1) Сёння на уроку мы закончылi вывучэнне аповесцi Васiля Быкава «Жураўлiны крык» . Гэтая аповесць, як i iншыя творы Быкава, што я прачытаў, — пра вайну. Апiсання ваенных дзеянняў у творы не шмат, больш старонак адведзена апiсанню настрою i стану герояў, iх успамiнам i перажыванням. З усiх салдат, якiя засталiся на пераездзе затрымлiваць ворага, мне найбольш спадабаўся Свiст. Вясёлы i знаходлiвы, Вiцька дапамагаў воiнам забыцца пра тое, што iх, магчыма, чакае смерць. Яго жарты падымалi ў салдат настрой. Вiцька Свiст сам вельмi шчодры чалавек i не любiць скупых.
2) Нядаўна я прачытаў аповесць Васіля Уладзіміравіча "Жураўліны крык". Гэтая аповесць аб суровых днях... Яна была напісаная Быкавым у 1959 годзе, калі пісьменнік жыў у нашым горадзе Гродна. З гэтага твора пачынаецца Быкаў-пісьменнік.
Што такое подзвіг? У чым сутнасць гераізму? На гэтыя пытанні дае адказ пісьменнік у аповесці "Жураўліны крык".
Шасцёра салдат на чале са старшыной Карпенка павінны пратрымацца суткі на скрыжаванні шашы і чыгункі, каб абяскроўленыя полк змог замацавацца на новых пазіцыях. Салдаты - вельмі розныя, зусім не падобныя адзін на аднаго людзі. У кожнага свой характар, свае адносіны да жыцця, сваё мінулае.
У аповесці "Жураўліны крык" Быкаў піша пра тое, пра што ў той час казалі шэптам! А шматлікія беларускія пісьменнікі наогул не пісалі. Ім не хапала мужнасці, каб сказаць, што на вайне былі смяротнікі, якi загадваў цаной жыцця спыняць фашыстаў. Пра гэта - "Жураўліны крык". Аб воінскім гонару і антыгуманных рашэннях камандавання. Аб маладых і не вельмі людзей, якім так хацелася жыць. Пра людзей, запісаных у лагер "ворагаў народа" (Віцька Свіст, Пшанічны), якія гінуць 1 героем, а другі - здраднікам. Аб маладым, зялёным Глечык, падобным на падбітага, параненага жураўля, які, выбіваючыся з сіл, імкнецца дагнаць жураўліны клін і не можа. Складаная і жорсткая гэтая вайна.
Гераізм ў Быкава - гэта праява высокага чалавечага духу. Вобраз салдата ў аповесці "Жураўліны крык" паказаны Быкавым на фоне суровага і трагічнага сорак першага года, самага цяжкага года вайны, калі найбольш востра стаяла пытанне не толькі пра мільёны чалавечых жыццяў, але і пра лёс Радзімы, яе будучыні.
Паставіўшы сябе на месца самага маладога салдата, Глечыкаў, я падумаў пра тое, колькі адвагі і мужнасці трэба было мець, каб выстаяць да канца і не здрыгануцца. Дзякуючы такім салдатам, мы сёння жывем, ходзім у школу і марым пра будучыню.
3) Прынцып арганізацыі аповесці «Жураўліны крык» абумоўлены мэтай — прааналізаваць матывы паводзін людзей, гераізму і баязлівасці, ваганні паміж абавязкам і страхам. У аповесці, якая складаецца з кіраўнікоў-навел, прысвечаных кожнаму з персанажаў, раскрываецца супярэчлівасць, складанасць унутранага жыцця Пшанічнага, Глечыка, Фішэра. Прасторава-часавыя межы аповесці «размыкаюцца» адступленнямі ў мінулае герояў, у даваеннае жыццё. Ва ўспамінах адкрываецца «гісторыя» характару, яго фарміраванне….
«Ім, — піша Быкаў, — хацелася толькі аднаго — дажыць да канца вайны. Толькі б перамагчы фашызм, дачакацца перамогі, убачыць хоць бы адзін мірны дзень без агню і крыві, і болей, здаецца, нічога б не трэба было. Яны былі згодныя на любую працу, на самае сціплае месца ў жыцці, ім усюды быў бы жаданы спакой пасля таго пекла, якое яны перажылі на фронце».
Пад ціскам абставінаў не ўсе людзі здольныя вытрымаць абстаноўку, але гэтыя людзі ўнутрана гатовыя да здрады і баязлівасці.
Такія людзі свядома здзяйсняюць здраду, але ў той жа час не пазбаўленыя жалю…
У канчатковым выніку толькі ў барацьбе да чалавека прыходзяць поспех і перамога над сабой. Яшчэ раз хочацца падкрэсліць, што ў апісанні чалавека на вайне пісьменнік пазбягае аднабаковага малюнка: бо чалавек пастаянна змяняецца, праяўляе то адны, то іншыя якасці. Усе героі быкавскіх аповесцяў, вельмі розныя па характары, узросце, тэмпераменту, аб’яднаныя адным: пачуццем гонару, адчуваннем таго, што яны выконваюць свой воінскі абавязак, уменьнем браць на сябе адказнасць у цяжкіх жыццевых сітуацыях. Самы галоўны подзвіг гэтых людзей — гэта перамога над сабой, над сваей стомленасцю і болем, якая і есць самы галоўны залог духоўнай крэпасці чалавека.
Адзенне
Транскрипция: [а́дз'ин':э]
Количество слогов: а - дзе - нне
а - а́ - гласный, ударный
д - д - согласный, звонкий парный
з - з' - согласный, мягкий, звонкий парный
е - и - гласный, безударный
н - -
н - н': - согласный, мягкий, звонкий непарный, сонорный
е - э - гласный, безударный
Сшыць
Транскрипция: [ш:ыц]
Количество слогов: сшыць
с - -
ш - ш: - согласный, глухой парный, твёрдый непарный, шипящий
ы - ы - гласный, безударный
ц - ц - согласный, глухой непарный, твёрдый непарный
ь - -
Транскрипция слова: [п’эн’]
п — [п’] — согласный, глухой парный, мягкий (парный)
е — [э] — гласный, ударный
н — [н’] — согласный, звонкий непарный, сонорный (всегда звонкий), мягкий (парный)
ь — не обозначает звука