Даўным-даўно жыў тут чалавек. Зваўся ён Васілём. Вельмі любіў Васіль кветкі, а таму і сам вырошчваў іх. Новым кветкам даваў імёны.
Аднойчы ў яго садзе з’явілася новая кветачка. Была яна блакітнага колеру. Яна ўмела размаўляць і пры першым спатканні папрасіла Васіля, каб ён хутчэй даў ёй імя. Прыгожае, мілагучнае.
Доўга-доўга думаў Васіль і нарэшце разважыў, што назвы лепшай за Васілёк не прыдумаць.
Васіль з Васільком многа чаго не дагаварылі. Але аб новай кветачцы, якая да таго ж умее гаварыць, даведаўся туташні злосны пан. Ён і загадаў Васілю прынесці кветку да яго ў святліцу.
Пра гэтае няшчасце дачуўся і Васілёк. Ён таксама не хацеў жыць у злоснага чалавека і ператварыўся ў чырвоную нікім незаўважаную кветачку.
Азвярэлы пан люта пакараў Васіля, а напрыканцы мучэння загадаў укінуць яго цела ў рэчку. Так і загінуў Васіль, але кветачка — засталася. А людзі і перайменавалі сваё паселішча Васількамі — як памяць аб Васільку, Васілю і яго кветках.
Тэма вершу. Любоў да Беларусі, памяць а Вялікай Айчыннай вайне.
Галоўная думка. Трэба ганрыцца і помніць нашу гісторыю. Нам трэбы нясці адказ за нашу Радзіму, таму што будучыня за нами, маладым пакаленнем Рэспублікі Беларусь.
Объяснение:
Тэма вершу. Любоў да Беларусі, памяць а Вялікай Айчыннай вайне.
Галоўная думка. Трэба ганрыцца і помніць нашу гісторыю. Нам трэбы нясці адказ за нашу Радзіму, таму што будучыня за нами, маладым пакаленнем Рэспублікі Беларусь.
Теги: Чырвоныя сцягі, аналiз верша Багушчэвiча "чырвоныя сцягi. Франциск Бенедикт Богушевич