у вобразе славіка шыковіча з рамана «сэрца на далоні» ўвасоблена пісьменніцкая думка пра тое, як нялёгка быць маладым. нялёгка, нават калі твае бацькі сапраўды самавітыя і сумленныя людзі. а што ўжо казаць пра сіроцтва пры жывых бацьках! i, шамякін пераканальна паказаў, як цяжка расці чалавеку, як на рост ці на яго запаволенне можа паўплываць выключна ўсё, нават нейкая, здавалася б, дробязь. самае цяжкае і складанае ў гэтым свеце - расці, змяняцца да лепшага, быць здольным перагледзець і свае ўчынкі, і свае каштоўнасці. пісьменнік паказаў свайго героя ў эвалюцыі, паказаў усе тыя фактары, якія спрыялі адраджэнню яго душы.
вядома ж, праца, годнае акружэнне таксама паўплывалі на славіка. гэта пераконвае ў рамане. але наўрад ці «партыйны дакумент захапіў юнака», наўрад ці ў славіка, як даводзіць пісьменнік, магло наогул з'явіцца «захапленне велічнасцю праграмы» пабудовы камунізму. славік быў уражаны, як падкрэслівае пісьменнік, што «ўсе гаварылі з такой палымянасцю пра маральны кодэкс». але ж у юнака заўсёды ў душы быў справядлівы пратэст неадпаведнасці паміж тым, што чуў і што бачыў. ці не гэта і стала прычынай злому ў яго душы, а юначы максімалізм і цынізм - ахоўнай рэакцыяй і формай пратэсту? i наўрад ці словы, якія пачуў ён на камсамольскім сходзе, «прымушалі яго працаваць па-новаму».
16/3 = 5.3