асилий Быков – народный писатель Беларуси. Родился 19 июня 1924 года в деревне Бычки Ушачского района Витебской области. Все его произведения проникнуты темой войны. О войне В. Быков знал не понаслышке. Война застала Быкова на Украине: вначале копал окопы, затем 17-летним добровольцем отступал с армией .Участвовал в боях за Кривой Рог, Александрию, Знаменку. Во время Кировоградской операции был ранен в ногу и живот. В начале 1944 года три месяца находился в госпитале. Затем участвовал в Ясско-Кишинёвской операции, освобождении Румынии. С действующей армией по Болгарии, Венгрии, Югославии, Австрии Василий Быков всю войну. Особенностью его произведений является то, что он показывает нам войну такой, какая она есть– в страданиях и крови.Быков показывал всю горечь и жестокость войны, и всю правду. В его произведениях люди поставлены в крайне сложные условия. Человеку приходится совершать моральный, нравственный выбор, полагаясь лишь на свою совесть. Каждый выбирает свою дорогу на свой страх и риск. Именно поэтому бескомпромиссность прозы Быкова стала причиной нападок советской критики, которая обвиняла писателя в очернении советского строя. Все его произведения проникнуты напряжением, реалистичностью. Они обращены к переживаниям конкретного человека. Повесть «Жураўліны крык» вышла в 1959 году. Как говорят критики, в ней четко отражены глубокий психологизм и отражение войны в судьбах конкретных героев. 1941 год. Пятеро наших солдат во главе со старшиною Карпенко должны перекрыть чугунный переезд и держать его сутки, чтобы прикрыть отступление батальона.
Адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў Ян Баршчэўскі. Вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях". Яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх скаладаюць аповеды падарожнікаў у доме шляхціца Завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. Усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя.
Найбольш цікавыя апавяданні "Плачка" і "Сын Буры". "Плачка" - адно з самых незвычайных апавяданняў кнігі. У гэтай гісторыі апісваецца незвычайная прыгожая кабета, якая з'яўляецца ў пакінутых дамах, у пустых касцёлах і на руінах. На яе вачах заўсёды блішчэлі слёзы, з-за таго людзі называлі яе Плачкай. Вобраз Плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўныя каштоўнасці. Яна плача, бо іх, каштоўнасці, не бачаць, не разумеюць, ганяюцца за ўяўным, несапраўдным.
У апавяданні "Сын Буры" сляпы Францішак расказвае пра сваю сустрэчу з дзіўным пілігрымам, які назваў сябе Сынам Буры. У час буры гэты чалавек не хаваўся ад дажджу і ветру. Сын Буры расказаў, як некалі каля беднай хаціны сваіх бацькоў спаткаў Плачку, апранутую ў сукенку вясёлкавых колераў і з кветкамі на галаве. Плачка паказала юнаку далёкі свет, над якім пад аблакамі кружылі арлы. Хлопе вырашыў пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часу блукае па зямлі. Сын Буры - чалавек, апантаны вечнай прагай творчасці, пошуку ісціны, пазнання, дзеяння.
Вобразы Плачкі і Сына Буры арыгінальны і не сустракаюцца ў іншых славянскіх літаратурах. Кніга "Шляхціц Завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. Але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.