Ғылым адамзат қоғамының ерте дәуірінен, а ң танымдық және өндірістік қажеттілігінің арасы ажырамай тұрған кезеңнен бастау алады. Ежелгі Шығыста (Бабыл, Мысыр, Үндістан, Қытай) болашақ ғылымға негіз болған білімнің алғашқы нышандары қалыптасты. Оның алғышарты ретінде мифологияны атауға болады. Онда алғаш қоршаған орта туралы бүтін, тұтас, жан-жақты танымдық жүйе қалыптастыруға ұмтылыс болды. Бірақ танымның бұл формасы өзінің діни-антро сипатына байланысты нағыз ғылымнан алшақ жатқан еді.Ғылымды қалыптастыру – мифологиялық жүйені сынау мен бұзуды талап етті.Орта ғасырларда ғылымның дамуына Шығыс, араб елдері Орта Азия ғалымдары (әл-Фараби, Әбу Әли ибн Сина, Ибн Рушд, Бируни, Махмұт Қашқари, Жүйнеки, т.б.)
на мою думку роздуми над добром і злом,вірою в Бога ,існуванням янгола-охоронця є одним із складових моціально-людського розвитку. Добро і зло - вічні рівносильні суперники,які цілодобово борються у кожному з нас. Проте лише нам дано вирішувати, як ми вчинимо сьогодні, що з них переважить. Оскільки наші діяння розподіляють нас на полицях соціуму. Тим самим вони підвищують нас чи навпаки, роблять нас низькими і далекими від подальшого розвитку. На рівновазі добра і зла тримається весь світ , і якщо її порушити , то його не існуватиме.