Віктар Карамазаў "Дзяльба кабанчыка"Героі: Сцяпан, маці, Лёнік, Віця, Ёська, Ганна, Ніна, Коля, Волька, Андрэйка, Вера.Тэма, праблема: я думаю аўтар хацеў паказаць што маці будзе заўсёды любіць сваіх дзяцей аднолькава і будзе старацца зрабіць для іх усё самае лепшае.Кароткі змест: У маці былі дзеці. Яна іх расціла, вучыла, але калі яны выраслі, яны забыліся што яна для іх зрабіла. І цяпер толькі калі маці сказала што будзе рэзаць кабанчыка да яе прыехалі дзеці. Калі ўсе палучылі сваю частку яны раз'ехаліся нічога не пакінуўшы маці. І з ёй астаўся толькі Сцяпан каб памагчы ёй па хазяйстве.
- Прывітанне! Можна з табою пазнаёміцца? - Канешне! Мяне Света завуць. А цябе? - А мяне Алесь. - Прыгожае імя. - Мяне назвалі ў гонар дзядулі, які загінуў у час Вялікай Айчыннай вайны. - Эх, а мяне ў гонар гераіні любімага матулінага рамана. - У цябе таксама прыгожае імя. Вельмі мілагучнае. - Дзякуй! Алесь, а ты з нашай школы? - Не. Але з верасня пайду туды. Мы толькі што пераехалі ў гэты раён. - Выдатна! Зможам часта сустракацца. - Света, было вельмі прыемна з табою пазнаёміцца. На жаль, трэба бегчы, бо спазнюся да рэпетытара. Дай мне свой нумар. Я табе пазваню. - Пішы: 333-44-66. - Запісаў. Пазваню абавязкова. - Буду чакаць. Да пабачэння! - Да пабачэння!
- Прывітанне! Мы, здаецца, не знаёмыя. Мяне Саша завуць. - Прывітанне! А мяне Лена. Прыемна пазнаёміцца. - Мне таксама. Як табе свята? - Весела. Але я не вельмі люблю шум, таму мне тут няўтульна. - Тады навошта ты сюды прыйшла? На такіх святах ціха не бывае. - Не хацела крыўдзіць сяброў. - Ты, мабыць, не з Мінску. Тут усе звыклыя да шуму. - Са Слуцку. Але справа не ў гэтым. Ад моцнага шуму ў мяне пачынае балець галава. Думаю, зараз ужо можна ісці адсюль. У самы разгар святкавання ніхто і не заўважыць. - Хочаш, я правяду цябе да дому? Зможам пазнаёміцца бліжэй. - Канешне, буду рада. - Тады я пайшоў за курткаю. - Добра, чакаю цябе каля дзвярэй.
неочень знаю не уверен