Увершы «маладыя » максім багдановіч апаэтызаваў і ўславіў маладосць – самую прыгожую, самую радасную пару чалавечага жыцця, час светлых надзей і жаданняў. рамантычны вобраз маладосці, незабыўных дзён чалавечай вясны, юнацкіх мар і парыванняў да высокага, прыгожага, ідэальнага з’яўляецца ідэйна-эмацыянальным асяродкам верша. лірычнае перажыванне перадаецца як успамін аб красе перажытага. юнацтва беззваротна прайшло, але ў душы лірычнага героя назаўсёды засталося самае дарагое, самае запаветнае, што ніколі не забываецца, – памяць аб шчасці кахання, аб першых сустрэчах, аб сіле і прыгажосці чалавечага пачуцця. галоўная паэтычная думка верша – сцвярджэнне шчасця чалавека быць вечна маладым, любіць і захапляцца красой гэтага чароўнага пачуцця – выказана ў апошняй, заключнай страфе, якая гучыць як гімн маладосці.
Родиться мужчиною мне повезло, Быть сильным и стойким, всем бедам назло! Пока что я в школе простой ученик, Но двойками мой не испорчен дневник. Учиться прилежно совсем не ленюсь, И к знаниям новым охотно стремлюсь. Люблю я компьютер, футбол и борьбу, - Со спортом свою подружил я судьбу. Пускай прозвучит это несколько грубо, Но жизнь – это клёво, и жизнь – это круто! А будут проблемы к нам – К простым и отзывчивым богатырям! Сильный и ловкий, Водит машину. Кто я такой? Настоящий мужчина! Ну и для самых умных юных всезнаек: Знаю я всё на уроках, На вопросы отвечаю, Понимаю всё на свете, И науку уважаю!
Вот, расписано в столбик