у нашым узросце. І ад таго, наколькі больш духоўны будуць гэтыя каштоўнасці, залежыць будучая жыццё.
Як я ўжо сказала, у кожнага свае каштоўнасці, але ўсё ж існуе нейкі «стандарт», да якога трэба пастаянна вяртацца і параўноўваць са сваім. Напрыклад, да сапраўдным каштоўнасцям ставяцца такія паняцці, як сям'я, сяброўства, каханне, радзіма, праца. Калі ж казаць пра чалавечыя якасці, то тут трэба ўспомніць вернасць, справядлівасць, дабрыню і многія-многія іншыя. Да ўяўным або ілжывым каштоўнасцяў можна аднесці (звяртаючыся да стандарту) грошы, улада, славу, а таксама хітрасць, карысць, пыху.
Але з адной я ўсё ж не магу пагадзіцца. Чаму грошы прынята лічыць ўяўнай каштоўнасцю? Чаму-то грошы ў многіх людзей асацыююцца са злом, з брудам. У наш час немагчыма пражыць без іх хоць бы таму, што мы жывем у матэрыяльным свеце. Таксама я не згодна з тым, што грошы патрэбныя толькі для падтрымання стану свайго арганізма і для задавальнення дробных матэрыяльных патрэбаў. У класе прагучала думка пра тое, што знешнасць не важная. Але ці так гэта? Я ўпэўнена, што знешні выгляд чалавека вельмі важны: твар, прычоска, адзенне, абутак. З ахайным і дагледжаным чалавекам будзе прыемна мець справу. Як гаворыцца: "На адзёжы сустракаюць, а па розуме праважаюць». У рэшце рэшт, знешнасць важная для працаўладкавання на работу.
Можна доўга разважаць пра чалавечыя каштоўнасцях, усё роўна ў кожнага будзе асабліва сваё асабістае меркаванне. извини если ошибки, я через переводчик делал
Москва.кремль. уже белокаменный. царская трапезная. за трапезой iv иван грозный. позади, за спиной царя. стольники. - князья да бояре. по бокам - охрана, опричники. царь иван васильевич в преотличнейшем настроении. чем же не повод превратить будничную трапезу в маленький, для своих, праздник? открывая пированьице "в удовольствие своё и веселье". грозный повелевает стольникам нацедить для опричнины заморского, сладкого, из царёвых запасов вина. сам же зорко следит, как пьют его верные слуги, ведь винопитие - еще и испытание на лояльность. однако и удалые бойцы не лыком шиты: пьют как положено, пьют - царя славят, вино сладкое по губан течёт. иван доволен, но вдруг замечает, что один из них, из опричников, к золотому ковшу с золотым вином не притрагивается. узнав в нарушителе дворцового этикета своего любимца кирибеевича, грозно отчитывает его: неприлично же тебе, кирибеевич,/царской радостью гнушатися; / а из роду ты ведь скуратовых,/ и семьёю ты вскормлен малютиной!
Як я ўжо сказала, у кожнага свае каштоўнасці, але ўсё ж існуе нейкі «стандарт», да якога трэба пастаянна вяртацца і параўноўваць са сваім. Напрыклад, да сапраўдным каштоўнасцям ставяцца такія паняцці, як сям'я, сяброўства, каханне, радзіма, праца. Калі ж казаць пра чалавечыя якасці, то тут трэба ўспомніць вернасць, справядлівасць, дабрыню і многія-многія іншыя. Да ўяўным або ілжывым каштоўнасцяў можна аднесці (звяртаючыся да стандарту) грошы, улада, славу, а таксама хітрасць, карысць, пыху.
Але з адной я ўсё ж не магу пагадзіцца. Чаму грошы прынята лічыць ўяўнай каштоўнасцю? Чаму-то грошы ў многіх людзей асацыююцца са злом, з брудам. У наш час немагчыма пражыць без іх хоць бы таму, што мы жывем у матэрыяльным свеце. Таксама я не згодна з тым, што грошы патрэбныя толькі для падтрымання стану свайго арганізма і для задавальнення дробных матэрыяльных патрэбаў. У класе прагучала думка пра тое, што знешнасць не важная. Але ці так гэта? Я ўпэўнена, што знешні выгляд чалавека вельмі важны: твар, прычоска, адзенне, абутак. З ахайным і дагледжаным чалавекам будзе прыемна мець справу. Як гаворыцца: "На адзёжы сустракаюць, а па розуме праважаюць». У рэшце рэшт, знешнасць важная для працаўладкавання на работу.
Можна доўга разважаць пра чалавечыя каштоўнасцях, усё роўна ў кожнага будзе асабліва сваё асабістае меркаванне.
извини если ошибки, я через переводчик делал