Біздің елімізде саяхатқа шығып, аралап көретін ғажайып жерлер өте көп.
Көрікті орындармен танысуға, адамдармен жолығып әңгімелесуге, халықтың
салт-дәстүрін танып білуге, еліміздің көне қалалары мен ескерткіштерін көріп,
тамашалауға тілек білдірушілер саны жыл сайын көбеюде. Бірақ саяхатшыларды
тек осы айтылған жайлар ғана қызықтыра ма? Әрине, олай емес.
Саяхатшылықтың танымдық қызметімен бірге тәрбиелік, сауықтырушылық және
спорттық қызметтері де бар.
Объяснение:
Біздің елімізде саяхатқа шығып, аралап көретін ғажайып жерлер өте көп.
Көрікті орындармен танысуға, адамдармен жолығып әңгімелесуге, халықтың
салт-дәстүрін танып білуге, еліміздің көне қалалары мен ескерткіштерін көріп,
тамашалауға тілек білдірушілер саны жыл сайын көбеюде. Бірақ саяхатшыларды
тек осы айтылған жайлар ғана қызықтыра ма? Әрине, олай емес.
Саяхатшылықтың танымдық қызметімен бірге тәрбиелік, сауықтырушылық және
спорттық қызметтері де бар.
ответ
Мы шли по большой дороге, а они косили в молодом березовом лесу поблизости от нее - и пели.
Это было давно, это было бесконечно давно, потому что та жизнь, которой все мы жили в то время, не вернется уже вовеки.
Они косили и пели, и весь березовый лес, еще не утративший густоты и свежести, еще полный цветов и запахов, звучно откликался им.
Кругом нас были поля, глушь серединной, исконной России. Было предвечернее время июньского дня… Старая большая дорога, заросшая кудрявой муравой, изрезанная заглохшими колеями, следами давней жизни наших отцов и дедов, уходила перед нами в бесконечную русскую даль. Солнце склонялось на запад, стало заходить в красивые легкие облака, смягчая синь за дальними извалами полей и бросая к закату, где небо уже золотилось, великие светлые столпы, как пишут их на церковных картинах. Стадо овец серело впереди, старик-пастух с подпаском сидел на меже, навивая кнут... Казалось, что нет, да никогда и не было, ни времени, ни деления его на века, на годы в этой забытой - или благословенной - богом стране. И они шли и пели среди ее вечной полевой тишины и первобытности с какой-то былинной свободой и беззаветностью. И березовый лес принимал и подхватывал их песню так же свободно и вольно, как они пели.
(не могу дальше писать отправить не могу)
