1) дүниежүзіндегі ең терең көл — байкал көлі. ақпараттық көздерден байкал көлінің тереңдігін тауып, оны жазып алыңдар. эхолоттан шығарылған дыбыс неше секундта байкал көлінің түбіне жетіп, одан шағылып кері қайтады? есептеп табыңдар.
1.У кожного є багато друзів,але чи вони будуть з тобою поряд коли тобі буде погано?Звичайно коли в тебе все добре всі поряд,але якщо ще раз повторюю коли тобі погано вони постійно зникають,тому треба цінувати друзів,які поряд навіть у скрутний час. 4.Ну мені здається це саме про те говориться,що якщо ти щось сказав погане воно не забудеться,його завжди будуть всі пам.ятати.Тому треба думати коли щось говориш і чи може ти цими словами робиш комусь боляче. 5.Потрібно помічати не чужі помилки,а свої.Не потрібно думати,що ти ідеальний.Потрібно завжди працювати над своїми помилками,а не зауважувати іншим на їх помилки. 11.Ось це дуже розумний вислів.Ми люди,нажаль в нашому суспільстві є така погана звичка- брехати.Якщо ви зловила себе на думці що ви не можете сказати правду,краще-мовчіть.Мені здається краще люлина чогось не буде знати,чим буде обманута.
Кара каргалар, торналар, сандугачлар көннәр суыту белән җылы якка очып китәләр. Песнәкләр, чыпчыклар, тукраннар, чәүкәләр кышларга безнең якларда калалар. Кышын аларга бик авыр. Без, балалар, аларга ярдәм итәргә тиешбез. Кыш көнендә тукраннар урманда яши. Матур итеп тавышларын чыгарып, агачтан бөҗәк эзлиләр. Тукран ул – урман табибы. Ул агачларны дәвалый.
Песнәк – кечкенә кош. Ул кара, сары төсле була. Песнәк безнең якта кышлый, көньякка очып китми.
Миңа сандугач бик ошый. Бу сары төсле, кечкенә кош, үзе ул бик матур, бик моңлы итеп сайрый. Ләкин аны җәй көннәрендә генә күрергә була.
Кошлар – безнең дусларыбыз. Әйдәгез, аларга ярдәм итик! Кышкы салкыннарда алар безнең ярдәмгә мохтаҗ.
Тышта кыш. Кешеләр җылы киемнәрен киеп, җылы машиналардан җылы биналарга күчеп, җылы өйләрендә бу салкын чорны кичерә.
Салкын һавада калган җәнлекләр, кошлар – менә кемгә бу көннәрдә аеруча кыен. Салкыннардан җәнлекләр һәм кошларны табигый туннары гына коткара алмый. Аларга кышны исән чыгу өчен яхшы итеп тукланып торырга кирәк. Табигатьне саклаучылар кышкылык запас җитмәгән төбәкләрдә кыр дуңгызларына, башка урман хайваннарына ризык куйганын ишетеп, күреп торасыздыр, дуслар. Ә менә канатлы дусларыбыз – кошлар, салкыннардан куырылып, кешеләр яшәгән төбәккә ярдәм эзләп килә. Кар астында калган урманда аларга ризык табуы бик авыр. Аларга безнең игътибар, ярдәм кирәк.