«Молитва это вульгаризованная и рационалистически разжиженная позднейшая форма чего-то очень энергичного, активного и сильного: магического заклинания, принуждения бога» (Т. Манн)
Самая первая, самая красивая, мелодичная часть этой повести – молитва героя. Именно такая молитва, не тихая христианская но убеждение, заклинание, попытка слабого, потерянного человека принудить судьбу измениться. Во имя его любви.
При том, такой любви, в которую очень поверить первой любви, в которой разом встретилась та самая девушка, румяная, взволнованная, очень юная «Она» – и еще весна, цветущие деревья, красота мира, воспринятая молодой, впечатлительной душой, и еще вера в светлое будущее, наивная за него борьба. Все то, что было у него и все, что отняли разом. Сама жизнь, которую он потерял, которую нельзя уже вернуть, но он верит, что можно, с одной единственной нити, с Нее, в образ которой измученно сердце соединило все светлое, что сумело сохранить.
Но Бог, в которого герой никогда прежде не верил, конечно, не внемлет молитве и карает героя за нее, не то чтобы жестоко стирает с лица земли, прекращая разом и надежды и муки. Вообще, у Грина очень интересен мотив «молитвы», она предстает, как заклинание, которое может читать лишь избранный. Для всех же остальных это слабость, непозволительное покушение на божественные сферы. Так и здесь. Молитва сломанного тюрьмой человека, искренняя, жалобная, тихая, у которой недостаточно силы, чтобы заставить Бога покориться человеческой воле.
«У него была одна молитва, только одна…»
Объяснение:
Иоганн Блюменбах «моңғолдар» терминін Кристоф Мейнерстен қабылдады, ол бұл нәсілді «екінші» деп атады, ол Гангадан әрі Амур өзенінен төмен Азияның бір бөлігін, аралдармен және қазіргі кезде австралиялық деп аталған елдердің көпшілігін қамтиды »[. 8-беттегі сурет]
1861 жылы Исидор Джеофрой Сен-Хиллер «австралиялықты» «екінші нәсіл» (субраса) ретінде «моңғолдардың негізгі нәсіліне» қосты [9]. 19 ғасырда Джордж Кювье «моңғолдар» терминін нәсілдік жіктеуде тағы қолданды, бірақ концепцияға американдық үндістерді қосымша қосты [10]. Артур де Гобино «моңғол нәсілін» «сары» деп анықтады, оның құрамына алтай, монғол, фин және татар тармақтары кірді [11] [12]. Кейінірек Томас Хаксли «монголоидтық нәсіл» терминін қолданды, оның ішінде американдық үндістер, сонымен қатар арктикалық индейлер [13]. Басқа белгілер ұсынылды, мысалы «Месохрой» (орташа түсті) [14], бірақ «монголоид» кең тарады.
1882 жылы Август Генри Кин «моңғол типіне» келесі «нәсілдер» кіреді деп мәлімдеді: «тибеттіктер», «бирмалықтар», «тайлар», «корейлер», «жапондықтар», рюкюс және «малайлар». Кин «Кавказ сарттары» халықтарын, яғни өзбектер мен тәжіктерді бөліп алып, оларды Кавказ нәсілінің айқын өкілдері деп санады. Ол «моңғол нәсілін» буряттар жақсы көрсетеді деп сенді [15].
1940 жылы антрополог Франц Боас «американдық нәсілдерді» «монголоидтық нәсіл» шеңберіне, Мексикадағы ацтектер мен Юкатанның майяларының қатарына қосты. Ол сондай-ақ Шығыс Азия тұрғындары ескі әлем нәсілдерінің американдықтарына жақын екенін атап өтті. [16]
1983 жылы Мичиган Университетінің эволюциялық процестерінің профессоры Дуглас Футуйма американдықтар мен индикаторларды монғолоидтық нәсілге қосуды көптеген антропологтар мойындамады, өйткені оларды әртүрлі нәсілдер деп санады [17].
1984 жылы Чикодағы Калифорния мемлекеттік университетінің биология ғылымдарының профессоры Роджер Дж.Ледерер монғолоидтық нәсілдерді Тынық мұхит аралдарынан және американдық үндістерден бөлек тізімдеді [18].
1998 жылы Джек Д.Форбс, Калифорния университетінің американдық үндістану және антропология профессоры (Дэвис) Американың байырғы тұрғындарының нәсілдік түрі моңғолоидтық нәсілдік санаттарға «түспеді» деп мәлімдеді. Ол байырғы американдықтардың физикалық ерекшеліктеріне, мысалы, көптеген еуропалықтардан әрең ерекшеленетін болып көрінетініне байланысты, байырғы американдықтар не монголоидтар мен кавказдықтардың қо дамыған болуы керек, немесе олар монғолоид тәрізді ерекшеліктерін біріктірген ата-бабаларынан тараған деп атап өтті. және Кавказ нәсілі [19].
Маркку Нисканен (Оулу университетінің антропология бөлімі, Финляндия) фин-угор халықтары моңғолоид деген бұрынғы пікірді даулайды. Ол шындық «балто-финдер», сами, «волга финдері», «пермдік финдер» және венгрлер фенотиптік және генетикалық тұрғыдан типтік еуропалықтар деп тұжырымдайды [20].
Нисканеннен айырмашылығы, Стэнфорд университетінің генетигі Луиджи Лука Кавалли-Сфорза (1994) самилерді генетикалық зерттеу кезінде «монголоид» пен 52,5 «кавказдық» гендердің ± 4,9% қателіктерін көрсетті деп мәлімдеді. Кавалли-Сфорза Сами ДНҚ-ның «келген» Скандинавиядан шыққан кавказдық бөлігін және олардың «монголоидтық» жағын Сібірден шыққан деп санайды
ОДЗ:
{10-x²-1≥0 ⇒ 9-x²≥0 _-_[-3]_+_[3]_-_ ⇒ -3≤x≤3
cos(2x+(π/2))=0
2x+(π/2)=(π/2)+πk, k∈Z
2x=πk, k∈Z
x=(π/2)·k, k∈Z
Найдем корни удовлетворяющие неравенству -3≤x≤3:
-3 ≤ (π/2)·k ≤ 3, k∈Z;
-2< -6/π ≤ k ≤ 6/π<2- неравенство верно при k=-1; k=0; k=1.
x=-π/2; x=0; x= π/2 - корни уравнения.
√(10-х²-1)=0 ⇒ х=-3 или х=3
х=-3; х=3 - корни уравнения.
О т в е т. -3;-π/2; 0; π/2; 3.