1. Das ist das Mädchen, das in unserem Haus wohnt. (Nominativ)
2. Das Mädchen, dessen Mutter in unserer Schule arbeitet, wohnt in unserem Haus. (Genitiv)
3. Das Mädchen, dem ich helfe, ist mir sehr dankbar. (Dat.)
4. Das Mädchen, das ich jetzt anrufe, telefoniert mit mir immer sehr lange.
5. Der Junge, den du siehst, hat einen wunderbaren Hund. (Akk)
6. Der Junge, mit dem ich jetzt spreche, ist mein Freund. (Dativ)
7. Der Junge, dessen Bruder in den Kindergarten geht, holt seinen Bruder immer vom Kindergarten ab. (Genitiv)
8. Die Kinder, die auf dem Hof spielen, sind meine Schulfreunde. (Nominativ)
9. Die Kinder, mit denen ich Fußball spiele, nehmen oft am Wettbewerb teil (Dat.)
10. Ich sehe viele Kinder, die im Park spazieren. (Akkusativ)
ответ:
«життя лиш доти має вартість, – говорив він частенько, – доки чоловік може іншим. коли він стає для інших тягарем, а хісна не приносить їм ніякого, тоді він уже не чоловік, а завада, тоді він уже й жити не варт. хорони мене боже, щоб я коли-будь мав статися тягарем для інших і їсти ласкавий, хоч і як заслужений хліб! »
я зробив те, що кождий на моїм місці зробив би
тухольщині! правда, і стрий, і опір однаково миють її рінисті зелені узбережжя, луги її однаково покриваються весною травами та цвітами, і в її лазуровім, чистім повітрі однаково плавле та колесує орел беркут, як і перед давніми віками. але все інше як же змінилося!
объяснение: