Я ахвотна гляджу фільмы многіх жанраў: камедыі, трылеры, дэтэктывы. Але больш за ўсё мне падабаюцца меладрамы. У фільмах гэтага жанру больш за ўсё эмацыйнасці і пачуццяў, якіх часам не хапае ў жыцці. Мой любімы фільм называецца «Спяшайся кахаць». Па жанры гэта меладрама. Фільм блізкі мне яшчэ і тым, што ў ім распавядаецца пра жыццё школьнікаў, такіх жа, як і мы. Жыццё старшакласніка — няпростая штука. У ім шмат трывог, страхаў, незразумеласцяў. Але бывае так, што на долю падлетка выпадаюць такія выпрабаванні, якія не пад сілу вынесці нават даросламу. Вось і галоўная гераіня фільма «Спяшайся кахаць» зведала такое выпрабаванне. Яна невылечна хворая і ведае, што хутка памрэ. Больш пра гэта не ведае ніхто, акрамя яе бацькі-святара. Для астатніх яна звычайная дзяўчынка, занадта сціплая, што тлумачыцца прафесіяй бацькі, добра вучыцца і ўдзельнічае ў грамадскім жыцці. Другі галоўны герой — яе поўная супрацьлегласць. Ён цалкам не хоча вучыцца, лічыць грамадскае жыццё школы нявартай сваёй увагі, водзіцца з дрэннымі кампаніямі. Пасля чарговай выхадкі яго караюць тым, што абавязваюць прыняць удзел у школьным спектаклі. Ён вымушаны пагадзіцца, каб яго не выгналі з школы. Менавіта там героі і знаёмяцца. Так атрымліваецца, што ім абодвум дастаюцца галоўныя ролі. І калі для гераіні гэта ніякіх праблем не складае, то герою прыходзіцца несалодка. Добра, што яна прыходзіць яму на выручку. Спачатку героі не занадта ладзяць. Ён лічыць яе сіняй панчохай. Яна яго — хуліганам. Але паступова яны пазнаюць адзін аднаго ўсё лепш і лепш і ўлюбляюцца. Страшным ударам стала для нашага героя навіна, што яго каханая памірае. Але ён вытрымлівае гэтае выпрабаванне, і вырашае выканаць яе галоўную мару: яны вянчаюцца ў царкве. Калі галоўная гераіня ў канцы фільма памерла, мне на вочы навярнуліся слёзы. Я быў уражаны мужнасці яе бацькі і каханага, якія годна прынялі гэтую страту. «Спяшайся кахаць» — самы кранальны і глыбокі фільм з тых, што я глядзеў. Ён закранае самыя глыбокія струны душы. Абавязкова паглядзіце яго.
Скінуўшы зімнія чары,
Шэпчуцца явар з калінаю
Ў сумнай даліне над ярам.
Лісцікі зеленяй хваляцца
Небу панятлівай мовай:
Росамі мыюцца раніцай,
Песцяцца сонцам паўднёвым.
Захадам модлы пакорныя
З маткай-зямлёй адпраўляюць;
Тайна у ночаньку чорную
Месяца, зор выглядаюць.
Слухаюць смехаў русалчыных,
Лопату крылляў начніцы,
Ветру павеваў ап'янчаных,
Плюскату шклістай крыніцы.
Чуецца музыка дзіўная
Ў повесцях сонных імшараў...
Цешыцца явар з калінаю,
Скінуўшы зімнія чары.
Читать полностью: http://soneyka.ru/vershy/yavar-i-kalina