Поскольку логарифм определён лишь для положительных чисел. то отсюда вытекает условие 1+3*x-4*x²>0. Решая уравнение 1+3*x-4*x²=0, находим его корни x1=1, x2=-1/4. При x<-1/4 1+3*x-4*x²<0, при -1/4<x<1 1+3*x-4*x²>0, при x>1 1+3*x-4*x²<0. Значит, неравенство 1+3*x-4*x²>0 выполняется лишь на интервале (-1/4;1), который и является областью определения функции y=log_2,5(1+3*x-4*x²). ответ: x∈(-1/4;1).
1. Поворачиваться нельзя на лыжне других людей.Если у вас имеются палки, то повернуться нужно за лыжнёй,просто с палками легче поварачиваться.Если при перевороте вы упали, нужно лечь на бок или спину(зависит от ситуации) и выпрямить лыжи, затем встать и поехать дальше, уже перевёрнутым.Я хз что я написала) 2.Торможение производится с палок.Если же их нет, то нужно присесть и упасть набок, смотря на то, что сзади никого нет.Если палок нет, и вы едете по лыжне, то чтобы затормозить, нужно ногами надовить на края лыжни так, чтобы лыжи задевали, затем чутка присесть и затормозиться.Я не знаю, правильно, неправильно. Я пишу не подготовляясь)
Дзеянне твора адбываеца ў былой заходняй Беларусі, якая ў 1921 годзе была аддадзена пад уладу Польшчы. У пачатку аповесці Даніку было ўсяго сем гадоў. Ён па-дзіцячы глядзіць на свет і жыве сваімі дзіцячымі радасцямі і засмучэннямі. Крыўдна, а часам горка і балюча, калі цябе дражняць, асабліва жабраком. Іншы раз можна пацярпець, але найчасцей трэба не даваць сябе ў крыўду, адбівацца, а часам уцякаць плачучы і клікаць на дапамогу маці. Даніку вельмі хочацца ў школу. Яна вабіць хлопчыка новым незнаёмым светам, якім жывуць старэйшыя вучні, а яшчэ вельмі хочацца абуць новыя бліскучыя боцікі (першыя ў жыцці!), што мама купіла да школы. У канцы аповесці Даніку дванаццаць гадоў і сярод аднакласнікаў вылучаецца асаблівымі здольнасцямі да навукі. Ён не можа мірыцца з тым, што ў школе дзеці вучацца на чужой мове, што багатыя яго аднакласнікі насміхаюцца з беднасці. Вялікі ўплыў на Даніка аказалі ўмовы жыцця, а таксама дарослыя. Яму пашчасціла сустрэцца з цудоўнымі настаўнікамі: вясковым чалавекам Міколам Кужалевічам і польскай настаўніцай пані Мар'яй. Мікола Кужалевіч адкрыў Даніку сілу еднасці, братэрства працоўных, гаварыў пра нацыянальную годнасць беларусаў. Пані Мар'я абудзіла любоў і павагу да польскага народа, паказала Даніку працоўную Польшчу, багацце яе літаратуры і мовы. Прайшоў час — і ўжо сам Малец гуртаваў вакол сябе аднакласнікаў, дзяцей беднаты, каб усе трымаліся адзін аднаго. Але жыццё сутыкала героя і з іншымі настаўнікамі, такіх, як Цаба, Рузя, Дулемба. Хлопчык не мог назваць іх сваімі настаўнікамі, бо тыя ненавідзелі вучняў, абражалі іх, асабліва і пагардліва ставіліся да дзяцей беларусаў. І галоўны герой аповесці сам стаў вучыць сваіх равеснікаў чытаць на роднай мове. Хлопец многа думаў, аналізаваў убачанае і пачутае, шукаў адказы на пытанні, якія ставіла перад ім жыццё. Таму ў канцы аповесці Данік — не проста хлопчык, а сын свайго народа і ратавальнік сваёй роднай мовы
