Сара Тастенбетқызы-(1853-1907)жылы Өмір сүрген.Айтыскер ақын,туған жері қазіргі Алматы облысының Қапал Ауылында
Өзінің қысқа ғұмырында тауқыметтің талайын көріп, әлеуметтік теңсіздіктің тәлкегіне ұшыраған Сараның шығармашылық жолы тым ауыр да күрделі жол. Ол үш жасында әкесінен айырылып, еңсе басқан жетімдік пен жоқшылықтың зардабын көріп өседі. Бұл аз дегендей, сырттай болса да жалғыз сүйенер тірегі немере ағасы Жайсаңбек «өгіз ұрлады» деген жаламен түрмеге түседі. Жоқшылық өтінде жеке қалған жетім бала, жесір әйелге қамқоршы болып, ауылына көшіріп әкелген Тұрысбек қажы Сараны шырылдатып, өзінің теңі емес, жаратылысынан кеміс туған, бай баласы Жиенқұлға атастырады.
Жетім қыз үшін мал алған Тұрысбек қажының әрекетін естіген Есімбек қажы дау шығарып, Сараны өз ауылына көшіріп алады. Бірақ бұдан Сараға жақсылық болмайды. Ақырында бар шаруа екі қажының қыздың қалың малын тең бөліп алуға келісуімен тынады.
Осылайша қаршадайынан басы дау шарға түскен ақын қыздың бағының ашылуына осы кезде найман елін аралап, серілік жасап жүрген атақты Біржан салмен кездесіп, шаршы топтың алдына онымен айтысуы үлкен себепші болады. Бұл айтыс Сараның халық алдындағы беделін арттырып, атағын алысқа жаяды. Елдің құрметіне бөленіп, халықтың махаббатына ие болған ақын қыздың тағдыр тізгінін өз қолдарынан сусып шығып бара жатқанын сезген қажылар да көпке көренеу қарсы шыға алмай, оның басына бостандық береді. Сөйтіп ақын Сара өзінің асқан дарынының арқасында теңдікке қол жеткізіп, он тоғыз жасында өз теңі Алтынбекұлы Бекбай дегенге тұрмысқа шығады. Теңдікке жетіп, теңіне қосылып, көзі ашылғандай болған осындай күндердің бірінде Верный қаласынан Әбіштің (Әбдірахманның) сүйегін алып қайтқан жолда Қапалда Абайға көңіл айтуға келген Найман елінің игі жақсылармен бірге Сара да келіп, ұлы ақынмен көріседі, аяулы баласынан айырылған ауыр қайғысына ортақтастығын білдіреді.
Вот, наступили выходные дни, появилась минута другая свободного времени, чтобы отвлечься от будничной суеты и уделить немного внимания чему-то более высокому, чем решение текущих вопросов и проблем. На этот раз хочу поделиться со своими друзьями одной темой, которая часто возникала при освещении творчества современных художников. А именно, как отличить настоящее искусство от его имитации? Ведь не секрет, что этот вопрос возникает в головах у многих любителей прекрасного. Особенно, если не быть искушенным в знании многих культурологических и философских вопросов, которые требуется понимать для того, чтобы отличать настоящие шедевры от фальшивок. Не буду лукавить, на эту тему есть множество работ, но все они достаточно громоздкие и сложные. Современное искусство, в этом смысле ничем не отличается от физики и математики, использование множества символов и знаков – это еще не критерий достоверности. Поэтому, пользуюсь случаем, хочу презентовать работы известного знатока современного искусства и автора многих работ – пародий и карикатур на современное псевдоискусство, Грейсона Перри (Grayson Perry). Личность неоднозначная во многих смыслах, его творчество вызывает жаркие споры среди специалистов, тем не менее, я полагаю, что ему удалось в доступной форме приоткрыть занавес на волнующие многих вопросы, а ответы и выводы каждый сможет сделать для себя сам. Надо отдать ему должное, что он сделал многое через призму культурологического юмора, что делает его работы живыми и доступными для понимания в широких кругах. Итак, немного о сложном на простом языке:
Романс (испан. romance) — камерное вокальное произведение для голоса с инструментальным сопровождением. Термин «романс» возник в Испании и первоначально обозначал светскую песню на испанском («романском») языке, а не на латинском, принятом в церковных песнопениях. Сборники таких песен, часто объединённых общим сюжетом, носили название «романсеро». Распространившись в других странах, термин «романс» стал обозначать, с одной стороны, поэтический жанр: особо напевное лирическое стихотворение (а также стихотворение, предназначенное для музыки), а с другой — жанр вокальной музыки. Во Франции термин «романс» (romance) применялся наряду с термином chanson в XVIII и начале XIX вв., затем его заменило понятие mélodie, введённое Г. Берлиозом как жанровое обозначение вокального произведения с сопровождением. В некоторых странах романс ипесня обозначаются одним словом: нем. Lied, англ. song. В России название «романс» первоначально носили вокальные произведения, написанные на французский текст (хотя бы и русским композитором). Романсы с текстом на русском языке назывались «российскими песнями»
Сара Тастенбетқызы-(1853-1907)жылы Өмір сүрген.Айтыскер ақын,туған жері қазіргі Алматы облысының Қапал Ауылында
Өзінің қысқа ғұмырында тауқыметтің талайын көріп, әлеуметтік теңсіздіктің тәлкегіне ұшыраған Сараның шығармашылық жолы тым ауыр да күрделі жол. Ол үш жасында әкесінен айырылып, еңсе басқан жетімдік пен жоқшылықтың зардабын көріп өседі. Бұл аз дегендей, сырттай болса да жалғыз сүйенер тірегі немере ағасы Жайсаңбек «өгіз ұрлады» деген жаламен түрмеге түседі. Жоқшылық өтінде жеке қалған жетім бала, жесір әйелге қамқоршы болып, ауылына көшіріп әкелген Тұрысбек қажы Сараны шырылдатып, өзінің теңі емес, жаратылысынан кеміс туған, бай баласы Жиенқұлға атастырады.
Жетім қыз үшін мал алған Тұрысбек қажының әрекетін естіген Есімбек қажы дау шығарып, Сараны өз ауылына көшіріп алады. Бірақ бұдан Сараға жақсылық болмайды. Ақырында бар шаруа екі қажының қыздың қалың малын тең бөліп алуға келісуімен тынады.
Осылайша қаршадайынан басы дау шарға түскен ақын қыздың бағының ашылуына осы кезде найман елін аралап, серілік жасап жүрген атақты Біржан салмен кездесіп, шаршы топтың алдына онымен айтысуы үлкен себепші болады. Бұл айтыс Сараның халық алдындағы беделін арттырып, атағын алысқа жаяды. Елдің құрметіне бөленіп, халықтың махаббатына ие болған ақын қыздың тағдыр тізгінін өз қолдарынан сусып шығып бара жатқанын сезген қажылар да көпке көренеу қарсы шыға алмай, оның басына бостандық береді. Сөйтіп ақын Сара өзінің асқан дарынының арқасында теңдікке қол жеткізіп, он тоғыз жасында өз теңі Алтынбекұлы Бекбай дегенге тұрмысқа шығады. Теңдікке жетіп, теңіне қосылып, көзі ашылғандай болған осындай күндердің бірінде Верный қаласынан Әбіштің (Әбдірахманның) сүйегін алып қайтқан жолда Қапалда Абайға көңіл айтуға келген Найман елінің игі жақсылармен бірге Сара да келіп, ұлы ақынмен көріседі, аяулы баласынан айырылған ауыр қайғысына ортақтастығын білдіреді.