Мая любімая тэлеперадача - гэта "Поле Цудаў". Туды прыязджаюць людзі з розных гарадоў і раёнаў Расіі і не толькі. Людзі адгадваць словы і выйграюць прызы. Напрыклад, машыны, паездкі, экскурсіі куды-небудзь. Вядучы "Поле Цудаў" - Леанід Якубовіч. Я мару трапіць на гэтую тэлеперадачу і што-небудзь выйграць.
Мне пашанцавала нарадзіцца ў адным з самых маладых і прыгожых гарадоў Беларусі - у Салігорску. Пра яго я і хачу Вам расказаць. У гэтым годзе майму роднаму гораду спаўняецца 58 гадоў. Для горада гэта зусім не вялікі ўзрост. Салігорск яшчэ расце і развіваецца, аб чым сведчаць шматлікія будоўлі, новыя мікрараёны, жылыя дамы, школы, дзіцячыя сады і супермаркеты. Салігорск - невялікі горад. Яго плошча - ўсяго пятнаццаць кіламетраў квадратных. У той жа час, гэта другі па колькасці насельніцтва горад Мінскай вобласці. Салігорск - густанаселены горад. Новых жыхароў сюды прыцягваюць кар'ерныя магчымасці, развітая інфраструктура, прыгажосць горада. Салігорск з'яўляецца раённым цэнтрам. Ён размешчаны на рацэ Случ. На яе берагах ёсць абсталяваныя месцы для адпачынку. Побач з горадам знаходзіцца Салігорскае вадасховішча. У горадзе ёсць лесапаркавая зона, дзе мясцовыя жыхары з задавальненнем збіраюць грыбы і ягады. На жаль, у апошні час усё большая частка лесапаркавай зоны высякаецца, каб даць месца пашырацца гораду. Мабыць, хутка апошні буйны зялёны куток знікне назаўсёды. Але пакуль што, ў параўнанні з іншымі гарадамі Беларусі, Салігорск - зялёны горад. Тут мноства дрэў, газонаў, кветнікаў. Вясной і летам ад усяго гэтага проста немагчыма адвесці погляд. Экалагічную абстаноўку ў горадзе псуюць размешчаныя вакол калійныя камбінаты, дзякуючы якім і ўзнік Салігорск. Аднак там пастаянна ўкараняюцца найноўшыя тэхналагічныя распрацоўкі, якія зніжаюць колькасць шкодных выкідаў у паветра і дазваляюць бяспечна жыць у горадзе. Салігорск з'яўляецца прамысловым горадам. Тут знаходзяцца такія вядомыя не толькі на тэрыторыі Беларусі, але і за мяжой буйныя прадпрыемствы, як "Беларуськалій", "Калінка", "Купалінка", "Пасат". У нашым горадзе ёсць, дзе добра правесці вольны час. У Салігорску ёсць свой кінатэатр, палац культуры, музей, бібліятэкі. Ёсць тут і рэстараны, бары, клубы і кафетэрыі. На мой погляд, гораду не хапае яшчэ адной паліклінікі. Наша адзіная паліклініка абслугоўвае больш за сто тысяч насельніцтва горада, а таксама насельніцтва ўсяго раёна. Таму там вельмі вялікія чэргі, а да спецыялістаў практычна немагчыма трапіць. На жаль, замест таго, каб пабудаваць другую паліклініку, у горадзе ўзводзяцца чарговыя супермаркеты і забаўляльныя цэнтры. Але я ўсё роўна люблю свой горад і не прамяняў бы яго ні на які іншы.
Мой друг, Артём, с которым мы познакомились еще в детском саду, - полная мне противоположность. Сейчас ему десять лет. Худенький, с большими задумчивыми голубыми глазами, он всегда аккуратно и со вкусом одет. Еще Артём увлекается лыжным спортом, любит играть на гитаре и в футбол. Артём - отличник. Он очень отзывчивый, и я всегда на него могу положиться. Он очень хороший друг. В жизни таких друзей очень мало. Артем много читает, и знает, кажется, все на свете. С ним интересно. А еще у него есть удивительная черта: потребность делиться всем, что он узнал. Если начнет рассказывать - заслушаешься. Мы любим радоваться вместе, но не жаловаться друг другу на неудачи. Иногда мы ходим на рыбалку. На рыбалке мы ловим щук и окуней. С Артемом мы живём очень дружно.Он с удовольствием слушает рассказы о моих спортивных делах, может оставить все свои заботы и поехать со мной на стадион посмотреть футбольный матч. Мне легче и веселее живется рядом с моим другом! Я очень дорожу нашей дружбой.
