1. адзначце радкі, у якіх выразы з’яўляюцца словазлучэннямі: блакітны небакрай; самы цікавы; сонца ўзышло; няхай прыязджае; некалькі слоў. 2. адзначце словазлучэнні, у якіх дапушчаны памылкі ў кіраванні: больш пяці кілаграмаў; дом на тры паверхі; захварэць на грып; чуць сваімі вушамі; сумаваць па маці. 3. адзначце словазлучэнні, у якіх галоўнае слова кіруе залежным: халодны дзень; вучыцца добра; глядзець тэлевізар; хатка бабра; жаданне . 4. адзначце неразвітыя сказы: у хаце цёпла. заспявалі птушкі. вечар надышоў хутка. дзень цёплы. чалавек ціхі і спакойны. 5. адзначце сказы, у якіх дзейнік выражаны назоўнікам у назоўным склоне: i ўсё навокал ажыло і павесялела. нішто жывое не траціць цяпер дарэмна гэтых апошніх залатых дзянькоў. шумяць бярозы, груша пад паветкай . бабіна лета настала. надарылася і навальніца з бурным, імклівым дажджом, доўгім старэчым кашлем грому і белымі пісягамі маланак. 6. адзначце радкі, у якіх на месцы пропускаў абавязкова ставіцца працяжнік: 1) найлепшае сведчанне таму _ праца самога якуба коласа. 2) талент _ гэта не толькі праца, а і мужнасць. 3) на круглым маленькім лісточку ззяе бліскучая кропелька-іскрынка, ды кропелька _ не вадзяная. 4) легендарнае возера свіцязь! ты _ беларускае мора, невялічкае, але такое ж чыстае, светлае, прыветлівае. 5) сосны _ нібы воіны на варце цішыні і адвечнага спакою. 7. адзначце сказы, у якіх правільна падкрэслены галоўныя члены: у паветры было ціха. настаўнік спыніўся з вучнямі на сухім месцы ў лесе. некаторыя з пачаткоўцаў ледзь-ледзь бліснулі ў друку і неўзабаве зніклі. мне часта даводзілася бачыць янку купалу на розных сходах, мітынгах, пасяджэннях. ноч была халодная і цёмная. 8. адзначце сказы з недапасаванымі азначэннямі: веснавая цёплая ноч толькі што апранула зямлю і раскідала свае таемныя дальнія хвойнікі былі зацягнуты шызай смугой. пракоп не мог не паддацца жаданню прысесці на гладка спілаваным пні. гукі песні смела ўразаліся ў цішыню ночы і бойка плылі за рэчку. па вузкім травяністым беразе вузенькая сцежачка вяла да прымкнутага чоўна. 9. вызначце від выказніка ў сказе: вяртаючыся дадому, таксама стараліся ісці разам. просты дзеяслоўны; састаўны дзеяслоўны; састаўны іменны. 10. адзначце сказы, у якіх выказнік ужыты ў правільнай форме: розная драбяза, накшталт мухаловак, сітавак, ляціць групкамі. за дзесяць гадоў большасць дрэў паспяваюць вырасці і даваць плады. мінулі пяць стагоддзяў. трое байцоў стаяла пры абозе. васіль з ганнай гаварылі, не хаваючы сваёй трывогі. 11. адзначце двухсастаўныя сказы: гэта было добра вядома і без гадзінніка. але навальніцы ўлетку імклівыя і кароткія. дзень быў ясны, блакітны. легендарнае возера свіцязь! а авёс зжалі нядаўна. 12. устанавіце адпаведнасць паміж аднасастаўнымі сказамі ў першым слупку і іх віі ў другім: пацягнула вільгаццю. а. абагульнена-асабовы. дыхаю і не магу надыхацца. б. назыўны. ад крадзенага не пасыцееш. в. няпэўна-асабовы. апоўдні падагналі аўтобус. г. пэўна-асабовы. ноч. д. безасабовы. 13. адзначце сказы, у якіх аднародныя члены выдзелены (або не выдзелены) коскамі правільна: бруіцца сярод зыбкіх тарфяных берагоў блізкая рака, ціхая, але вяртлявая. бялявыя, зімовыя хмары нізка навіслі над змярцвелаю зямлёю. хадзіла ў вёскі, на хутары несла моладзі жывое слова праўды. юлька падкінула асколак у руках, нібы ўзважвала яго вартасці, і ціха прамові бярыце кветкі ды ідзіце да абеліска. 14. адзначце сказы, у якіх правільна вызначана сінтаксічная роля выдзеленых слоў: на палессе хутка насоўваўся зацяты ў сваёй маўклівасці вечар, засцілаючы цьмянай посцілкай лес, дальнія і сухое поле (аднародныя дапаўненні). крыштальныя крыніцы, быстрацечныя рэчкі і жвавыя ручаі жывяць-поўняць тваю неўгамонную сілу (аднародныя дзейнікі). кожная пара года
Мотив действительно безыскусен: интеллигент, близорукий книжник, боится упреков в нерасторопности и трусости больше, чем смертельной опасности, он хочет соответствовать меркам старшины, то есть общей мерки долга, тягот, риска. Он хочет быть вровень с другими, иначе ему – стыдно.
После Фишера, в самый разгар боя на переезде гибнут Карпенко и Свист. О себе Карпенко не очень тревожился: он сделает все, что от него потребуется. Это надежный служака, не избалованный жизнью. Его действия в бою предрешены. А смерть Свиста наступила вследствие неравного единоборства с немецким танком: он бросил одну за другой гранаты под гусеницы, но отбежать не успел.
Повесть заканчивается, когда Василий Глечик, самый юный из шестерых, еще жив, но, судя по всему, обречен. Мысль о том чтобы оставить позицию была для него неприемлемой. Нельзя нарушить приказ комбата, его нужно выполнить любой ценой, и, конечно, присяга и долг перед родиной.
Писатель дал почувствовать, как горько, когда обрывается такая чистая и молодая, верующая в добро жизнь. До Глечика донеслись странные печальные звуки. Он увидел, как за исчезающей стаей летел отставший, видно, подбитый журавль; отчаянный крик птицы безудержной тоской захлестнул сердце юноши. Этот журавлиный крик – полная печали и мужества песня прощания с павшими и призывный клич, возвещающий о смертельной опасности, и этот мальчик потрясенно открыл для себя: ему скоро предстоит умереть и ничего изменить нельзя. Он схватил единственную гранату и занял свою последнюю позицию. Без приказа. Хорошо зная, что это конец. Не желая умирать и, не умея выживать любой ценой. Это была героическая позиция.
Герои повести «Журавлиный крик» при всем разнообразии своих характеров схожи в главном. Все они сражаются до конца, своей кровью, своей жизнью обеспечивая организованный отход батальона. Через их трагическую судьбу очень убедительно показывается трагедия первых военных лет и реалистически раскрывается неброское во внешних своих проявлениях мужество солдат, которые в конечном итоге обеспечили нашу победу.