Добры вечар!Паважаныя земляки.У мяне да Вас наступнае пытання
Чаму вы сураецеся роднай мовы.??
Я нарадзилася у Барановичах.Але душа мяне клича у веску.Я вельми люблю вясковыя традыцыи. Люблю,что праз час незагубоена культура Столинскага района.Люблю кали у недзелю жанчыны раницаю апранаюцца у самыя лепшыя сукенку и идуць да церквы.А у вечары сбираюцца каля плоту и спиваюць народныя пясне.кожны год за захапленнем духа я чакаю свой отпуск как хутчэй паехаць у веску.Кали на прыпынку Гарынь выхожу с поязда,то у мяне с душы рвуцца словы:ну вось я и дома.тут пакой маей душы.Быццам душа спявае,кали я прыжжаю, а усе суседзи рады мяне бачыць.Рай иснуе на зямли.
А кали я вяртаюся у Барановичы,то кали тольки вымаулю слова на вясковай мове:то усе адразу кажуць.:не позорь меня.,и нават мая маци,сураецца роднай мовы.
Осталась тольки мая бабуля, яна заужды любиць пагаварыць на роднай мове.
ТАК вось.Что-ж здарылась,Чаму мы забываям и сураемся нашых традыцыий и нашага уклада?Что ж мы пакинем нашым нашчадкам,для их гэта будзе як праклен.
В саду много цветов: ромашки, розы, лилии, тюльпаны, астры, гладиолусы - все виды невозможно сосчитать.