Людзі і жывёлы цесна звязаныя паміж сабой. Жывёлы-гэта нашы сябры. Але чалавецтва часам знішчае іх як для забавы, а часам і дзеля дадатковых матэрыяльных даходаў. З-за гэтага і зніжаюцца папуляцыі розных відаў. Жывёлы трапляюць у Чырвоную кнігу, аказваюцца на мяжы вымірання. Узаемаадносіны паміж чалавекам і жывёламі былі заўсёды. Ужо амаль амаль у кожнага ў доме ёсць які-небудзь гадаванец. Можа гэта котка, сабака можа, а можа папугайчыкаў і гд. Але часам чалавек здраджвае сваіх блізкіх сяброў. Напрыклад, людзі выкідаюць на вуліцу сваіх улюбёнцаў з-за сваіх асабістых праблем. А можа і проста пераправіўся, надакучыў, састарэў. Гэта вельмі жорстка з боку людзей. Бо жывёлы не вінаватыя, што яны вам пераправіліся або знаходзяцца ўжо не ў тым узросце каб пагуляцца. Мы не маем права так здзекліва ставіцца да іх. Бо мы адказваем за тых, за каго ручаемся. Мы павінны адказваць за сваіх гадаванцаў, любіць іх. і ні ў якім выпадку не пазбаўляцца па такім пустым прычынах. Яны таксама жывыя, як і мы. Але чамусьці чалавек уявіў, што можа ўсё і ўсё яму дазволена-гэта зусім не так. Жывёлы і людзі павінны жыць у гармоніі адзін з адным. Але на жаль у наш час мы жывем не ў гармоніі, а ў пастаянных канфліктах. Ды і канфліктам гэта нельга назваць, таму што не жывёлы ваююць з намі, а толькі мы. Галоўнае каб у людзей адкрылася нейкае пачуццё, спачуванне ў адносінах да жывёл. Тады мы зможам жыць дружна.
Зіма ў гэтым годзе прыйшла рана. Ужо ў першай палове лістапада вуліцы замяло снегам, лужыны падмарозіла. Дзеці па дарозе ў школу радасна каталіся па першым пасля лета лёдзе, гулялі ў снежкі, абломвалі ледзяшы. Некаторыя спрабавалі нават ляпіць снегавікоў. Але век восеньскага снегу нядоўгі. Дажджы ды туманы з'ядуць яго за некалькі дзён. Аднак мы не сумуем. Хутка ўжо снежань, тады наступіць сапраўдная зіма: з глыбокімі гурбамі снегу, траскучымі маразамі, завеямі. А там ужо і Новы год. Будзе ў нас яшчэ час атрымаць асалоду ад зімовых радасцяў.
Аднойчы я ишоу да хаты и убачыу што гняздо синички ляжала на зямле. Я тиха падыйшоу да яго и убачыу пценьчыка синицы. Я пагладеу у верх але там не кога не было. Я вырашыу узяць гназдо да хаты. Я узяу гняздо с пценьчыкам и панёс. Кали прынёс яго да хаты я плажыу зназдо с птеньчыкам на стол и уключый настольную лампу каб яму не было холадна. Кали мая мама прыйшла да хаты яна была рада бачыть госця. Потым мы вырайшыли назвать яго и назвали Петя ((:) )). Ён падрастау и ужо лятау па хаце. Наступала восень и Пети як и другим пцицам трэба было адлятаць у цёплыя краи. Я узяу яго у руки, выйшау на двор, папрашчауся з им, и выпустиу. Я быу увераны што Петя прыляциць наведаць яго.
Людзі і жывёлы цесна звязаныя паміж сабой. Жывёлы-гэта нашы сябры. Але чалавецтва часам знішчае іх як для забавы, а часам і дзеля дадатковых матэрыяльных даходаў. З-за гэтага і зніжаюцца папуляцыі розных відаў. Жывёлы трапляюць у Чырвоную кнігу, аказваюцца на мяжы вымірання. Узаемаадносіны паміж чалавекам і жывёламі былі заўсёды. Ужо амаль амаль у кожнага ў доме ёсць які-небудзь гадаванец. Можа гэта котка, сабака можа, а можа папугайчыкаў і гд. Але часам чалавек здраджвае сваіх блізкіх сяброў. Напрыклад, людзі выкідаюць на вуліцу сваіх улюбёнцаў з-за сваіх асабістых праблем. А можа і проста пераправіўся, надакучыў, састарэў. Гэта вельмі жорстка з боку людзей. Бо жывёлы не вінаватыя, што яны вам пераправіліся або знаходзяцца ўжо не ў тым узросце каб пагуляцца. Мы не маем права так здзекліва ставіцца да іх. Бо мы адказваем за тых, за каго ручаемся. Мы павінны адказваць за сваіх гадаванцаў, любіць іх. і ні ў якім выпадку не пазбаўляцца па такім пустым прычынах. Яны таксама жывыя, як і мы. Але чамусьці чалавек уявіў, што можа ўсё і ўсё яму дазволена-гэта зусім не так. Жывёлы і людзі павінны жыць у гармоніі адзін з адным. Але на жаль у наш час мы жывем не ў гармоніі, а ў пастаянных канфліктах. Ды і канфліктам гэта нельга назваць, таму што не жывёлы ваююць з намі, а толькі мы. Галоўнае каб у людзей адкрылася нейкае пачуццё, спачуванне ў адносінах да жывёл. Тады мы зможам жыць дружна.