У свеце чалавек не адзінокі, яго акружаць іншыя людзі. Ёсць бацькі, якія аб ім клапоцяцца, сваякі, браты і сёстры. А яшчэ ў чалавека ёсць сябры. І як выдатна, калі яны сапраўдныя!
Каго ж можна назваць сапраўдным сябрам? Я лічу, што гэта чалавек, які заўсёды гатовы прыйсці табе на дапамогу, выручыць з любой бяды. Нездарма народная мудрасць абвяшчае: “Сябар пазнаецца ў бядзе”. Але я лічу, што сябар пазнаецца яшчэ і ў радасці. Сапраўдны сябар можа шчыра парадавацца тваім поспехам, дасягненням. Ён ніколі не будзе зайздросціць, бо зайздрасць – гэта вельмі дрэннае якасць характару. Зайздрасць не толькі разбурае самога чалавека, але і робіць балюча людзям, якія яго атачаюць.
Я перакананы, што сапраўдная сяброўства можа быць толькі паміж роўнымі людзьмі. Гэта зусім не азначае, што ў іх павінна быць аднолькавая колькасць матэрыяльных даброт. Я кажу аб тым, што ў сяброўстве няма месца суперніцтва. Сапраўдны сябар заўседы паважае тваё меркаванне. Вядома ж, ён не павінен падзяляць усе твае погляды, бо кожны чалавек мае права на ўласны пункт гледжання.
Мне здаецца, што сапраўдны сябар гэта той, хто можа адкрыта паказаць на твае недахопы, дапамагчы ад іх пазбавіцца. Сапраўдных сяброў не бывае шмат. Народная мудрасць гаворыць: “Няма сябра – шукай, а знайшоў – беражы”. Здараецца так, што за ўсе жыццё чалавек не знаходзіць сапраўдных сяброў. Я думаю, што вінаваты ён сам. Сябраваць трэба вучыцца з самага дзяцінства. Сяброўства – бясцэнная рэч на зямлі, яе нельга купіць, яе можна зарабіць сіламі сваей душы.
Мая жыцце толькі пачынаецца. У мяне, вядома ж, ёсць знаемыя, з якімі я маю зносіны, але сапраўдны сябар ўсяго адзін. Яго клічуць Ілля. На жаль, ён пераехаў жыць у іншы горад, як гэта часта здараецца ў сем’ях вайскоўцаў. Але хоць мы далёка адзін ад аднаго, мы працягваем размаўляць. Бо для сапраўднага сяброўства няма межаў часу і прасторы, яно жыве ў нашым серцы. Каб не было сапраўднага сяброўства, то ва ўсім свеце панавалі пагром і вайна. Але сапраўднае сяброўства ў цяперашні час рэдкая з’ява. Можна здавацца лепшым сябрам, але не быць ім. Сапраўднае сяброўства – гэта, перш за ўсе, упэўненасць у тым, што чалавек, якога ты лічыш сваім сябрам, не пакіне і не здрадзіць ў цяжкую хвіліну, будзе трымаць у таямніцы тое, што ты яму сказаў. Вось гэта самае галоўнае ў сапраўдным сяброўстве для мяне! Сапраўдны сябар ніколі не параіць нічога дрэннага, і будзе старацца зрабіць усе, каб табе было лепей.
Так, на зямлі заўсёды знойдзецца той, каго можна будзе назваць сапраўдным сябрам. На ўсей працягласці твайго жыцця вы разам будзеце пераадольваць цяжкія перашкоды на вашым шляху, будзеце ўсе рабіць разам. Сапраўдны сябар – гэта назаўсёды, каб ні здарылася! Нават калі вас разлучыць лёс, то на сэрцы застануцца прыемныя ўспаміны аб гэтым чалавеку!
Наступила золотая осень. Небо стало более тусклым, в воздухе появился свежий запах. Хотя он еще теплый, но уже не такой, как летом. Все говорит о том, что природа, спустя пару месяцев, погрузится в безмятежный зимний сон. Ночи становятся длиннее, а дни короче. Все чаще и чаще в небе видны стаи перелетных птиц, которые направляются в теплые края. Все, что происходит, навевает некоторую грусть, ведь тихое "умирание" природы почему-то всегда напоминает о том, что человеческая жизнь тоже конечна.Несмотря на это, многие писатели и художники ждали это время года, они открыто любовались им. Почему? Тихая безмятежность, буйство красок, неповторимые ароматы - все это привлекало таких мастеров, как Пушкин, Левитан, Тютчев. "Очей очарованье" - так назвал осень Александр Сергеевич Пушкин. С ним трудно не согласиться, ведь осенью и правда очень красиво. Но что же, помимо красоты, может привлечь внимание? Именно сейчас, когда природа засыпает, на ум приходят самые поразительные мечты, фантазии и мысли. Возможно, они не такие яркие и позитивные, как весной, зато более философские и глубокие. Для многих очередная осень - это повод для поступков, жизненных изменений, ведь практически сразу за ней следует новый год. Для других осень - это возможность осмыслить все то, что было до, проанализировать свою жизнь, покопаться в себе, что-то исправить.Листья на деревьях из ярко-зеленых становятся сначала бледными, потом постепенно желтеют. Особенно красиво в осеннем лесу, где растут разные виды деревьев. Тогда красок море: от ярко-желтого до темно-бурого. На осинках горят тысячами огней красные дрожащие листья, а на кленах - резные яркие звезды, как будто только что сорвавшиеся с неба. Очень легко и приятно отдыхать на мягком ковре из упавшей листвы, который нам щедро дарует природа. Небо практически всегда серое, оно будто опускается ниже. Но когда выдастся ясный день, то деревья на фоне голубого солнечного неба выглядят еще красивее.Самая прекрасная осенняя пора - бабье лето. Воздух становится еще прозрачнее, еще чище. Кажется, что мир вдруг снова пробудился, но это лишь кратковременное явление. Поэтому в бабье лето обязательно нужно совершать прогулки на воздухе. Легкий ветерок приносит паутину, которая прилипает к лицу, но почему-то это совсем не мешает, а наоборот, даже кажется приятным.Безусловно, кто-то скажет, что осенью грязно, сыро и холодно. Однако если задуматься, то непременно можно найти массу плюсов в этом времени года. Кто-то любит гулять, кому-то нравится рисовать осень, собирать урожай, готовиться к зиме.