У горадзе маім шмат розных вуліц: і вялікія, і маленькія, і шырокія, і вузкія, з высокімі дамамі, і не вельмі, але родная мне вуліца толькі адна.
Гісторыю з'яўлення свайго двара я не ведаю, мае бацькі жылі ў іншым горадзе (раёне), але я ведаю мноства падзей, якія адбываліся на маёй вуліцы, ведаю кожнае дрэва, кожны зацішны куток, куды можна схавацца падчас гульні ў хованкі. Я ведаю практычна ўсіх дзяцей свайго двара. Разам мы часта ладзім розныя спаборніцтвы, гуляем, жартуем, размаўляем.
Я люблю сваю вуліцу ў любы час года. Вясной на дрэвах расцвітае бэз, ад гэтага ўсе вакол прамакаецца прыемным водарам кветак. Улетку ўвесь двор становіцца падобным на мурашнік, таму што на вуліцы з'яўляецца шмат людзей, так як усе жыхары выходзяць пагрэцца на сонейку. Увосень двор афарбоўваецца ва ўсе адценні чырвонага і жоўтага, становіцца незвычайна прыгожа. Зімой усё засынае і вакол становіцца ціха.
что именно нужно сделать с этим высказыванием? если ничего, то брэнли я думаю, не для этого.