Радзіма - гэта месца дзе мы нарадзіліся, там дзе жывуць нашы дзядулі і бабулі, мамы і таты. Кожны чалавек любіць радзіму па свойму. Радзіма гэта самае дарагое табе месца на Зямлі. Дзе б ты не быў, хоць у Італіі, цябе цягне назад на радзіму. Для кожнага чалавека рдина займае які той месца ў яго душы. На Зямлі жыве шмат людзей з розных краін. І для кожнага з іх радзіма свая. Я люблю радзіму за яе прыгожае цяперашні, за прыгожую прыроду, за тое, што яна ёсць. У апошні час некаторыя людзі зусім забыліся пра радзіму. Ім зусім абыякава якая яна зараз і якая яна будзе. І я звяртаюся да ўсіх "Беражыце і не забывайце пра радзіму. Бо ў нас яна адна!".Кожны чалавек, з'яўляючыся ў гэтым вялікім і, залішне складаным свеце набывае жыццё, маму і тату, сяброў, грамадскі статус і многае іншае. Адным з самых галоўных набыткаў ў жыцці чалавека з'яўляецца Радзіма. Існуе такі выраз: «У кожнага свая радзіма.» І сапраўды, кожны мерае сваю радзіму па-свойму. Для каго-то радзіма - гэта маленькі свет, які ўзводзяць вакол яго бацькі, для каго-то радзіма - гэта горад, у якім ён жыве і вучыцца, для каго-то радзіма - гэта цэлая краіна, і, можа быць, нават увесь свет . Як бы не мералі радзіму, у кожнага яна адзіная і выдатная! Вішнёвы сад у двары бацькавай хаты, родная школа, у якой ты праводзіш шмат часу атрымліваючы веды і сустракаючыся са сваімі сябрамі і сяброўкамі, лес, у якім ты адпачываеш ў сямейным коле, твая краіна - усё гэта так вабіць і прыцягвае да сябе, нібы нябачны магніт, нараджаючы ў галаве самыя светлыя думкі і пачуцці. Радзіму любяць і ўхваляюць, пра яе пішуць вершы і спяваюць песні, а, знаходзячыся далёка ад яе - тужаць па ёй і чакаюць з ёй сустрэчы. Для кожнага чалавека вельмі важна прысутнасць у яго жыцця радзімы, бо гэта тое самае месца, дзе ён адчувае сябе абароненым і патрэбным, а гэта гуляе немалаважную ролю ў жыцці і станаўленні чалавека, развіцці яго асобы і інтэлектуальных здольнасцяў. Як бы добра ні было чалавеку на чужыне, яму заўсёды абуджае сніцца дом, дзе ён нарадзіўся і вырас, бацькі і сябры. Радзіма заўсёды будзе дзесьці побач, у сэрцы. Калі і існуе рай на зямлі, то ён абавязкова будзе размешчаны там, куды з неймаверным трапятаннем рвецца сэрца, там, дзе прайшлі самыя светлыя і незабыўныя гады - гады дзяцінства. Любоў да радзімы не ўзнікае спантанна, гэта нічым не вытлумачальная пачуццё, якое узгадоўваецца ў нашых сэрцах нашымі бацькамі і намі самімі пачынаючы з самага ранняга дзяцінства.
