Людзі моўчкі слухалі жаваранкаву песню, што ўслаўляла веліч і радасць жыцця.
Гэта складаны злучнікавы сказ, які складаецца з двух частак. Часткі звязаны паміж сабой злучнікам - што і інтанацыяй. Часткі аддзяляюцца коскай перад злучнікам што. У першай частцы граматычная аснова людзі (дзейнік) слухалі (выказнік), у другой частцы граматычная аснова - усляўляла (выказнік). Па мэце выказвання сказ апавядальны. Па інтанацыі сказ апавядальны. Па будове сказ развіты - у ім ёсць даданыя члены сказа - слухалі (як?) моўчкі (акалічнасць), слухалі (што?) песню (дапаўненне), песню (чыю?) жаваранкаву (азначэнне), услаўляла (што?) веліч і радасць (дапаўненне), веліч і адасць (чаго?) жыцця (дапаўненне).
РЫГОР БАРАДУЛIН -- таленавiты паэт. Ен рана заявiў аб сабе звонкiм словам. Барадулiн, як паэт, пачынаўся з кнiжкi "Маладзiк над стэпам". Паэзiя Рыгора Барадулiна -- паэзiя любвi да чысцiнi вясковага жыцця. Паэзiя сына вескi. У сваiх вершах ен раскрыў высакародныя маральна-этiчныя прынцыпы вясковага жыцця. Жыццевае крэда паэта-гуманiста, дзе былi зроблены першыя крокi па зямлi, дзе так доўга стаяла матчына хата, зроблен. у пасляваенныя гады жаночымi рукамi –. Гэта першая тэма яго паэзii. Другая тэма паэзii Рыгора Барадулiна - пейзажная лiрыка. Паэт, стараючыся раскрыць жывую душу прыроды, пастаянна параўноўвае яе з чалавечай душой, праводзiць паралель памiж жывым i нежывым. Прырода паўстае ў яго вершах нейкай незвычайнай, загадковай. У гэтых вершах праявiлася майстэрства паэта маляваць словам. Тэма Радзiмы i бацкаўшчыны - галоўнае ў творчасцi Рыгора Барадулiна, яна праходзiць праз усе яго зборнiкi. «МАЯ БАЦЬКАЎШЧЫНА» i т. д. Рыгор Барадулiн адным з першых у беларускай паэзii адгукнуўся на трагедыю Чарнобыля. Голас ЛЕАНIДА ГАЛУБОВIЧА адразу загучау ў лiтаратуры таленавiта i па-мастацку важка. Яго першая кнiга "Таёмнасць агню» стала падзеяй лiтаратурнага года (1984). Крытыкi i старэйшыя пiсьменнiкi шчыра вiталi з'яўлене паэта, адзначаючы яго развiтую паэтычную культуру верша. Леанiд Галубовiч па складу таленту лiрычны паэт. У "Таемнасцi агню” «перад намi шырока разгарнуся свет чалавечых пачуццяу i перажыванняу, шчырых сумленняў i прызнанняў. Вельмi натуральна, арганiчна, асбiста прагучауў яго верш "Паэзiя", у якiм паэт дзелiцца з намi сваiм душэўным вопытам, унутранымi думкамi, перажываннямi. Адносiны да паэзii ў Леанiда Галубовiча вызначаюцца маральнай чысцiней i трываласцю поглядаў, глыбокай асэнсаванасцю свайго "я” у паэтычнам свеце. Паэт ва усiм давяраецца жыццеваму i працоўнаму вопыту.
Кніга адкрывае свет.У кнізе святло, яно патрэбна ўсім.Кніга — маленькае аконца, праз яго ўвесь свет відзён.Дзе ёсць розум, там павінна быць і кніга.Дзе розумам не дайду, дык у кніжцы знайду. Не штука — навука, а штука — розум.Красата прыглядзіцца, а розум прыгадзіцца.Лепш разумным нагам пакланіцца, як дурной галаве.Маўчы, дурань, разумнейшы будзеш.На навуку грошай не шкадуй.Навука вочы адчыняе.Навука — не піва, у рот не ўвальеш.Мудрым ніхто не нарадзіўся, але навучыўся.Навука ў лес не вядзе, а з лесу выводзіць.Не кажы — «ня ўмею», а кажы — «навучуся».Хто веды мае, той мур зламае.На тое і навука, каб была мука. Жаданая праца — як сонца ўзыход.Хто рабіць бярэцца, той і вучыцца.Дружная праца — крыніца багацця.Не таму слава, хто на язык лёгкі, а таму, хто ў справе стойкі.Святочнаму дню — святочная праца.Праца нікому не ганьбіць.І поле герояў родзіць.Добра працуеш — павагу маеш.
Гэта складаны злучнікавы сказ, які складаецца з двух частак. Часткі звязаны паміж сабой злучнікам - што і інтанацыяй. Часткі аддзяляюцца коскай перад злучнікам што. У першай частцы граматычная аснова людзі (дзейнік) слухалі (выказнік), у другой частцы граматычная аснова - усляўляла (выказнік). Па мэце выказвання сказ апавядальны. Па інтанацыі сказ апавядальны. Па будове сказ развіты - у ім ёсць даданыя члены сказа - слухалі (як?) моўчкі (акалічнасць), слухалі (што?) песню (дапаўненне), песню (чыю?) жаваранкаву (азначэнне), услаўляла (што?) веліч і радасць (дапаўненне), веліч і адасць (чаго?) жыцця (дапаўненне).