1) З другога боку, на поўнач, балоты крыху адступалі, дорачы людзям пясчанае поле. (адасобленай акалічнасцю) 2) Людзі заўсёды чым-небудзь былі заняты: уранку і ўвечары, летам і зімою, у хаце, на двары, у полі, на балоце, у лесе... (аднароднымі членамі) 3) На пустой вуліцы, з торбай цераз плячо, ніжучы босымі нагамі цёмны след на падбеленай расой траве, ішоў, размахваў доўгай вераўчанай пугай яшчэ санлівы хлопец-пастух. (адасобленай акалічнасцю і аднароднымі членамі) 4) Журавель варухнуўся, падаўся вочапам да вады, задаволена, радасна зарыпеў. (аднароднымі членамі) 5) Набраўшы вады, дзяўчына ўжо звыкла намерылася пацягнуць вочап і раптам адумалася, аслабіла рукі. (адасобленай акалічнасцю і аднароднымі членамі) 6) Дзяўчына заспяшалася, хутчэй зняла вядро з вочапа і, разліваючы на пясок ваду, падалася к хаце... (аднароднымі членамі і адасобленай акалічнасцю) 7) Поблізу яго, прывязаны да плота, стаяў нязграбны галавасты конь, ляніва штосьці шукаў у траве... (адасобленым азначэннем і аднароднымі членамі) 8) Вась, вазьмі мяне з сабою! (звароткам) 9) Маці падабрала даматканую сваю спадніцу і звычна села на калёсы, спусціўшы з драбінак босыя парэпаныя ногі. (аднароднымі членамі і адасобленай акалічнасцю) 10) Валодзька, здаецца, нічога не хацеў слухацца: ні матчыных добрых слоў, ні дзедавай строгасці, ні братавай пагрозы пугай. (аднароднымі членамі і пабочным словам)
На Зямлі жыве шмат людзей з розных краін. І для кожнага з іх радзіма свая.
Я люблю радзіму за яе прыгожае цяперашні, за прыгожую прыроду, за тое, што яна ёсць. У апошні час некаторыя людзі зусім забыліся пра радзіму. Ім зусім абыякава якая яна зараз і якая яна будзе. І я звяртаюся да ўсіх "Беражыце і не забывайце пра радзіму. Бо ў нас яна адна!".Кожны чалавек, з'яўляючыся ў гэтым вялікім і, залішне складаным свеце набывае жыццё, маму і тату, сяброў, грамадскі статус і многае іншае. Адным з самых галоўных набыткаў ў жыцці чалавека з'яўляецца Радзіма.
Існуе такі выраз: «У кожнага свая радзіма.» І сапраўды, кожны мерае сваю радзіму па-свойму. Для каго-то радзіма - гэта маленькі свет, які ўзводзяць вакол яго бацькі, для каго-то радзіма - гэта горад, у якім ён жыве і вучыцца, для каго-то радзіма - гэта цэлая краіна, і, можа быць, нават увесь свет . Як бы не мералі радзіму, у кожнага яна адзіная і выдатная! Вішнёвы сад у двары бацькавай хаты, родная школа, у якой ты праводзіш шмат часу атрымліваючы веды і сустракаючыся са сваімі сябрамі і сяброўкамі, лес, у якім ты адпачываеш ў сямейным коле, твая краіна - усё гэта так вабіць і прыцягвае да сябе, нібы нябачны магніт, нараджаючы ў галаве самыя светлыя думкі і пачуцці. Радзіму любяць і ўхваляюць, пра яе пішуць вершы і спяваюць песні, а, знаходзячыся далёка ад яе - тужаць па ёй і чакаюць з ёй сустрэчы. Для кожнага чалавека вельмі важна прысутнасць у яго жыцця радзімы, бо гэта тое самае месца, дзе ён адчувае сябе абароненым і патрэбным, а гэта гуляе немалаважную ролю ў жыцці і станаўленні чалавека, развіцці яго асобы і інтэлектуальных здольнасцяў. Як бы добра ні было чалавеку на чужыне, яму заўсёды абуджае сніцца дом, дзе ён нарадзіўся і вырас, бацькі і сябры. Радзіма заўсёды будзе дзесьці побач, у сэрцы. Калі і існуе рай на зямлі, то ён абавязкова будзе размешчаны там, куды з неймаверным трапятаннем рвецца сэрца, там, дзе прайшлі самыя светлыя і незабыўныя гады - гады дзяцінства. Любоў да радзімы не ўзнікае спантанна, гэта нічым не вытлумачальная пачуццё, якое узгадоўваецца ў нашых сэрцах нашымі бацькамі і намі самімі пачынаючы з самага ранняга дзяцінства.